Denial – Άρνηση

Παραγωγή: Βρετανία/ΗΠΑ - 2016 

Διάρκεια: 109 λεπτά 

Βαθμολογία: _{* * 1/2} 

Είδος: Δικαστικό Δράμα

Σκηνοθεσία: Mick Jackson

Πρωταγωνιστούν: Rachel Weisz, Tom Wilkinson, Timothy Spall, Andrew Scott, Jack Lowden, Caren Pistorius, Alex Jennings, Harriet Walter, Mark Gatiss, John Sessions, Nikki Amuka-Bird, Will Attenborough, Max Belfort, Laurel Lefkow, Elliot Levy.

Υπόθεση: Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 90 η Εβραϊκής καταγωγής Αμερικανίδα ιστορικός Ντέμπορα Λίπσταντ εκδίδει το βιβλίο της «Denying the Holocaust: The Growing Assault on Truth and Memory» στη Μεγάλη Βρετανία, μαθαίνει σοκαρισμένη ότι ο Βρετανός συγγραφέας Ντέιβιντ Ίρβινγκ, εξειδικευμένος σε θέματα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, την μηνύει για δυσφήμιση. Κι αυτό γιατί στο βιβλίο της του επιτίθεται με επιχειρήματα και τον κατηγορεί για παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας. Η ιδιομορφία του βρετανικού δικαίου περί δυσφήμησης είναι ότι η Λίπσταντ ως κατηγορούμενη φέρει το βάρος απόδειξης της αθωότητάς της. Και εκτός από το να υπερασπιστεί τον εαυτό της, θα προσπαθήσει μοιραία να αποδείξει μέσω της δικαστικής οδού και το αυταπόδεικτο: ότι το Ολοκαύτωμα συνέβη. Την υπόθεση ανέλαβε μια δυνατή νομική ομάδα, με επικεφαλής τον φημισμένο νομικό και Βασιλικό Σύμβουλο Ρίτσαρντ Ράμπτον.

Βασισμένη στο βιβλίο «Άρνηση: Η Ιστορία του Ολοκαυτώματος δικάζεται», η ταινία αφηγείται τη δικαστική μάχη που έδωσε η δυναμική καθηγήτρια και δεινή γνώστης της Εβραϊκής κουλτούρας και ιστορίας Ντέμπορα Λίπσταντ προκειμένου να αποδοθεί η ιστορική αλήθεια για τη σφαγή των Εβραίων από τους Ναζί. Αυτή η διάσημη και ιστορική δίκη δεν είναι η μόνη περίπτωση αμφισβήτησης της ιστορικής αλήθειας. Είναι όμως η πιο χαρακτηριστική γιατί «έκλεισε» την φιλόδοξη καριέρα του ρεβιζιονιστή ιστορικού Ίρβινγκ που είχε αρχίσει να τσιμπάει πολυάριθμο ακροατήριο με τις ιστορικοφανείς θεωρίες συνωμοσίας που ανέπτυσσε και την προφανή λατρεία του προς το έργο και την προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ. Η αλήθεια είναι ότι στο πέρασμα του χρόνου ο αντισημιτισμός λίγο μετριάστηκε επί της ουσίας και μάλιστα σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και εκφυλισμού του μορφωτικού επιπέδου, αρχίζει να φουντώνει ξανά ενισχυμένος από την άνοδο ακραίων ισλαμιστικών θεωριών. Έτσι λοιπόν μια ταινία σαν την «Άρνηση» έχει κάτι παραπάνω από ιστορικό ενδιαφέρον. Παραμένει άμεση και επίκαιρη.   

Αν και επίκαιρη όμως και ιστορικά ενδιαφέρουσα, δεν διαθέτει και το ανάλογο καλλιτεχνικό βάρος, πέραν της φροντισμένης παραγωγής, με το γνωστό Βρετανικό σήμα κατατεθέν ποιότητας, με κάποιες πολύ καλές ερμηνείες (ιδιαίτερα η εκθαμβωτική Ρέιτσελ Γουάιζ και ο επιβλητικός Τομ Γουίλκινσον), με αφηγηματική ισορροπία και σωστή απόδοση των λεπτομερειών της υπόθεσης. Εκεί που χωλαίνει η ταινία είναι στην απόλυτα λανθασμένη επιλογή του Τίμοθι Σπολ στο ρόλο του Ίρβινγκ τον οποίο αποδίδει ως νευρωτική καρικατούρα δόλιου συνωμότη. Ο αξιότιμος κύριος καθηγητής δεν κέρδισε φήμη και πωλήσεις μόνο με το συγγραφικό του έργο. Υπήρξε γοητευτικός και εύγλωττος ρήτορας που κατάφερνε να περνάει εύκολα τις ιδέες του σε ευρύ κοινό σε εποχές που ακόμη τα πράγματα ήταν ανύποπτα και τίποτα δεν προμήνυε την ακροδεξιά θύελλα που βιώνουμε. Ο τρόπος που τον παρουσιάζει η ταινία δεν διαφέρει και πολύ από τον τρόπο που παρουσίαζαν τους «κακούς» Εβραίους τα ναζιστικά φιλμ της δεκαετίας του 30. Έτσι βέβαια αποδυναμώνεται το μήνυμά της για συνεχή εγρήγορση υπέρ της ιστορικής αλήθειας και ενισχύονται οι έξαλλες φωνές που χρόνια τώρα κατηγορούν την Λίπσταντ για σιωνιστική προπαγάνδα. Παρόλα αυτά, αξίζει να της δοθεί μια ευκαιρία, ιδιαίτερα  από το κοινό που αρέσκεται στις δικαστικές αναμετρήσεις.

Διανομή: Odeon

Στις αίθουσες από 19.01.17