Passengers

Παραγωγή: ΗΠΑ - 2016 

Διάρκεια: 116 λεπτά 

Βαθμολογία: * * 1/2 

Είδος: Περιπέτεια Sci-Fi

Σκηνοθεσία: Morten Tyldum

Πρωταγωνιστούν: Jennifer Lawrence, Chris Pratt, Michael Sheen, Laurence Fishburne, Andy Garcia, Vince Foster.

Υπόθεση: Ο Jim (Chris Pratt) και η Aurora (Jennifer Lawrence), άγνωστοι μεταξύ τους, είναι συνοδοιπόροι ανάμεσα σε 5000 άλλους επιβάτες σε ένα διαστημικό ταξίδι του μέλλοντος προς ένα πλανήτη-αποικία της Γης. Βέβαια το ταξιδάκι αυτό διαρκεί 120 χρόνια και πρέπει να το κάνουν ναρκωμένοι προκειμένου να επιβιώσουν μέχρι το τέλος. Όταν μια μηχανική βλάβη τους αφυπνίζει 90 χρόνια νωρίτερα, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον και αναγκάζονται από τις συνθήκες να συνεργαστούν για να εντοπίσουν τη βλάβη πριν επεκταθεί και κάνει το υπερλούξ διαστημόπλοιο να καταρρεύσει παίρνοντας μαζί του όλους τους επιβάτες. Μόνη τους παρέα και παρηγοριά ένας μπάρμαν εξελιγμένο ρομπότ.

Η πιο μαζική μετανάστευση στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν θα γίνει πάνω στον πλανήτη μας, σύμφωνα με τους μελλοντολόγους, αλλά προς άλλους εξωγήινους παράδεισους. Οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν για ολόκληρες ζωές, πέρα από το γήινο χρόνο, σε ταξίδια χωρίς επιστροφή. Μια εν ζωή αναζήτηση του υπεσχημένου Παράδεισου. Και επειδή «ου καλόν τον άνθρωπον μόνον είναι» ο ωραίος μηχανικός μας Jim αποδεικνύεται και μοιραίος για τη συνεπιβάτιδά του Aurora. Κι αν ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, μήπως-λέμε τώρα μήπως- ο Θεός ήταν κομματάκι αδύναμος και εγωιστής σαν τον Jim; Αυτά και πολλά άλλα ηθικά και φιλοσοφικά διλήμματα θέτει αυτή η διχασμένη αλλά απίστευτα γοητευτική φαντασία δια χειρός του ταλαντούχου Νορβηγού δημιουργού του «Παιχνιδιού της Μίμησης». Ο ένας εκ των 4 σύγχρονων Κρις του Χόλιγουντ στέκεται επάξια απέναντι στο νεαρό ερμηνευτικό φαινόμενο που λέγεται Τζένιφερ σε ένα ερμηνευτικό ρεσιτάλ για δύο με φόντο μια σχεδόν κιουμπρεϊστικη φαντασία για διαστημόπλοιο και με τον υπέροχο Μάικλ Σιν να κλέβει την παράσταση ως ρομποτικός μπάρμαν. Δυστυχώς από τη μέση και πέρα το στοιχείο της περιπέτειας σταδιακά υπερισχύει, αμβλύνοντας τις δύσκολες ηθικές γωνίες και μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από την ύπαρξη στην επιβίωση, με την «αμερικανιά» να μην αργεί να δείξει το κλισέ πρόσωπό της.

Είτε έτσι είτε αλλιώς οι φίλοι του είδους (δυστυχώς όχι και τόσοι στη χώρα μας) θα το καταευχαριστηθούν.

Διανομή: Feelgood Entertainment

Στις αίθουσες από 29.12.16

Και λίγα παραλειπόμενα

Ως σημεία αναφοράς για τον σχεδιασμό του διαστημόπλοιου και των ρούχων οι αρμόδιες ομάδες αξιοποίησαν την ArtDeco, το κλασικό Χόλιγουντ και τις στολές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο σχεδιασμός είχε κάτι το νοσταλγικό. Φυσικά το διαστημόπλοιο είναι υπερσύγχρονο και εντελώς στο κλίμα της επιστημονικής φαντασίας, αλλά δεν είναι απόκοσμο.

Καθώς η ιστορία είναι ανθρωποκεντρική, η ομάδα του σχεδιασμού παραγωγής ήθελε να κατασκευάσει τα περισσότερα σκηνικά και όχι να έχει τους ηθοποιούς στημένους μπροστά από ένα πράσινο τοίχο, όπως συνηθίζεται για να «φορεθούν» μετά το γύρισμα τα ειδικά εφέ. Για τις ανάγκες της ταινίας κατασκευάστηκαν οι εξής χώροι: το διαμέρισμα όπου οι επιβάτες βρίσκονταν σε χειμερία νάρκη, το μπροστινό παρατηρητήριο, το θεραπευτήριο, η σουίτα Vienna, η καφετέρια, η καμπίνα της Aurora, η καμπίνα και το εργαστήρι του Jim, η πισίνα, οι διάδρομοι, η γέφυρα, η μεγάλη αίθουσα και το μπαρ. Η ομάδα κατέφυγε στην ψηφιακή τεχνολογία σε κάποιες περιπτώσεις για να επεκτείνει αυτούς τους χώρους και να τους κάνει πιο μεγαλειώδεις.

Μέρος της ερμηνείας του Sheen είχε να κάνει με τη σωματική του μεταμόρφωση χάρη στη βοήθεια της ομάδας ειδικών εφέ. Η ομάδα κατασκεύασε μια πλατφόρμα που μετακινούσε τον ηθοποιό γρήγορα πίσω και μπροστά στην μπάρα. Ο Sheen γονάτιζε στην πλατφόρμα και έτσι είχαν έλεγχο της κίνησης του, όπως με τα ρομπότ, στην πορεία αφαίρεσαν ψηφιακά τα πόδια του Sheen και αντικατέστησαν την πλατφόρμα με έναν ρομποτικό στύλο. Ειδικά το μπαρ, όπου διαδραματίζονται καταλυτικές συζητήσεις, ήταν σχεδόν ολόκληρο αληθινό και στη διάθεση την ηθοποιών. Η είσοδος του, η μπάρα, τα γλυπτά, οι ζωγραφιές, το χαλί ακόμα και οι καναπέδες ήταν όλα υπαρκτά.

Στο διαμέρισμα με τις κάψουλες και τους ναρκωμένους επιβάτες να ταξιδεύουν μέσα σε αυτές για 120 χρόνια,  εμφανίζονται 30 βοηθητικοί ηθοποιοί. Μερικοί βρήκαν τις κάψουλες τόσο άνετες που αποκοιμήθηκαν στα αλήθεια. Η τέχνη μιμείται τη ζωή. Το σχήμα του διαστημόπλοιου εξελίσσει κάτι που έχουμε ξαναδεί σε ταινίες, δηλαδή τον τροχό που περιστρέφεται προκειμένου να έχει βαρύτητα στο διάστημα. Στο Passengers αυτό το σχήμα επιμηκύνεται και αποκτά περιστρεφόμενες λεπίδες που περικυκλώνουν το σκάφος. Το τελικό αποτέλεσμα είναι καθηλωτικό.