Le Confessioni – Οι Εξομολογήσεις

Παραγωγή: Ιταλία/Γαλλία - 2016 

Διάρκεια: 103 λεπτά 

Βαθμολογία: _{* * * 1/2} 

Είδος: Πολιτική Σάτιρα

Σκηνοθεσία: Roberto Andò

Πρωταγωνιστούν: Toni Servillo, Daniel Auteuil, Pierfrancesco Favino, Moritz Bleibtreu, Connie Nielsen, Marie-Josée Croze, Lambert Wilson , Richard Sammel, Johan Heldenbergh, Togo Igawa, Aleksey Guskov, Stéphane Freiss, Julian Ovenden, John Keogh, Andy de la Tour, Giulia Andò, Ernesto D'Argenio,

Υπόθεση: Βρισκόμαστε σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο σε Γερμανικό έδαφος. Ο Διευθυντής του ΔΝΤ έχει συγκαλέσει για το weekend  μια άτυπη σύνοδο των Υπουργών Οικονομικών της G8 (πλην Ρωσίας βεβαίως) όπου πιθανόν να συζητηθούν άκρως απόρρητες τελευταίες οικονομικές αποφάσεις που θα επηρεάσουν το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι επιφανείς καλεσμένοι όμως δεν είναι μόνοι. Ο εκκεντρικός και πανίσχυρος Διευθυντής του ΔΝΤ έχει καλέσει επίσης ένα διάσημο Ροκ σταρ, μια επίσης πασίγνωστη συγγραφέα παιδικών best seller και έναν…καλόγερο! Ο υπόψη πατέρας ανήκει σε ένα ιδιόρρυθμο Καθολικό τάγμα που τηρεί κανόνες σιωπής και είναι επίσης διάσημος για τα συγγράμματά του περί Χριστιανικής μεταφυσικής. Το μυστήριο πυκνώνει όταν ο αξιότιμος Διευθυντής καλεί στα διαμερίσματά του τον καλόγερο με σκοπό…να του εξομολογηθεί! Την επόμενη ο Διευθυντής βρίσκεται νεκρός, γεγονός που προκαλεί ένα μίνι χάος στο ήσυχο θέρετρο…

Τι εξομολογήθηκε ο Διευθυντής και γιατί; Ποια είναι η σχέση του στενού κύκλου των ισχυρών της Γης με την ψυχή τους; Έχουν ψυχή τελικά; Ποια θα είναι η αντίδραση όλων των καλεσμένων; Ποια είναι η θέση του Καλλιτέχνη απέναντι στους Θεσμούς της Εξουσίας; Υπάρχει κάτι μεταφυσικό στην ατμόσφαιρα ή ο καλόγερος κρύβει πολιτικά μυστικά;… Η Αγκάθα Κρίστι συναντά τον Ουμπέρτο Έκο σε μια απολαυστική παραβολή για την ασυδοσία και την αλαζονεία της σύγχρονης εξουσίας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από έναν Θεσμό σαν το πολυμίσητο ΔΝΤ. Αυτή τη φορά όμως η κριτική δεν έρχεται από τα αριστερά ή το κέντρο ή από οπουδήποτε αλλού εκπορεύεται πολιτική. Η περίτεχνη και ειρωνική αυτή κριτική εκπορεύεται απευθείας από το Βατικανό του Πάπα Φραγκίσκου, ένα κράτος του Θεού που με τον νέο Πάπα επικεφαλής αποφασίζει πιθανόν να φρενάρει την βολική χριστιανική λογική «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» και να επέμβει θυμίζοντας την ξεχασμένη ουσία της Χριστιανικής ιδεολογίας.

Με χαρακτήρες που παραπέμπουν αόριστα σε διάσημα υπαρκτά πρόσωπα και με έναν ιδιόρρυθμο καλόγερο στο κέντρο της αφήγησης που ως προσωπικότητα συνδυάζει στοιχεία από τον Γουλιέλμο της Μπάσκερβιλ του Έκο (από το Όνομα του Ρόδου) αλλά και από τον σημερινό Πάπα, η νέα ταινία του Ρομπέρτο Αντό, μετά το διασκεδαστικό «Ζήτω η Ελευθερία», κατεβαίνει γλυκά σαν σοκολατάκι Ferrero Rocher αλλά κάθεται άσχημα σε πολλά στομάχια (εξ ου και η χλιαρή και αμήχανη ως επί το πλείστον υποδοχή της από τη διεθνή κριτική). Η περίτεχνη αφήγηση που συνοδεύεται από το αλάνθαστο σκορ του Νίκολα Πιοβάνι, η εξαιρετική φωτογραφία και καλλιτεχνική διεύθυνση και οι ερμηνείες των ηθοποιών πάνω σε αρχετυπικούς συμβολικούς χαρακτήρες που φλερτάρουν με τα όρια του θεάτρου παραλόγου, συμβάλλουν σε μια εντελώς ιδιαίτερη φιλμική εμπειρία (όχι για όλους) που παραπέμπει πλαγίως στις παραβολές του Ευαγγελίου αλλά και στο σινεμά του Τσάπλιν. Και είναι τόσο παράξενο που το ξενοδοχείο που λαμβάνουν χώρα όλα αυτά είναι το (υπαρκτό) Heiligendamm Grand Hotel  με όνομα που παραπέμπει σε τόπο ιερό…

Απολαυστική σαν φλυτζάνι ζεστής σοκολάτας…

Διανομή: Danaos Films

Στις αίθουσες από 08.12.16