The Post – The Post: Απαγορευμένα Μυστικά

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2017

Διάρκεια: 116 λεπτά

Βαθμολογία: * * * ½ 

Είδος: Πολιτικό Θρίλερ 

Σκηνοθεσία: Steven Spielberg 

Πρωταγωνιστούν: Meryl Streep, Tom Hanks, Sarah Paulson, Bob Odenkirk, Tracy Letts, Bradley Whitford, Bruce Greenwood, Matthew Rhys, Michael Stuhlbarg, Alison Brie, Carrie Coon, Jesse Plemons, David Cross, Zach Woods, Pat Healy, John Rue, Rick Holmes, Philip Casnoff, Jessie Mueller, Stark Sands, Brent Langdon, Christopher Innvar.

Υπόθεση: 1971. Βρισκόμαστε στην Ουάσιγκτον καθώς ο πόλεμος του Βιετνάμ καλά κρατεί ακόμη και ο Πρόεδρος Νίξον παραμένει πανίσχυρος. Κι ενώ η είδηση της εποχής είναι ο επερχόμενος γάμος της κόρης του Προέδρου, μια σειρά από απόρρητα έγγραφα του Πενταγώνου για τον Πόλεμο βλέπει ξαφνικά το φως της δημοσιότητας μέσα από τις σελίδες των New York Times και αναστατώνει την κοινή γνώμη. Η Κυβέρνηση αντιδρά άμεσα με απειλές και απαγορεύσεις και τότε μπαίνει στο παιγνίδι ο ανταγωνισμός, η τοπική (ακόμη) εφημερίδα της Ουάσινγκτον The Washington Post. Σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για την οικογενειακή εφημερίδα, καθώς η ιδιοκτήτρια Κέι Γκράχαμ ετοιμάζεται να την εισάγει στο χρηματιστήριο, ο Διευθυντής Μπεν Μπράντλει και οι συντάκτες της αποφασίζουν (με τη συγκατάθεση της Γκράχαμ) να αγνοήσουν τις απειλές και να δημοσιεύσουν τα απόρρητα έγγραφα, συμβάλλοντας έτσι στην αποκάλυψη μιας μεγάλης και διαχρονικής κρατικής συνωμοσίας που έστειλε τις ΗΠΑ σε ένα πόλεμο που δεν μπορούσαν να νικήσουν και χιλιάδες αθώους νέους στο θάνατο. Μιας μυστικής κυβερνητικής συνωμοσίας που θα γινόταν αργότερα γνωστή στον κόσμο ως «Φάκελοι του Πενταγώνου». Τα υπόλοιπα είναι απλά…Ιστορία.

Σπίλμπεργκ, Στριπ, Χανκς: μια ονειρεμένη συνάντηση κινηματογραφικής κορυφής μας μεταφέρει, με τη συνδρομή ενός επίσης ονειρεμένου ερμηνευτικού συνόλου, στο ζοφερό κλίμα των αρχών του 70, σε μια κρίσιμη καμπή για την Αμερικάνικη αλλά και την Παγκόσμια Ιστορία. Ένας πόλεμος, ένας μυστικοπαθής και αλλόκοτος Πρόεδρος εχθρικός προς τον Τύπο και μια χώρα ταραγμένη και διχασμένη. Απέναντι τους ένας Τύπος με Ταυ κεφαλαίο που ελέγχει πραγματικά την εξουσία σε μια ιστορικά σημαντική εποχή στην οποία επιστρέφει με άγριες διαθέσεις το ακραιφνώς φιλελεύθερο δημιουργικό τρίο. Το The Post έχει όλα τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του Σπίλμπεργκ, ξεχειλίζοντας  από τον ιδεαλισμό του και την αγάπη του για τις Δημοκρατικές Αρχές που διέπουν (ή πρέπει να διέπουν) την Αμερικάνικη Πολιτεία ως ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Κόσμου. Επιστρέφοντας λοιπόν σε ένα ιστορικό παρελθόν πριν την Εποχή της Πληροφορίας, βάζει στο μικροσκόπιό του τη λειτουργία του Τύπου και την αυθαιρεσία της εξουσίας που απειλεί ευθέως την ιερή ελευθεροτυπία. Παίρνοντας προφανώς ως αφορμή την τρέχουσα σκοτεινή πολιτική περίοδο των ΗΠΑ του Τραμπ, επιχειρεί έναν παραλληλισμό εποχών φτιάχνοντας έτσι ένα διαχρονικό πορτραίτο των κινδύνων από την κατάχρηση εξουσίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ταυτόχρονα όμως ζωγραφίζει και το συναρπαστικό πορτραίτο μιας προοδευτικής μεγαλοαστής που συνειδητοποιεί σταδιακά τι σημαίνει να παίρνεις θέση και να αποστασιοποιείσαι πρώτα από όλα ως ανεξάρτητη γυναίκα και κατόπιν ως μάχιμη ελεγκτής της εξουσίας. Γιατί μπορεί ο 70χρονος πλέον Σπίλμπεργκ να παραμένει ένας αιθεροβάμων ιδεαλιστής όμως καταλαβαίνει πολύ καλά την ουσία της διαπλοκής, τονίζοντας επίσης ίσως για πρώτη φορά τόσο έντονα στο έργο του την ύπαρξη ταξικών διαφορών και διαπλεκόμενων συμφερόντων στα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας. Κάτι κοινότυπο ίσως για «έμπειρες» χώρες σαν τη δική μας, που όμως γίνεται συναρπαστικό κάτω από την αφηγηματική μπαγκέτα ενός μεγάλου δημιουργού και δύο ιερών τεράτων του Χόλιγουντ.

Περιττό να τονισθεί η κορυφαία καλλιτεχνική δουλειά σε όλους τους τομείς που συντελεί στην ακριβή απόδοση της εποχής και την «σύνδεση» της ταινίας με ένα άλλο κλασικό φιλμ εκείνης της περιόδου, το «Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου». Το σενάριο της πρωτοεμφανιζόμενης Λιζ Χάνα και του βραβευμένου με Oscar (για το παρεμφερές Spotlight) Τζος Σίνγκερ, είναι από τα μεγάλα ατού αυτής της μαχητικής ταινίας που ο Σπίλμπεργκ αποφάσισε να ολοκληρώσει «με τη διαδικασία του κατεπείγοντος» καθώς ολοκληρώνει το Post production του τελευταίου του sci-fi έπους Ready player One. Κατεπείγοντος τώρα που οι πολιτικές συνθήκες στην Ουάσινγκτον έχουν κάτι από τη σκοτεινή παρακμή των 70s, κάτι σαν Ιστορία που επαναλαμβάνεται ως τραγική φάρσα… 


Τα Ιστορικά Δεδομένα: Οι Φάκελοι του Πενταγώνου

Το Μάρτιο του 1971, ο ρεπόρτερ των Νιου Γιορκ Τάιμς, Νιλ Σίχαν, κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση σε μια μυστική έκθεση 7000 σελίδων, γεμάτη απόρρητες κυβερνητικές πληροφορίες που θα μπορούσαν να φέρουν τα πάνω κάτω στο Λευκό Οίκο. Το έγγραφο, που προετοιμάστηκε αρχικά κατόπιν εντολής του τότε Υπουργού Άμυνας Ρόμπερτ Μακναμάρα το 1967, είχε τον τίτλο: «Η Ιστορία των Αποφάσεων που πάρθηκαν από τις Η.Π.Α. στο Βιετνάμ, 1945-66».

Όσο ακίνδυνη κι αν ακούγεται, η έκθεση αυτή και τα περιεχόμενά της έχουν τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο μέχρι και σήμερα. Το έγγραφο - που σύντομα θα αποκτήσει παγκοσμίως φήμη ως οι «Φάκελοι του Πενταγώνου» - αποκάλυψε μια σκοτεινή αλήθεια: μεγάλα και σοβαρά μυστικά και απάτες για τον θανατηφόρο πόλεμο στο Βιετνάμ πέρασαν από τέσσερις προεδρικές θητείες: από τον Τρούμαν στον Αϊζενχάουερ, τον Κένεντι και τον Τζόνσον. Τα έγγραφα του Πενταγώνου αποκάλυψαν ότι καθένας από τους προέδρους αυτούς είχε παραπλανήσει επανειλημμένα το λαό σχετικά με τις επιχειρήσεις των Η.Π.Α. στο Βιετνάμ και ότι ακόμη και όταν η κυβέρνηση υποστήριζε ότι επιδίωκε ειρήνη, στα παρασκήνια ο στρατός και η CIA επεκτείνονταν κρυφά και σταθερά στον πόλεμο.

Αυτές οι αποκαλύψεις ήταν ιδιαίτερα εκρηκτικές στις ειδήσεις τότε, μιας και αναφερόμαστε σε μια εποχή όπου χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες βρίσκονταν σε θανάσιμο κίνδυνο κάθε στιγμή. Τελικά, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, από τον οποίο οι ΗΠΑ θα εξέλθουν το 1975, προκάλεσε την απώλεια περισσότερων από ένα εκατομμύριο ζωών. Τα έγγραφα του Πενταγώνου εξέθεσαν τις απάτες που οδήγησαν σε πολλούς από τους θανάτους αυτούς.

Διανομή: Odeon

Στις αίθουσες από 11.01.2018