Το 69ο Φεστιβάλ Καννών ολοκληρώθηκε με εκπλήξεις στην απονομή των βραβείων
Την Κυριακή το βράδυ πραγματοποιήθηκε η απονομή των Βραβείων του 69ου Φεστιβάλ Καννών. Το Φεστιβάλ των Φεστιβάλ έκανε και φέτος παγκόσμια αισθητή την παρουσία του, έστω και κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, επιβεβαιώνοντας ποιος είναι το αφεντικό στις κινηματογραφικές πιάτσες και δικαιώνοντας πάλι τη φήμη του ως κορυφαίου κινηματογραφικού γεγονότος του πλανήτη. Από τις 11 μέχρι τις 22 του μήνα, οι οθόνες του φεστιβάλ γέμισαν εικόνες από όλο τον κόσμο και το περιβόητο κόκκινο χαλί από δεκάδες σταρ και σελέμπριτις, μεταξύ των οποίων η ξυπόλητη Τζούλια Ρόμπερτς που έκανε έτσι statement για τον περσινό καταναγκασμό των γυναικών που υποχρεώνονταν από τον κανονισμό να προσέρχονται στο φεστιβάλ με ψηλοτάκουνα!
Οι Κάννες, τα τελευταία χρόνια, έχουν μετατραπεί σε ετήσια κοσμική εκδρομή. Μπορεί να μαζεύουν την αφρόκρεμα του κινηματογράφου κάθε χρόνο και να προβάλλουν σχεδόν όλες τις ταινίες που έχουν κάτι να πουν και να προσφέρουν τόσο στην 7η τέχνη όσο και στο θεατή, ωστόσο η πλειοψηφία του τύπου πλέον επικεντρώνεται στο κόκκινο χαλί και τα φωτογραφικά του συμπαρομαρτυρούμενα. Θα μου πεις και τι έγινε; Μήπως οι περισσότεροι νοιάζονται για το σινεμά; Ή μήπως δεν είναι υποκειμενικά τα βραβεία, δεν υπάρχουν «συμπάθειες» και κυρίως αντιπάθειες; Τρανταχτό παράδειγμα οι φετινές βραβεύσεις. Ενώ ο παγκόσμιος εξειδικευμένος τύπος έγραφε διθυράμβους για το Toni Erdmann, το επικό οικογενειακό χρονικό της Μάρεν Άντε από τη Γερμανία και ήταν πολύ χλιαρός για το Personal Shopper του γνώριμου στο Φεστιβάλ Ολιβιέ Ασαγιάς, τελικά ήταν το δεύτερο που έφυγε με το (έστω και εξ ημισείας) βραβείο σκηνοθεσίας. Η επιτροπή με επικεφαλής τον «Mad Max» Τζορτζ Μίλερ αρνήθηκε να δώσει το σκεπτικό της για τις επιλογές της και αρκέστηκε να δηλώσει ότι τα κριτήρια των βραβεύσεων ήταν αυστηρά καλλιτεχνικά.
Να σημειωθεί ότι και φέτος το περιεχόμενο των ταινιών, τουλάχιστον του διαγωνιστικού τμήματος, είχε να κάνει με τα συνεχώς διογκούμενα κοινωνικά προβλήματα μέσα σε ένα φιλελευθεροποιημένο παγκόσμιο σύστημα, την κρίση ηθών και οικονομικών συστημάτων στο σύγχρονο κόσμο και την υπεράσπιση του δικαίου και των ανθρωπιστικών αξιών.
Για δεύτερη φορά στην καριέρα του ο 80χρονος και πάντα στρατευμένος στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα Βρετανός Κεν Λόουτς, σήκωσε το Χρυσό Φοίνικα για τη νέα του ταινία I, Daniel Blake. Η ιστορία ενός λαϊκού ανθρώπου, ενός ξυλουργού από το Νιούκαστλ που υφίσταται τα πάνδεινα από το σύγχρονο Βρετανικό ασφαλιστικό σύστημα όταν παθαίνει καρδιακή προσβολή. Σινεμά βαθιά πολιτικό αλλά και έντονα συναισθηματικό που καταγγέλλει τη βίαιη προσαρμογή των κοινωνικών συστημάτων στον φιλελεύθερο ωφελιμισμό. Παλιομοδίτικο; Θα δείξει όταν το δούμε την επόμενη σαιζόν, αφού έχει ήδη εξασφαλισθεί η διανομή από την Feelgood Entertainment. Για άλλη μια φορά λοιπόν μετά το Deephan πέρυσι, ο Φοίνικας πηγαίνει σε μια ταινία που ασχολείται με τις ιστορικές κοινωνικές ανακατατάξεις στη γηραιά Ήπειρο.
Το άλλο μεγάλο βραβείο, το Grand Prix της επιτροπής, δόθηκε στο τρομερό παιδί του Κεμπέκ, τον 24χρονο Ξαβιέ Ντολάν, για τη νέα του ταινία Juste la fin du monde (Είναι απλά το τέλος του κόσμου). Οικογενειακά δράματα, AIDS και μπόλικη σκηνοθετική τρέλα. Ο διεθνής τύπος δεν είδε με καλό μάτι ούτε την ταινία αλλά ούτε και τη βράβευσή της, κράζοντας δεόντως και στις δύο περιπτώσεις. Οψόμεθα λοιπόν και, με βάση το Mommy, την προηγούμενη ταινία του που είδαμε πέρυσι, ας ελπίσουμε να κρατήσει ένα επίπεδο. Να σημειωθεί ότι το αντίστοιχο περσινό βραβείο είχε πάει σε ένα αριστούργημα που σάρωσε τα πάντα το 2015: το Γιο του Σαούλ. Να σημειωθεί επίσης ότι η ταινία κέρδισε και το Οικουμενικό βραβείο που απονέμει η Καθολική Εκκλησία.
Και το τρίτο σημαντικό βραβείο, το Βραβείο της Επιτροπής (Prix Du Jury) δόθηκε στο American Honey της Άντρεα Άρνολντ, ένα σχεδόν τρίωρο οδοιπορικό στους πίσω δρόμους της επαρχιακής Αμερικής, με τον Σάια Λαμπέφ να ηγείται μιας ομάδας που περιπλανιέται πουλώντας συνδρομές περιοδικών πόρτα-πόρτα.
Είναι η τρίτη φορά που η σπουδαία Βρετανή δημιουργός βραβεύεται με το συγκεκριμένο βραβείο. Και μάλιστα κατά σύμπτωση είχε βραβευθεί για πρώτη φορά το 2006 για το Red Road, την ίδια χρονιά που ο Κεν Λόουτς κέρδιζε τον πρώτο του Φοίνικα για το « Ο Άνεμος χορεύει το Κριθάρι». Δύο Βρετανοί που πάνε πακέτο στις Κάννες!
Και βέβαια να σημειώσουμε ότι το ίδιο βραβείο πέρυσι είχε κερδίσει ο Αστακός του Γιώργου Λάνθιμου που παρεμπιπτόντως αυτή τη στιγμή θριαμβεύει στην προβολή του σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών στις ΗΠΑ.
Εκτός από τα παραπάνω απονεμήθηκαν πολλά ακόμη βραβεία, τα σημαντικότερα από τα οποία παρατίθενται αναλυτικά ως εξής:
Βραβείο Σκηνοθεσίας
Εξ ημισείας στον παλαιότερα βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα Ρουμάνο Κρίστιαν Μουνγκίου για το Bacalaureat (Αποφοίτηση) και στον Γάλλο Ολιβιέ Ασαγιάς για το Personal Shopper. Από τη μια ένα κοινωνικό δράμα στη μετα-κομμουνιστική Ρουμανία με ένα πατέρα που προσπαθεί να εξασφαλίσει μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία για την κόρη του προκειμένου να την γλυτώσει από την γενική διαφθορά και από την άλλη ένα εστέτ κράμα ιστορίας φαντασμάτων και υπαρξιακού δράματος με την Κρίστεν Στιούαρτ, η οποία συμμετείχε και στην προηγούμενη ταινία του Ασαγιάς «Τα σύννεφα του Σιλς Μαρία». Μια ταινία που οι κριτικοί αποδοκίμασαν έντονα κατά την προβολή της.
Βραβείο Σεναρίου
Στον Άσγκαρ Φαραντί για τη νέα του κοινωνική ταινία «Ο Εμποράκος», συνδυασμό δράματος και θρίλερ με αναφορές στο κλασικό ομώνυμο έργο του Άρθουρ Μίλερ.
Βραβείο Ανδρικού Ρόλου
Στον Σαχάμπ Χοσεϊνί που ερμήνευσε συγκλονιστικά έναν σύζυγο που έχει να αντιμετωπίσει την επίθεση που υπέστη η γυναίκα του μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, στο Ιρανικό δράμα του Άσγκαρ Φαραντί «Ο Εμποράκος».
Διπλή βράβευση λοιπόν για τη νέα ταινία του δημιουργού του «Ένας Χωρισμός»!
Βραβείο Γυναικείου Ρόλου
Στην Φιλιππινέζα Ζάκλιν Ζόζε για το ρόλο μιας μάνας που αναγκάζεται να κάνει διακίνηση ναρκωτικών για να γλυτώσει τα παιδιά της από την αθλιότητα στην ταινία Ma’ Rosa, του Μπριλάντε Μεντόζα. Εκεί που λες ότι η Ευρώπη βυθίζεται στην κοινωνική κρίση, στρέφεις το βλέμμα στον τρίτο κόσμο και λες ναι, υπάρχει και ακόμη πιο χαμηλά για τον εξευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης.
Τα Βραβεία Ταινίας Μικρού Μήκους
Χρυσός Φοίνικας: Timecode (Χουάνχο Χιμένεθ, Ισπανία)
Ειδική μνεία: The Girl Who Danced With the Devil (Ζουάου Πάουλου Μιράντα Μαρία, Βραζιλία)
Βραβείο Caméra d'Or
Η Χρυσή Κάμερα πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη απονεμήθηκε φέτος στην Ουντά Μπενιαμινά για τη Γαλλική δραματική κομεντί Divines, μια ταινία στα χνάρια του προπερυσινού «Τα Κορίτσια» της Σελίν Σιαμά. Προβλήματα προσαρμογής και παραβατικότητα για τις νέες γενιές απογόνων μεταναστών.
Πολλά τρανταχτά ονόματα που συμμετείχαν στο διαγωνιστικό έμειναν εκτός βραβεύσεων: Η Χουλιέτα του Αλμοδόβαρ, ο οποίος περισσότερο απασχόλησε τα Media με το σκάνδαλο των Panama Papers παρά με τη νέα ταινία του. Το « Άγνωστο κορίτσι» των αδελφών Νταρντέν που κατά γενική ομολογία βρέθηκαν σε αδιάφορη στιγμή αλλά και η νέα σκηνοθετική απόπειρα του Σον Πεν The Last Face που γιουχαϊστηκε άγρια και απασχόλησε τα Media πιο πολύ λόγω της πρόσφατης διάλυσης του δεσμού της πρωταγωνίστριας Σαρλίζ Θέρον με τον σκηνοθέτη. Πάνω από όλα όμως αγνοήθηκε η νέα ταινία του Τζεφ Νίκολς Loving, ένα ερωτικό αντιρατσιστικό δράμα εποχής που έβαλε από εδώ πλώρη για τα επόμενα Oscar, συνοδευόμενο από εξαιρετικές κριτικές.
Το τμήμα Un Certain Regard (Ένα κάποιο βλέμμα)
Το Μεγάλο Βραβείο του τμήματος κέρδισε το ασπρόμαυρο Φινλανδικό δράμα «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλι Μέκι» του Γιούχο Κουοσμάνεν.
Το βραβείο σεναρίου κέρδισε το Ελληνογαλλικό δράμα των αδελφών Ντελφίν και Μύριελ Κουλέν Voir Du Pays με την Αριάν Λαμπέντ στον πρωταγωνιστικό ρόλο και ήρωες δύο νεαρές Γαλλίδες στρατιωτικούς που επιστρέφουν από το Αφγανιστάν με ενδιάμεσο προορισμό την Κύπρο όπου περνούν μια 3ήμερη άδεια.
Τα υπόλοιπα βραβεία του τμήματος πήγαν στις ταινίες Harmonium του Κόζι Φουκάντα (βραβείο της επιτροπής), Captain Fantastic του Ματ Ρος από τις ΗΠΑ (Σκηνοθεσία) και «Η Κόκκινη Χελώνα»του Michael Dudok de Wit (Ειδική μνεία).
Semaine de la Critique (Εβδομάδα της Κριτικής)
Το μεγάλο βραβείο του τμήματος πήγε στο Γαλλομαροκινό δράμα Mimosas του Όλιβερ Σαξ.
Quinzaine Des Realisateurs (Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών)
To βραβείο Art Cinema Award πήγε στην Δανέζικη παραγωγή του Αφγανού Σαρμπανού Σαντάτ «Λύκος και Πρόβατο».
Τα βραβεία FIPRESCI της διεθνούς κριτικής
Διαγωνιστικό: Toni Erdmann (Maren Ade, Γερμανία)- Σε πείσμα προφανώς της αγνόησης της ταινίας από την επιτροπή!
Un Certain Regard: Dogs (Bogdan Mirică, Ρουμανία)
Semaine de la Critique: Raw (Julia Ducournau, Γαλλία)
Βραβεύτηκε επίσης με τιμητικό Χρυσό Φοίνικα ο θρυλικός πρωταγωνιστής του Τριφό Jean-Pierre Léaud.
Παρακάτω μια γεύση από τα πρώτα διαθέσιμα trailer
