Wesley Earl Craven (1939-2015)

Του ευχόμαστε να μη βρίσκεται ούτε μαζί με το δημιούργημά του, τον εφιαλτικό Φρέντι…

Θυμάμαι ακόμα εκείνη την δυνατή κοριτσίστικη φωνή στο σκοτάδι του Αχιλλέα στην Πατησίων, στην πρώτη προβολή του Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες: «Αι παράτα με βλάκα, που με έφερες» φώναξε στον νεαρό συνοδό της καθώς πετάχτηκε από το κάθισμα κι έτρεξε προς την έξοδο, ακυρώνοντας το όνειρο του νεαρού για συνέχεια του ραντεβού! Πολύ κακή ιδέα για date movie! Τότε βέβαια υπήρχαν ακόμη ταινίες που μπορούσαν να φέρουν τον τιμητικό τίτλο του πρωτότυπα τρομακτικού. Δέκα χρόνια μετά ακολούθησε το αριστούργημά του, το Scream. Ο μειλίχιος κύριος Κρέηβεν τα είχε πει όλα.

Παρατώντας τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις πανεπιστημιακές έδρες μπήκε στη βιομηχανία των b movies  κάπως αργά και στα 33 του ξεκίνησε να σοκάρει την ανθρωπότητα από την πρώτη κιόλας ταινία του, το ιστορικής σημασίας «Βιασμός στο τελευταίο σπίτι αριστερά» (1972), ιδανικό δείγμα του gore  των 70s που αντιμετώπισε αμέσως προβλήματα λογοκρισίας. Δέκα τόσα χρόνια αργότερα έδωσε στον κόσμο το τρομακτικότερο πνευματικό του τέκνο, τον αποκρουστικό Φρέντι, αλλάζοντας τον τρόπο σύλληψης και εκτέλεσης των μηχανισμών του τρόμου στο θέαμα. Κάθε δεκαετία πάντως έμελλε να φέρνει τα πάνω κάτω και το ξανάκανε με το Scream to 1996, σχολιάζοντας δηκτικά τους χολιγουντιανούς μηχανισμούς αλλά και τη σχέση θεατή και θεάματος και προκαλώντας ανατριχίλες στα απανταχού πιτσιρίκια και όχι μόνο. Μετά αποφάσισε να πείσει την υφήλιο ότι μπορεί να γίνει και «σοβαρός» δημιουργός, καθοδηγώντας το 1999 τη Μέριλ Στριπ στο κοινωνικό Music of the Heart που της έφερε τη νιοστή υποψηφιότητα Oscar. Ποτέ δεν σταμάτησε όμως να τρομοκρατεί ευχάριστα, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία τους θεατές, έχοντας στραφεί τα τελευταία χρόνια στις τηλεοπτικές παραγωγές. Ο όγκος στον εγκέφαλο δεν τον εμπόδισε να κάνει σχέδια για το μέλλον όμως τελικά τον κατάφερε. Μήπως ήταν ο Φρέντι που έπαιρνε εκδίκηση τελικά;

Προσωπική μας ιδιαίτερη προτίμηση το σχετικά άγνωστο «Βουντού» (The Serpent and the Rainbow) του 1988. Ανατριχιαστικό σαν την μίζερη και καλά κρυμμένη πραγματικότητα της καραϊβικής μαύρης μαγείας. Ανακαλύψτε το στο trailer παρακάτω.

Τάσος Ντερτιλής