Frantz
Παραγωγή: Γερμανία/Γαλλία - 2016
Διάρκεια: 113 λεπτά
Βαθμολογία: * * * 1/2
Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: François Ozon
Πρωταγωνιστούν: Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stötzner, Marie Gruber, Johann von Bülow, Anton von Lucke, Cyrielle Clair, Alice de Lencquesaing.
Υπόθεση: Σε μια μικρή γερμανική πόλη, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ζει ο ηλικιωμένος Δρ. Χοφμάιστερ με τη σύζυγό του και την αρραβωνιαστικιά του χαμένου στον πόλεμο γιου τους Φραντς, Άννα. Η Άννα καθημερινά επισκέπτεται τον άδειο τάφο του αγαπημένου της που έπεσε στη μάχη κάπου στο Γαλλικό μέτωπο για να αφήσει λουλούδια και να πνίξει την οδύνη της. Αλλά και το ηλικιωμένο ζεύγος καθημερινά θρηνεί βουβά την άδικη απώλεια του χαρούμενου και ειρηνόφιλου Φραντς. Μέχρι που εμφανίζεται στην πόλη ένας νεαρός, γοητευτικός Γάλλος, ο Adrien, που αφήνει λουλούδια στον τάφο και κατόπιν παρουσιάζεται στην οικογένεια ως συντετριμμένος φίλος του Φραντς από τις μέρες που ζούσαν και οι δύο στο Παρίσι σπουδάζοντας τέχνη. Όμως η παρουσία αυτού του Γάλλου, ενός εχθρού μετά την ήττα της Γερμανίας στον πόλεμο, θα προκαλέσει τις αντιδράσεις των χωριανών και θα ανάψει ξεχασμένα πάθη.
Το 1932 ο μεγάλος Γερμανός σκηνοθέτης Έρνστ Λιούμπιτς γύρισε στο Χόλιγουντ μια αντιπολεμική ταινία, το Broken Lullaby, διασκευάζοντας ένα θεατρικό έργο του Γάλλου Μορίς Ροστάν. Ο εστέτ και πολυπράγμων Φρανσουά Οζόν κάνει σήμερα ένα χαλαρό remake αυτής της ξεχασμένης ταινίας, πιο επίκαιρης από ποτέ στο σημερινό μισαλλόδοξο και εχθρικό Ευρωπαϊκό, υποτίθεται ενωμένο κόσμο, που κατοικούμε. Η ταινία του βαδίζει ένα αόρατο σύνορο ανάμεσα στις δύο ισχυρές χώρες της Ηπειρωτικής Ευρώπης, τέμνοντας τον εθνικό και ιδεολογικό τους άξονα και κερδίζοντας επάξια μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή ταυτότητα, κάτι που όλο και πιο πολλές νέες ευρωπαϊκές ταινίες λίγο πολύ διεκδικούν (πρόσφατο παράδειγμα το «Εγώ και ο Καμίνσκι»).
Περνώντας συχνά και με άνεση τους διαλόγους από τη γερμανική στη γαλλική γλώσσα όπως εναλλάσσει τα ασπρόμαυρα γεμάτα θλιμμένη σοβαρότητα κάδρα του με έγχρωμα ιντερλούδια χαράς και ψυχικής ανάτασης, ο Οζόν παραδίδει κάτι πολύ παραπάνω από μάθημα ενάντια στον πόλεμο και την μισαλλοδοξία. Βυθίζεται στον ψυχισμό και τη σκέψη τόσο του πρωταγωνιστικού ζεύγους όσο και των περιφερειακών χαρακτήρων για να συνθέσει ένα πορτραίτο αυτού που πιθανόν να ήταν ο ζωντανός Φραντς και όχι αυτός ο ιδανικός μάρτυρας που έχει τοποθετηθεί στο ηρωικό του βάθρο από τους συμπολίτες του. Ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά, επιθυμίες και πολύ πιθανόν ανομολόγητα πάθη, θύμα της Ιστορίας και του παρελθόντος. Ο τάφος του στην πατρίδα είναι ένα αδειανό πουκάμισο που ο Οζόν σταδιακά γεμίζει με σάρκα και πάθος. Ο Οζόν βέβαια, πέρα από τα συγκινητικά μηνύματα, δεν ξεχνά να αφήσει και αρκετές διάσπαρτες αιχμές για τον ψυχικό δεσμό Φραντς και Αντριέν που πηγαίνει την ταινία σε άλλα επίπεδα ανάγνωσης.
Συγκινητικό το φιλμ, πότε βαρύ και πότε αέρινο, χτίζει με οξυδέρκεια το πορτραίτο μιας υλικά και ψυχικά κατεστραμμένης Ηπείρου, τόσο από την πλευρά των Γερμανών των οποίων η ήττα και η θλίψη για το χαμό των νεαρών βλαστών της χώρας τσάκισαν τον κολλημένο πρωσσικό εθνικισμό όσο από την πλευρά των νικητών Γάλλων με τις τρομερές ανθρώπινες απώλειες στα μέτωπα όπου οδηγούνταν οι οπλίτες ως πρόβατα επί σφαγή.
Εκπληκτικό το πρωταγωνιστικό ζευγάρι αλλά και όλο το καστ. Ο Πιερ Νινέ, μετά τον Υβ Σαιν Λοράν και τον Συγγραφέα, έχει βάλει πλώρη για επόμενος Γάλλος σούπερσταρ συνδυάζοντας απέραντη γοητεία με ερμηνευτική ακρίβεια ενώ η πρωτοεμφανιζόμενη Πάουλα Μπέερ κρατά μια αξιοθαύμαστη ισορροπία ανάμεσα στα αντικρουόμενα συναισθήματα του χαρακτήρα της, δίκαια τιμημένη με το Βραβείο Marcello Mastroianni στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας.
Όλα, φωτογραφία, κοστούμια, σκηνικά, μουσική, λειτουργούν στην εντέλεια κάτω από τη μπαγκέτα του μαέστρου σκηνοθέτη.
Διανομή: Feelgood Entertainment
Στις αίθουσες από 20.10.16
