Aus Dem Nichts – Μαζί ή Τίποτα

Παραγωγή: Γερμανία/Γαλλία – 2017

Διάρκεια: 106 λεπτά

Βαθμολογία: * * ½ 

Είδος: Κοινωνικό 

Σκηνοθεσία: Fatih Akin 

Πρωταγωνιστούν: Diane Kruger, Denis Moschitto, Numan Acar, Samia Muriel Chancrin, Johannes Krisch, Ulrich Tukur, Ulrich Brandhoff, Γιούλα Μπούνταλη, Adam Bousdoukos, Asim Demirel, Siir Eloglu, Jannis Papadopoulos και ο Γιάννης Οικονομίδης. 

Υπόθεση: Από το πουθενά, η ζωή της Κάτια στο Αμβούργο ανατρέπεται όταν χάνει σύζυγο και γιο σε βομβιστική επίθεση. Με τη βοήθεια φίλων και συγγενών και κυρίως του δικηγόρου της Ντανίλο, η Κάτια προσπαθεί να ξεπεράσει το αρχικό σοκ και να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Σύντομα συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη δικαιοσύνη οι ύποπτοι για την επίθεση: ένα νεαρό ζευγάρι νεοναζιστών με διεθνείς διασυνδέσεις. Στη δίκη που ακολουθεί, ο Ντανίλο εκπροσωπεί μαχητικά την Κάτια αλλά η απόφαση του δικαστηρίου είναι αναπάντεχη και η συνέχεια γράφεται στην…Ελλάδα. 

Στην Ελλάδα της Χρυσής Αυγής και των σκοτεινών διεθνών διασυνδέσεων. Εκεί γράφεται η τελευταία πράξη ενός συναισθηματικά φορτισμένου μελοδράματος που πολύ θα ήθελε να περάσει για τραγωδία αλλά δεν. Η νέα ταινία του Τουρκογερμανού Φατίχ Ακίν είναι ρητά χωρισμένη σε τρεις πράξεις, το έγκλημα, τη δίκη και την κάθαρση (την οποία ονομάζει Η Θάλασσα). Οι ήρωες του κάθε άλλο παρά αγγελούδια είναι, ας πούμε ότι κινούνται στα πολύ έξω περιθώρια της αστικής ηθικής. Ο μακαρίτης υπήρξε ανανήψας έμπορος ναρκωτικών, η ηρωίδα μας και ο δικηγόρος της τη σνιφάρουν τη σκόνη ενώ στην απέναντι όχθη οι σιωπηλοί (μουλωχτοί) δολοφόνοι είναι τόσο απροκάλυπτα ένοχοι που μοιάζουν σαν άγρια ντόμπερμαν που κάθονται ήσυχα στη γωνία τους μετά το ξέσκισμα κάποιου θύματος. Στη μέση αυτών μια δικαιοσύνη politically correct και μια αστυνομία που τηρεί ίσες αποστάσεις στην έρευνα. Και ένας Έλληνας «από μηχανής φασίστας θεός» που προσφέρει το τέλειο άλλοθι (άψογος ο σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης στο ρόλο του Χρυσαυγίτη ξενοδόχου). Και εκεί που θα περίμενε κανείς ένα σαφές πολιτικό υπόβαθρο ανάλυσης πίσω από όλο αυτό τον εγκληματικό συρφετό, ο Ακίν παρασύρει το θεατή σε ένα αρκετά προβλέψιμο μελόδραμα αυτοδικίας που μοιάζει να πάσχει από πολιτική αμνησία όσον αφορά τη μήτρα του φασισμού. Αν δεν ήταν η συγκλονιστικά λιτή παρουσία της ωραίας Ντιάν Κρούγκερ που ανεβάζει την ταινία και ένα και δύο επίπεδα, οι άτεχνες ραφές του μελοδράματος θα φαινόντουσαν δια γυμνού οφθαλμού. Όσο για τις γενικότητες περί αντιφασιστικών μηνυμάτων, δεν είναι καθόλου πειστικά αφού μηνύματα χωρίς ανάλυση είναι κενό γράμμα. 

 

Ο Ακίν έκανε την ταινία εμπνευσμένος από μια σειρά δολοφονιών από νεοναζί με θύματα οκτώ Τούρκους, έναν Έλληνα και μια Γερμανίδα αστυνομικό και μία από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές δίκες στην ιστορία της Γερμανίας. Και ναι μεν είναι εξπέρ στο να διεγείρει το θυμικό του θεατή αλλά από ανάλυση και βάθος χαρακτήρων υστερεί-ίσως και ηθελημένα ένεκα διεθνούς καριέρας. Η ταινία θα αρέσει στο πλατύ κοινό αν και προορίζεται να το διχάσει με την αμφιλεγόμενη λύση που προτείνει ωστόσο οι σινεφίλ θαυμαστές του δημιουργού της Άκρης του Ουρανού έχουν δει και καλύτερες ταινίες από τα χεράκια του.

Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και βραβείο γυναικείας ερμηνείας στις Κάνες για την ταινία που έφθασε στη shortlist του Ξενόγλωσσου Όσκαρ αλλά δεν τα κατάφερε να μπει στην 5άδα.

Διανομή: Rosebud.21 με τη συνεργασία της Seven Films

Στις αίθουσες από 22.02.18