Les Visiteurs: La Révolution - Πάμε για επανάσταση

Παραγωγή: Γαλλία – 2016 

Διάρκεια: 110 λεπτά

Είδος: Κωμωδία

Βαθμολογία: *

Σκηνοθεσία: Jean-Marie Poiré

Πρωταγωνιστούν: Christian Clavier, Jean Reno, Franck Dubosc, Karin Viard, Sylvie Testud, Marie-Anne Chazel, Ary Abittan, Alex Lutz, Frédérique Bel, Lorànt Deutsch, Stéphanie Crayencour, Pascal N'Zonzi, Christian Hecq, Mathieu Spinosi, Nicolas Vaude.

Υπόθεση: Ο μεσαιωνικός Ιππότης Γκοντφρουά ντε Μονμιράιγ και ο πιστός υπηρέτης του, Ζακούιγ, συνεχίζοντας την περιπλάνησή τους στο χωροχρόνο, εγκλωβισμένοι στους ατελείωτους διαδρόμους της Ιστορίας, ξεβράζονται σε μια περίοδο συγκλονιστικών πολιτικών εξελίξεων και κοινωνικών ανακατατάξεων: εν μέσω της πιο επικίνδυνης περιόδου της Γαλλικής Επανάστασης του 1789: της επονομαζόμενης Τρομοκρατίας με το φοβερό Ροβεσπιέρο να παίρνει κυριολεκτικά κεφάλια. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, οι απόγονοι του Ζακούιγ, φανατικοί επαναστάτες, καταλαμβάνουν το κάστρο και όλα τα περιουσιακά στοιχεία των απογόνων του Γκοντφρουά, αμετανόητων αριστοκρατών που τρέπονται σε φυγή για να σώσουν τα κεφάλια τους.

23 χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας της σειράς και 18 από το πρώτο sequel, οι πρωταγωνιστές και ο σκηνοθέτης επιστρέφουν με διαθέσεις κωμικές και σατιρικές. Είναι πολύς όμως ο χρόνος που έχει περάσει από πάνω τους και έχει αφήσει τα σημάδια του. Ο Ζαν Ρενό μοιάζει να βαριέται που ζει ενώ ο Κριστιάν Κλαβιέ, δημοφιλέστερος κωμικός αυτή τη στιγμή στη Γαλλία (Θεέ μου τι σου κάναμε) αντιγράφει χοντρά το στιλ και τις μούτες του μακαρίτη Λουί Ντε Φυνές. Ο δε 70χρονος πλέον σκηνοθέτης δεν φαίνεται ικανός να δώσει ρυθμό και μοντέρνο αέρα στο κουρασμένο θέμα, επιλέγοντας μια εντελώς ντεμοντέ ακαδημαϊκή οπτική. Αποτέλεσμα μια ταινία εποχής ακριβή, θεαματική και ελάχιστα αστεία, παρά το γεγονός ότι με το κοινωνικό και πολιτικό χάλι στο οποίο βρίσκεται η σημερινή Ευρώπη, θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί άπειρες πιθανότητες άγριας πολιτικής σάτιρας και να γίνει αστεία και λειτουργική. Ας πούμε η εμφάνιση του Ροβεσπιέρου που εμφανισιακά φέρνει στον Δράκουλα του Κόπολα θα μπορούσε να λειτουργήσει εντελώς βέβηλα αν υπήρχε μια πιο στιβαρή σκηνοθετική ματιά και μια πιο πνευματώδης σεναριακή προσέγγιση. Δυστυχώς όλα καταλήγουν σε μια ανέμπνευστη φάρσα που βέβαια πάει πολύ καλά εισπρακτικά στη Γαλλία (2 εκατομμύρια θεατές σε 3 εβδομάδες) αν και αμφιβάλλω αν ακόμη και το Γαλλικό κοινό βρίσκει κωμικό το θέαμα ή απλά προσέρχεται από κεκτημένη ταχύτητα. Στην Ελλάδα τι κοινό θα βρει, μόνο ο Θεός του Ελλάς-Γαλλία- Συμμαχία ξέρει…

Διανομή: Odeon

Στις αίθουσες από 01.05.16