Death Wish

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2018

Διάρκεια: 107 λεπτά

Βαθμολογία: * * 

Είδος: Θρίλερ 

Σκηνοθεσία: Eli Roth

Πρωταγωνιστούν: Bruce Willis, Vincent D'Onofrio, Elisabeth Shue, Camila Morrone, Dean Norris, Beau Knapp, Kimberly Elise, Len Cariou, Jack Kesy, Ronnie Gene Blevins, Kirby Bliss Blanton, Andreas Apergis.

Υπόθεση: Στο σύγχρονο Σικάγο της βίας και της εγκληματικότητας, ο καλός δόκτωρ Πολ Κέρσεϊ εργάζεται ως χειρουργός στα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου, σώζοντας συχνά τις ζωές των βαριά τραυματισμένων σε ανταλλαγές πυροβολισμών, αστυνομικών και κακοποιών. Το σοκ του όμως είναι μεγάλο όταν ένα βράδι που έχει υπηρεσία, τα θύματα που πρέπει να περιθάλψει δεν είναι άλλα από την γυναίκα του και την κόρη του που έπεσαν θύματα εισβολής κακοποιών στο σπίτι. Όσο η Αστυνομία ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος, ο Πολ ανακαλύπτει μέσα του μια διάθεση για αίμα και εκδίκηση που τον κάνει να πάρει τους κακόφημους δρόμους και να θερίζει όποιον κακοποιό βρεθεί μπροστά του. Καθώς οι ανώνυμοι φόνοι εγκληματιών αρχίζουν να κυριαρχούν στα ΜΜΕ, ο κόσμος διχάζεται ανάμεσα στο αν αυτός ο θανάσιμος εκδικητής είναι ένας φύλακας άγγελος… ή ένας ψυχοπαθής.

Ο Eli Roth, σαρδόνιος προβοκάτορας δημιουργός του Cabin Fever, ο επονομαζόμενος και άρχοντας του Torture Porn, ξαναζωντανεύει με πρωτοτυπία και εκσυγχρονιστική διάθεση το απόλυτο κινηματογραφικό αριστούργημα του φασισμού της διπλανής πόρτας, τον Εκτελεστή της Νύχτας του 1974 που εκτόξευσε την καριέρα του σκληρού Τσαρλς Μπρόνσον και δημιούργησε ολόκληρο κινηματογραφικό υποείδος, τις ταινίες vigilante, όπου ένας καλός και αγαθός ήρωας (συνήθως τρελαμένος) αναλαμβάνει να αποδώσει δικαιοσύνη εκεί που οι αρχές αδυνατούν. Η Παλαιά Διαθήκη συναντά τα χειρότερα εκδικητικά ένστικτα του ανθρώπου αλλά και τις πιο βάρβαρες ρατσιστικές και ταξικές προκαταλήψεις σε ταινίες που υμνούν την οπλοκατοχή και την τυφλή βία.

 

 

Έτσι ακριβώς και σ αυτή την νέα βερσιόν παλαιών ιδεών που έχει ωστόσο την πρωτοτυπία να χρησιμοποιεί εν είδει χορού πραγματικούς ραδιοτηλεοπτικούς αστέρες της δημοσιογραφίας που σχολιάζουν είτε θετικά ή αρνητικά τα τεκταινόμενα, τυλίγοντας έτσι με μια αμφιλεγόμενη αύρα τα κατορθώματα του καλού Δόκτορα. Έ όχι κύριε Roth. Και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο; Αφού τρελαίνεσαι για ανεγκέφαλο gore, όπως στη σκηνή του συνεργείου λχ, τι τη θες την κάλυψη; Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπέκυπτε στους προσωπικούς του πειρασμούς ο Roth, θα μπορούσε η ταινία να πάει σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση όπως δείχνουν και οι σκηνές στο κατάστημα όπλων. Τουλάχιστον εκμεταλλεύεται τη μειλίχια παρουσία του Willis που σαν άλλος Τζέκιλ και Χάιντ κάνει τη δουλίτσα του στην εποχή του YouTube και του Uploading και όλοι ζουν καλά εκτός από τους κακούς (φυσικά μαύρους ή λατίνους).

Όμως, Όμως, δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη στιγμή στις ΗΠΑ (αλλά ίσως και οπουδήποτε) για την έξοδο αυτής της κυνικής, θρασύτατης και τελικά απολαυστικής εκμετάλλευσης του αυξανόμενου ρεύματος εγκληματικότητας που σαρώνει την Υφήλιο. Που πας κύριε Roth, μετά τη βαρβαρότητα της σφαγής στη Φλόριντα που άφησε πίσω 17 θύματα και απόλυτη ψυχική καταστροφή, να κάνεις παιγνίδι με την αυτοδικία και την οπλοχρησία; Ούτε ο Τραμπ δεν θα τολμούσε να υποστηρίξει την ταινία σήμερα.

Δεν ξέρω ποια υποδοχή θα έχει στην επίσης τρελαμένη χώρα μας η ταινία, όμως είναι γεγονός η ατυχία του Μπρους Γουίλις στις προσπάθειες ανασύστασης της παλιάς ένδοξης καριέρας του. ‘Ασε που, όπως λένε οι κακές γλώσσες, από το αρχικό σενάριο του (επίσης σκηνοθέτη) Joe Carnahan, δεν έχει μείνει ούτε διάλογος από τα rewrites. 

Διανομή: Odeon

Στις αίθουσες από 08.03.18