Truth – Η Αλήθεια

Παραγωγή: ΗΠΑ/Αυστραλία – 2015 

Διάρκεια: 125 λεπτά

Είδος: Πολιτικό Δράμα

Βαθμολογία: _{* * *}

Σκηνοθεσία: James Vanderbilt

Πρωταγωνιστούν: Cate Blanchett, Robert Redford, Topher Grace, Dennis Quaid, Elisabeth Moss, Bruce Greenwood, Stacy Keach, John Benjamin Hickey, David Lyons, Dermot Mulroney, Andrew McFarlane, Rachael Blake και η Noni Hazlehurst.

Υπόθεση: Το πρωί της 9ης Σεπτεμβρίου 2004, η βετεράνος παραγωγός του δελτίου ειδήσεων του CBS, Μέρι Μέιπς, πίστευε ότι είχε κάθε λόγο να αισθάνεται περήφανη για τη δουλειά της. Ωστόσο, μέχρι το βράδι της ίδιας μέρας, τόσο η Μέιπς όσο και ο παρουσιαστής του δελτίου Νταν Ράδερ, θα δέχονταν πολύ σκληρή κριτική κι έλεγχο. Το προηγούμενο βράδι, ο Ράδερ παρουσίασε στην εκπομπή 60 Minutes, αποδείξεις ότι ο πρόεδρος Τζορτ Μπους είχε βρει τρόπο να αποφύγει τη στρατιωτική του θητεία από το 1968 έως το 1974. Η εκπομπή υποστήριξε ότι ο Τζορτζ Μπους χρησιμοποίησε οικογενειακές γνωριμίες και πολιτική δύναμη για να μη στρατολογηθεί στο πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά να καταταχθεί στην Εναέρια Εθνοφρουρά του Τέξας. Ωστόσο, δεν βρέθηκε ποτέ κάποιο στοιχείο ότι παρουσιάστηκε ποτέ στο σώμα του Τέξας. Η Μέιπς και η ομάδα της δούλεψαν σκληρά για να έχουν ζωντανά στην εκπομπή μάρτυρες κι έγγραφα για να υποστηρίξουν τις κατηγορίες τους, κι ένιωθαν βέβαιοι ότι η υπόθεση ευσταθούσε. Το θέμα θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην επερχόμενη καμπάνια του Μπους για τις προεδρικές εκλογές του 2004. Μέσα σε λίγες μέρες από την αναμετάδοση της εκπομπής όμως, η θητεία του Μπους δεν ήταν πια το επίκεντρο των μέσων ενημέρωσης. Αντίθετα, ήταν η ίδια η εκπομπή, η Μέιπς και ο Ράδερ που τέθηκαν υπό αμφισβήτηση. Τα έγγραφα τους απορρίφθηκαν ως πλαστά, και οι συντελεστές της εκπομπής κατηγορήθηκαν για κακή δημοσιογραφία ή ότι είχαν εξαπατηθεί. Η Μέιπς θα έχανε τη δουλειά και τη φήμη της κι ο Νταν Ράδερ δε θα παρουσίαζε ξανά το δελτίο του CBS.

Η ταινία πηγαίνει πίσω στα γεγονότα για να ερευνήσει πως κατέληξε μια ιστορία για ένα πολιτικό σκάνδαλο να μετατραπεί σε δημοσιογραφικό σκάνδαλο. Ξαφνικά όλοι ασχολήθηκαν με το είδος γραμματοσειράς που χρησιμοποιήθηκε στα έγγραφα και όχι με το περιεχόμενό τους. Δεν αρκεί λοιπόν να λες την αλήθεια αλλά πρέπει να τη στοιχειοθετείς με τόσο ακλόνητο τρόπο ώστε τίποτα να μην μπορεί να την επισκιάσει. Και τελικά ποια είναι η ουσία της δημοσιογραφίας; Η έρευνα, η άσκηση κριτικής στην εξουσία ή μήπως η άσκηση εξουσίας;

Στην παράδοση κλασσικών ταινιών όπως το «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του σεναριογράφου του Zodiac παρουσιάζει μια ελκυστική βερσιόν των γεγονότων που οδήγησαν στην ήττα και τη ντροπή ένα έντιμο και μαχητικό δημοσιογραφικό team και στη νίκη (για 537 ψήφους) έναν Πρόεδρο που έσυρε άμεσα τις ΗΠΑ σε ένα νέο δαπανηρό πόλεμο. Αν η Αλήθεια δεν βολεύει την Εξουσία, τόσο το χειρότερο για την Αλήθεια. Αν και η ταινία θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως μονοδιάστατη, αφού είναι βασισμένη στο βιβλίο «Truth and Duty: The Press, The President, and The Privilege of Power» της ίδιας της Μέρι Μέιπς, τα γεγονότα μοιάζουν τόσο καταδικαστικά για τους επικριτές της παραγωγού, τουλάχιστον στα δικά μας Ελληνικά μάτια που έχουν δει τέτοιες περιπτώσεις με το καντάρι.

Η μετά βδελυγμίας αποκήρυξη της ταινίας τόσο από το CBS (αναμενόμενο), όσο και από τους απεικονιζόμενους σ αυτήν executives σε συνδυασμό με την παντελή απουσία της ταινίας από τις φετινές λίστες βραβείων και ενώσεων κριτικών της Αμερικής συνηγορούν για το διακριτικό θάψιμο της αλήθειας (όπως πάντα δηλαδή). Και αν φέτος ήταν η Οσκαρική χρονιά του συναφούς Spotlight ( μια από κάθε άποψη ανώτερη από το Truth ταινία) αυτή η Αλήθεια δεν είχε καμία ελπίδα αφού διηγείται την ιστορία ανθρώπων που έχασαν την μάχη, αντίθετα με το θρίαμβο της ομάδας του Spotlight κατά της Καθολικής εκκλησίας. Όλοι τελικά αγαπούν τον νικητή… Η θεία Cate όμως, που εδώ χτίζει ακόμη ένα σπουδαίο ερμηνευτικό πορτραίτο, δε μασάει καθόλου…

Και μερικά data για την Αλήθεια (του πράγματος) 

Το τότε προσωπικό του 60 Minutes

Νταν Ράδερ: Ένας θρύλος της δημοσιογραφίας, συνεργαζόταν με το CBS επί τέσσερις δεκαετίες και ήταν ο κεντρικός παρουσιαστής του βραδινού δελτίου ειδήσεων για 24 χρόνια, από το 1981 έως το 2005.

Σύμφωνα με πρόσφατη δήλωσή του «Δεν υφίσταται συνταγματική δημοκρατία, βασισμένη στις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας χωρίς την αλήθεια στα δελτία ειδήσεων, γιατί η ενημέρωση των πολιτών είναι επιτακτική ανάγκη. Η ελευθερία και η δημοκρατία χάνονται όταν χάνεται η δημοσιογραφία. Στην περίπτωση του θέματος Μπους, οι αξίες αυτές χανόντουσαν κάθε μέρα στις αίθουσες τύπου σε ολόκληρη τη χώρα». 

Μέρι Μέιπς: παραγωγός για το CBS και στενή συνεργάτιδα του Νταν Ράδερ για δεκαπέντε χρόνια. Απέσπασε το βραβείο Peabody το 2005 για το ρεπορτάζ σχετικά με την κακοποίηση στις φυλακές του Άμπου Γκράιμπ. Της απονεμήθηκε αφού είχε απολυθεί (!) 

Άντριου Χέιγουορντ: πρόεδρος του δελτίου ειδήσεων του CBS από το 1996 έως το 2005. 

Τζον Χάουαρντ: Διευθυντής παραγωγής του 60 Minutes II  όταν συμπλήρωνε είκοσι χρόνια καριέρας στο CBS. 

Μπέτσι Γουέστ: αντιπρόεδρος στο δελτίο ειδήσεων του CBS από το 1998 έως και το 2005, ενώ επέβλεπε τα 60 Minutes and 48 Hours. 

Διανομή: Spentzos Film & Seven Films

Στις αίθουσες από 26.05.16