Once upon a time in Venice – Κάποτε στην Καλιφόρνια

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2017 

Διάρκεια: 94 λεπτά 

Βαθμολογία: * * 

Είδος: Αστυνομική Κωμωδία   

Σκηνοθεσία: Mark Cullen 

Πρωταγωνιστούν: Bruce Willis, John Goodman, Jason Momoa, Emily Robinson, Jessica Gomes, Kaleti Williams, Myles Humphus, Famke Janssen, Thomas Middleditch, Maurice Compte, Stephanie Sigman, Adrian Martinez, Ken Davitian, Victor Ortiz, Adam Goldberg, Sammi Rotibi, Tyga, Wood Harris, Kal Penn και ο Christopher McDonald.

Υπόθεση: O Στιβ Φορντ (Μπρους Ουίλις) είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ στην παραλία του Λος Άντζελες. Η ζωή του είναι, για να το πούμε ελαφρά, λίγο μπερδεμένη. Αιμοδιψή αδέλφια από τη Σαμόα τον κυνηγάνε γιατί τα έφτιαξε με την αδελφή τους, τσιράκια τοκογλύφων τον κυνηγάνε για να επιστρέψει τα δανεικά, η εγκαταλειμμένη από τον άντρα της αδελφή του και η ανηψιά του φιλοξενούνται στο σπίτι του και μια θανάσιμη συμμορία του κλέβει τον αγαπημένο του σκύλο, Μπάντι. Η απώλεια του Μπάντι είναι το κερασάκι που κάνει τον κόσμο του να καταρρεύσει. Ωστόσο μία σειρά από συμπτώσεις τον οδηγούν στο να κάνει «θελήματα» για την συμμορία που τον κυνηγούσε και μια σειρά από εξωπραγματικούς χαρακτήρες περνάει από τη ζωή του και την κάνει άνω κάτω. Θα τα καταφέρει ο Στιβ να τα φέρει βόλτα; Και ποιος είναι ο μυστηριώδης καλλιτέχνης που ζωγραφίζει ολοζώντανα πέη στους τοίχους κτιριακών συγκροτημάτων του Βένις;

Νέο νουάρ που πατάει πάνω σε πολλά χολιγουντιανά είδη με μια Indie επίφαση στη σκηνοθεσία και τόση τρικυμία εν σεναριακώ κρανίω που κυριολεκτικά χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί το σκύλο, καθώς επί μιάμιση ώρα αποθεώνεται μια ιδιόμορφη και ολίγον χύμα σινεφιλία. Μια ταινία χωρίς καμία σεναριακή δομή που συρράπτει ταραντινικά ανέκδοτα, τα τυλίγει σε νέο-νουάρ  περιτύλιγμα και τα σερβίρει πάνω σε σανίδα καλιφορνέζικου σερφ, βάζοντας καλούς ηθοποιούς να λένε εξυπνάδες χωρίς να τους παρέχει πλοκή και αφηγηματικό ρυθμό. Κι όμως αυτό το πράμα σχεδόν λειτουργεί! Ο Μπρους Γουίλις, σε αναζήτηση ρόλου που θα αναστήσει την ένδοξη καριέρα του, βάζει στο φουλ την έμφυτη (και λίγο κουρασμένη πια) κωμική γοητεία του για να παίξει έναν ντετέκτιβ που θα ευδοκιμούσε σε κάποιο νουάρ του Ρόμπερτ Άλτμαν από τα 70s. Άλλα τα μάτια του λαγού όμως κι άλλα των αδελφών Κάλεν και το αποτέλεσμα είναι ένα σινεφίλ ανέκδοτο που όσο κρατάει σε κρατάει και μετά χάνεται νοσταλγικά στην παραλία του Βένις, σαν ένα κομμάτι Καλιφόρνια dreaming ή σαν χαλαρή και αστεία βερσιόν του Drive. Και η κακομοίρα η Φάμκε Γιάνσεν τι δουλειά έχει σε ένα ρόλο δευτερότριτο; Ένσημα της λείπουν;

Τώρα, με τέτοιο χολιγουντιανό υλικό στις αίθουσες, αν βρίσκουμε υπερβολικό τον αριθμό των γαλλικών ταινιών που προβάλλονται, μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτούμε.

Διανομή: Odeon

Στις αίθουσες από 22.06.17