Toni Erdmann

Παραγωγή: Γερμανία/Αυστρία - 2016 

Διάρκεια: 162 λεπτά 

Βαθμολογία: _{* * * * 1/2} 

Είδος: Δραματική Κομεντί

Σκηνοθεσία: Maren Ade

Πρωταγωνιστούν: Peter Simonischek, Sandra Hüller, Michael Wittenborn, Thomas Loibl, Trystan Pütter, Hadewych Minis, Lucy Russell , Ingrid Bisu, Vlad Ivanov, Victoria Cocias, Radu Barzanu, Alexandru Papadopol.

Υπόθεση: Πατέρας και κόρη: μια ανήσυχη σχέση. Ο Γουίνφριντ, ηλικιωμένος και μόνος από τότε που πέθανε ο σκύλος του, λατρεύει να ενοχλεί την αποξενωμένη και δυναμική κόρη του Ινές που εργάζεται ως στέλεχος Γερμανικής εταιρείας συμβούλων στο εξωτερικό και ειδικότερα στο Βουκουρέστι της οικονομικής αναδιοργάνωσης και των μεγάλων ευκαιριών. Ο Γουίνφριντ πλήττει στη Γερμανία μόνος και αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι τη Ρουμανία και να τρυπώσει στη ζωή της κόρης του, προσπαθώντας να την πλησιάσει ξανά. Εκείνη βρίσκεται στη τσίτα, επιδιώκοντας να κλείσει μια επικερδή συμφωνία και του ζητά ενοχλημένη να την αφήσει ήσυχη. Τότε ξυπνά το χιουμοριστικό alter ego του Γουίνφριντ, ο Τόνι Έρντμαν. Ο Τόνι είναι ένας περίεργος τύπος με άθλιο κοστούμι, τραγική περούκα κι ακόμη χειρότερη ψεύτικη οδοντοστοιχία. Όσο πιο πολύ χώνεται ο Τόνι στη ζωή της Ινές, τόσο περισσότερο αυτή φαίνεται να ανταποκρίνεται. Μέχρι να γίνουν τα πράγματα ανεξέλεγκτα.

Εκ πρώτης όψεως μια δραματική κομεντί για την αποξένωση των γενεών στο σημερινό κόσμο. Ανάμεσα στις γραμμές αυτής της απόπειρας οικογενειακής επανένωσης καταγράφεται η κατάσταση των πραγμάτων στη σημερινή Ευρώπη. 3 ώρες σχεδόν σαρκαστικού χιούμορ, κοινωνικής παρατήρησης και όχι και τόσο καλυμμένων πολιτικών σχολίων μας συστήνουν ένα κόσμο που βρίσκεται γύρω μας και τον οποίο είτε αποφεύγουμε να κοιτάξουμε είτε αγνοούμε τη συνολική του αρνητική εικόνα. Σε πρώτο πλάνο η γενιά του Γουίνφριντ, η μεταπολεμική γενιά Γερμανών που άφησε πίσω το τραυματικό παρελθόν και οικοδόμησε με μεθοδικότητα το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα, η σοσιαλδημοκρατία του Βίλι Μπραντ με τις προοδευτικές ιδέες και την ολίγον χίπικη στάση ζωής. Απέναντι της η νέα γενιά αποενοχοποιημένων Γερμανών που εκπροσωπείται από την μεταφεμινίστρια Ινές και την κομπανία της που πουλάει οικονομικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε πρώην «υπανάπτυκτους» ανατολικούς συμμάχους. Νεοιμπεριαλιστικά λαμόγια που εξάγουν νεοφιλελέ αέρα σε αντικατάσταση κοινωνικών και οικονομικών δομών που «έχουν φάει τα ψωμιά τους». Καταλύτης σ αυτό το αλισβερίσι στο οποίο κεντρικό πρόσωπο είναι η Ινές, έρχεται να γίνει η σπαρταριστή Persona  του Τόνι Ερντμαν που με την παρουσία του και μόνο δυναμιτίζει το περιβάλλον γύρω του. Και ναι, οι Γερμανοί μπορεί να έχουν και χιούμορ.

Η ταινία που περιέχει σύμφωνα με την σκηνοθέτιδα, πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, είναι δομημένη σε εκτεταμένες σκηνές με ιδιαίτερα πυκνούς διαλόγους και οξεία παρατηρητικότητα που αποφεύγουν την καταγγελία και προτιμούν τη λεπτή ειρωνεία. Υπάρχουν σκηνές ανθολογίας στην ταινία όπως το γυμνό πάρτι που καθορίζει και την στάση της Ινές απέναντι στην τροπή που έχει πάρει η ζωή της αλλά και η κορυφαία και πολύ φορτισμένη συναισθηματικά σκηνή του karaoke, εκεί που η Ινές τραγουδάει αυτά που την πνίγουν και δεν μπορεί να εκφράσει μέσα από τον καθημερινό λόγο. Είναι και η σκηνή που έρχεται πιο κοντά στον πατέρα της ουσιαστικά. Και βέβαια υπάρχουν άπειρες άλλες υπέροχες σεναριακές ιδέες στα 162 λεπτά της διάρκειας (που μάλλον ειναι λίγα σε σχέση με την πυκνότητα της πλοκής).

Η ταινία έκανε αίσθηση στο φετινό Φεστιβάλ Κανών και βραβεύτηκε από την Fipresci, τη Διεθνή Ένωση Κριτικών. Ωστόσο, κατά γενική δυσφορία και απορία, έφυγε αγνοημένη και με άδεια χέρια. Προφανώς η αλήθεια πονάει. Πάντως η Γερμανία την επέλεξε ως υποψήφια για το ξενόγλωσσο Oscar. Απόλαυση το πρωταγωνιστικό δίδυμο. Ο μεγάλος Αυστριακός ηθοποιός του θεάτρου Πέτερ Σιμόνισεκ ως Γουίνφριντ και η συνταρακτική πρωταγωνίστρια του Requiem Σάντρα Χίλερ ως Ινές μένουν αξέχαστοι. Συνολικά, ίσως η καλύτερη Ευρωπαϊκή ταινία της Χρονιάς. 

Διανομή: Seven Films

Στις αίθουσες από 27.10.16