Ma vie de Courgette – Εγώ ο Κολοκυθάκης
Παραγωγή: Ελβετία/Γαλλία – 2016
Διάρκεια: 66 λεπτά
Βαθμολογία: * * *
Είδος: Animation
Σκηνοθεσία: Claude Barras
Με τις φωνές των: Gaspard Schlatter, Sixtine Murat, Paulin Jaccoud κ.α.
Η ταινία θα προβληθεί και μεταγλωττισμένη στα ελληνικά. Σκηνοθετική επιμέλεια : Kωνσταντίνος Κακανάς. Μετάφραση-Προσαρμογή διαλόγων : Φανή Καρόζη. Ηχοληψία -Μιξάζ: Κώστας Λινοξυλάκης Ακούγονται οι: Εβελίνα Αραπίδη, Κωνσταντίνος Κακανάς, Σοφία Καψαμπέλη, Ελευθερία Μεταξά, Χρυσούλα Παπαδοπούλου, Ποίμης Πέτρου, Ιφιγένεια Στάικου, Διονυσία Τσιτιρίδου, Γιάννης Υφαντής.
Υπόθεση: Ο Ικάρ είναι ένα μικρό 9χρονο αγόρι που ζει με την αλκοολική μητέρα του μέχρι ένα άτυχο περαστικό να την πάρει από τη ζωή και να οδηγήσει τον Ικάρ (που προτιμά να τον φωνάζουν με το παρατσούκλι Κολοκυθάκης) στο ορφανοτροφείο. Εκεί ο Κολοκυθάκης συναντά ένα αρχικά εχθρικό περιβάλλον το οποίο όμως θα αγωνιστεί και θα επιτύχει να ανατρέψει με τη βοήθεια του ευγενικού Αστυνόμου Ρεϊμόν. Για πρώτη φορά το μοναχικό αγόρι θα βρει φίλους και θα μάθει να τους εμπιστεύεται, θα βρει την αγάπη και τελικά μια νέα αληθινή οικογένεια.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη «…η ταινία είναι επίσης ένας φόρος τιμής σε όλα τα παραμελημένα κι αδικημένα παιδιά που κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν και να ζήσουν με τις πληγές τους. Ο Κολοκυθάκης, ο ήρωας μας, έχει περάσει πολύ δύσκολες στιγμές και πιστεύει ότι είναι μόνος του στον κόσμο. Αυτό ίσχυε πριν γνωρίσει τους νέους του φίλους, πριν ερωτευτεί και γιατί όχι, πριν σκεφτεί ότι δικαιούται να είναι χαρούμενος. Έχει πολλά πράγματα ακόμη να μάθει για τη ζωή».
Η τεχνική του stop motion animation ξεγελά αρχικά το θεατή που πάει να δει μια παιδική ταινία με κοινωνικά διδάγματα περί αγάπης, αλληλεγγύης και αποδοχής. Λαμβάνοντας υπόψη όμως ότι η ταινία βασίζεται στο δραματικό μυθιστόρημα Autobiographie d’une Courgette του Ζιλ Παρί αλλά και ποια ήταν η σεναριογράφος που το διασκεύασε (η Σελίν Σιαμά, η βραβευμένη δημιουργός του εφηβικού δράματος «Τα Κορίτσια»), ο υποψιασμένος θεατής κατανοεί ότι πάει να δει ένα κοινωνικό δράμα για την καλύτερη απόδοση του οποίου προτιμήθηκε η τέχνη του animation. Άλλο όμως παιδική ταινία και άλλο ταινία με παιδιά. Διδακτικό μεν, στενάχωρο δε το πολυβραβευμένο φιλμ του Κλοντ Μπαράς δεν προσφέρεται για τα μικρότερα παιδιά ή τουλάχιστον οι γονείς τους πρέπει να αξιολογήσουν κατά πόσον ένα δράμα που εξελίσσεται σε ορφανοτροφείο και περιλαμβάνει φόνο εξ αμελείας, bullying, κακοποίηση παιδιών, ψυχικά τραύματα και άλλες παθογενείς κοινωνικές καταστάσεις, είναι κατάλληλο για τα παιδιά τους. Υπάρχει βέβαια και η άλλη κοινωνιολογική σχολή που λέει ότι καλό είναι τα παιδιά να μαθαίνουν από μικρά ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος.
Ένα διαφορετικό πορτραίτο προεφηβικής μελαγχολίας, όχι και τόσο λαμπερό και χαρωπό, που ωστόσο έχει να πει πολλά για την ουσία των οικογενειακών δεσμών και τις νέες εναλλακτικές μορφές οικογένειας αν και μάλλον υπερβάλλει σε πολιτική ορθότητα παρουσιάζοντας ένα ορφανοτροφείο ως ιδανικό τόπο ανατροφής. Η τεχνική του όμως είναι άψογη και η γενικότερη αισθητική του υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου με αποτέλεσμα μια θριαμβευτική πορεία σε Φεστιβάλ και Βραβεία.
Μόλις πρόσφατα ανακηρύχθηκε Ευρωπαϊκό animation της χρονιάς ενώ πέρυσι ήταν υποψήφιο για Oscar, Χρυσή Σφαίρα, Βραβείο LUX και 3 Βραβεία Annie, κέρδισε 2 Cesar, το Ευρωπαϊκό Βραβείο Animation και πλήθος άλλων βραβείων.
Και μερικά τεχνικά στοιχεία
Ο Κολοκυθάκης είναι ένα animation γυρισμένο με την τεχνική του stop-motion. Η τεχνική έχει τη λογική που χρησιμοποιείται και στα καρτούν: οι μαριονέτες κινηματογραφούνται καρέ-καρέ. Μεταξύ των καρέ οι μαριονέτες μετακινούνται ελάχιστα για να δώσουν την ψευδαίσθηση της κίνησης.Η τελειοποίηση των κινήσεων, η ρευστότητα τους, η λεπτότητα μιας έκφρασης- δημιουργούνται όλα ενώ οι μαριονέτες παραμένουν ακίνητες. Στην ταινία οι κούκλες έχουν ύψος περίπου 10 εκ. και είναι κατασκευασμένες από διάφορα υλικά (αφρολέξ για τα μαλλιά, σιλικόνη για τα χέρια, ρητίνη για το πρόσωπο, ύφασμα για τα χειροποίητα ρούχα).
Διανομή: Rosebud.21 σε συνεργασία με την Seven Films
Στις αίθουσες από 07.12.17
