Europa ‘51 – Ευρώπη ’51 Η Μεγαλύτερη Αγάπη (Επανέκδοση)

Παραγωγή: Ιταλία – 1952 

Διάρκεια: 113 λεπτά

Είδος: Δράμα

Βαθμολογία: _{* * * 1/2}

Σκηνοθεσία: Roberto Rosselini

Πρωταγωνιστούν: Ingrid Bergman (ντουμπλαρισμένη στα Ιταλικά από τη Lydia Simoneschi), Αlexander Knox, Ettore Giannini, Giulietta Masina, Marcella Rovena, Tina Perna, Sandro Franchina.

Υπόθεση: Η Ιρένε, κοσμική κυρία της Ρώμης, είναι απασχολημένη με τη διοργάνωση πάρτι στη βίλα της στη Ρώμη όπου ζει με το βιομήχανο σύζυγό της και το μικρό γιο τους. Η αδιαφορία τους για το νεαρό αγόρι και η ματαιόδοξη ζωή τους, οδηγούν το μικρό σε απόπειρα αυτοκτονίας και τελικά στο θάνατο. Συγκλονισμένη η Ιρένε ακολουθεί τον Αντρέα, ένα φίλο δημοσιογράφο (και κομμουνιστή) στις φτωχογειτονιές της Ρώμης, εγκαταλείποντας τον εύπορο σύζυγο. Αρχίζει να συναναστρέφεται  ανύπαντρες μητέρες που με δυσκολία βγάζουν το μεροκάματο, πόρνες, εξαθλιωμένες οικογένειες χαμηλόμισθων υπάλληλων και ξεκινάει να επανεκτιμά τη ζωή της. Αρνούμενη να δεχθεί τις θεωρίες του Αντρέα, η Ιρένε συνειδητοποιεί ότι η προηγούμενη ζωή της υπήρξε μία κενή ψευδαίσθηση χωρίς αληθινή αγάπη και ενδιαφέρον για τους φίλους της και τα συναισθήματά τους. Κυριευμένη από ενοχές, ξεκινάει έναν αγώνα προσφοράς που τη φέρνει αντιμέτωπη με το νόμο και καταλήγει έγκλειστη σε ψυχιατρείο να αναλογίζεται την σημασία της αγάπης. Θα απελευθερωθεί τελικά;

Η Ευρώπη ’51 είναι ένα μετανεορεαλιστικό μελόδραμα, στημένο πάνω στο υπέροχο πρόσωπο της Ίνγκριντ Μπέργκμαν, που δεν έχει χάσει τη γοητεία του στο πέρασμα του χρόνου. 100 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση της θεϊκής Σουηδέζας σταρ, μιας από τις ωραιότερες και πλέον ταλαντούχες ηθοποιούς του 20^ου αιώνα. Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, τιμημένη με 3 Oscar και άπειρα άλλα βραβεία έζησε μια πολυκύμαντη ζωή στο κέντρο της οποίας υπήρξε το σκάνδαλο της ερωτικής της σχέσης με το Ροσελίνι όταν ακόμη και οι δύο ήταν παντρεμένοι με άλλους. Η Ευρώπη ΄51 ανήκει σ αυτή την περίοδο και δεν υπήρξε καθόλου τυχερή αφού λογοκρίθηκε επανειλημμένα και αλλοιώθηκε το περιεχόμενό της μέχρι την πρόσφατη αποκατάστασή της. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί δηλαδή σε μια ταινία όπου το πρότυπο για το χαρακτήρα της ηρωίδας είναι ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ένα σύμβολο αγάπης και ανιδιοτελούς προσφοράς. Στο μεταπολεμικό διχασμένο κόσμο, τον κατεστραμμένο από τον πόλεμο μια γυναίκα που αρνείται να μπει σε καλούπια τάξης, θρησκείας και κοινωνικής συμπεριφοράς και έχει ως οδηγό την ανιδιοτελή αφοσίωση στην ανάγκη των πολλών, μόνο τρελή θα μπορούσε να θεωρηθεί. Κλείνοντας τους λογαριασμούς του με το νεορεαλισμό ο Ροσελίνι εγκαινιάζει το 50 μια νέα περίοδο στρεφόμενος σε πιο αμφιλεγόμενα θέματα όπως εδώ, διατηρώντας τη σκηνοθετική του πρωτοτυπία και δύναμη, χωρίς όμως να ικανοποιεί πλέον το κοινό και την κριτική της εποχής. Σταδιακά περνάει στο καλλιτεχνικό περιθώριο ασχολούμενος κυρίως με φιλοσοφικά και  θρησκευτικά θέματα προς το τέλος της καριέρας του και αναγνωρίζεται ξανά αρκετά αργότερα. Αυτή η Ευρώπη φαντάζει στις σημερινές μας άθλιες συνθήκες διαχρονική και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον κάποιος να επιχειρούσε ένα remake.

Διανομή: New Star

Στις αίθουσες από 05.11.15