Ma Loute – Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ
Παραγωγή: Γαλλία/Γερμανία/Βέλγιο – 2016
Διάρκεια: 122 λεπτά
Βαθμολογία: * *
Είδος: Σουρεαλιστική Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Bruno Dumont
Πρωταγωνιστούν: Fabrice Luchini, Juliette Binoche, Valeria Bruni Tedeschi, Jean-Luc Vincent, Brandon Lavieville, Raph, Didier Després, Cyril Rigaux, Laura Dupré, Thierry Lavieville, Caroline Carbonnier.
Υπόθεση: Καλοκαίρι, 1910. Μια σειρά ανεξήγητων εξαφανίσεων τουριστών έρχεται να ταράξει τις διακοπές της οικογένειας Βαν Πέτεγκεμ σε ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο θέρετρο της Μάγχης. Δύο επιθεωρητές αρχίζουν να διερευνούν την υπόθεση και σύντομα ανακαλύπτουν ότι αυτές οι εξαφανίσεις γίνονται σε ένα ιδιαίτερο σημείο της περιοχής εκεί όπου κατοικεί η οικογένεια ψαράδων Μπρεφόρ. Στο μεταξύ ένα αναπάντεχο ειδύλλιο θα προκύψει ανάμεσα στη μικρή κόρη της μεγαλοαστικής και λίγο εκφυλισμένης οικογένειας Βαν Πέτεγκεμ και τον γιο των Μπρεφόρ, Μα Λουτ. Μαζί με το μυστήριο των εξαφανίσεων, ο έρωτας των δυο παιδιών θα επηρεάσει με απρόβλεπτο τρόπο τις δύο τόσο διαφορετικές οικογένειες.
Ας πούμε ότι αυτό είναι το στόρι μέσες άκρες. Διαβάστε το, ξεχάστε το και επικεντρωθείτε (αν αντέξετε) στο ιδιόρρυθμο, ειρωνικό, τραβηγμένο χιούμορ με το οποίο ο δημοφιλής στη Γαλλία δημιουργός περιγράφει την αρχή μιας ταξικής σύγκρουσης λίγο πριν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος φέρει το τέλος του παλιού κόσμου και της Μπελ Επόκ. Από τη μια, μια αστική οικογένεια που κάνει τις διακοπές της σε μια εξοχή της Βορειοδυτικής Γαλλίας, την οποία ο δημιουργός ταυτίζει με αυτήν όπου σήμερα πρόσφυγες έχουν καταλύσει με όνειρο το πέρασμα στην άλλη πλευρά της Μάγχης. Λίγο πιο πέρα, οι ντόπιοι ψαράδες που δουλειά τους είναι να περνάνε στην απέναντι πλευρά τους περιηγητές αλλά που κρύβουν θανάσιμα μυστικά στην καθημερινότητά τους. Στη μέση ένα δίδυμο Χοντρού Λιγνού σε συσκευασία αστυνομικών ντετέκτιβ που ερευνά τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις, οι οποίες βέβαια για το θεατή δεν είναι καθόλου μυστηριώδεις σχεδόν εξ αρχής. Δυο κόσμοι που τελικά προσεγγίζουν ο ένας τον άλλο μέσα από μια απροσδόκητη ερωτική σχέση που επίσης κρύβει πολλά περισσότερα από όσα φανερώνει.
Καλή η σάτιρα, καλή και η κοινωνικοπολιτική αλληγορία αλλά η κατάσταση σ αυτή την φιλόδοξη ταινία, με την εκθαμβωτική φωτογραφία και τις 9 υποψηφιότητες στα βραβεία Σεζάρ, βρίσκεται πέρα από κάθε όριο καλού γούστου και αισθητικής ομογένειας και ο υπερφίαλος auteur της μοιάζει να κοιτάζει αφ’ υψηλού τον άμοιρο θεατή, κάνοντας επίδειξη των σκηνοθετικών του ικανοτήτων και αφήνοντάς τον στο σκοτάδι όσον αφορά πολλές συμβολικές και μυστηριώδεις σκηνές που παρεισφρέουν στη δράση με τη μορφή εντυπωσιακών ταμπλώ βιβάν και προκαλούν αφηγηματική σύγχυση. Σε πολλές σκηνές, ιδιαίτερα αυτές με το δίδυμο των ντετέκτιβ, η μπουρλέσκ αισθητική βουβών κωμωδιών των αρχών του 20ου αιώνα συναντά το weird cinema, ωστόσο το αποτέλεσμα δεν το λες και Λάνθιμο! Όσο για ηθοποιούς τόσο μεγάλου διαμετρήματος όσο το πρωταγωνιστικό τρίο τι να πρωτοπείς. Είναι απόλυτα σαφής η προσπάθεια τους για απόδοση της εσωτερικής παραμόρφωσης των μελών της οικογένειας μέσα από την σουρεαλιστική υπερβολή στην εκφορά του λόγου όμως η αφηγηματική χαλαρότητα και η τραβηγμένη διάρκεια δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να κρατηθεί το ενδιαφέρον του θεατή. Στη Γαλλία η ταινία είχε τους υποστηρικτές της, εκτός Γαλλίας άγνωσται αι βουλαί του κοινού…
Κρίμα πάντως γιατί η προηγούμενη συνεργασία του Μπρούνο Ντιμόν με την Ζιλιέτ στην Καμίλ Κλοντέλ είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις. Η έπαρση του δημιουργού είναι τόσο κακός σύμβουλος όσο και η περιέργεια του ανυποψίαστου θεατή. Και επειδή ως γνωστόν η περιέργεια έφαγε τη γάτα, ας ξεκινήσουν τα στοιχήματα σχετικά με το πόσοι θα πάνε και πόσοι θα μείνουν μέχρι τους τίτλους τέλους…
Διανομή: Weird Wave
Στις αίθουσες από 01.06.17
