Tout Le Monde Debout –Θα έρθω κοντά σου σιγά-σιγά

Παραγωγή: Γαλλία/Βέλγιο - 2018 

Διάρκεια: 107 λεπτά 

Είδος: Κομεντί 

Βαθμολογία: * * * 

Σκηνοθεσία: Franck Dubosc 

Πρωταγωνιστούν: Franck Dubosc, Alexandra Lamy, Elsa Zylberstein, Gérard Darmon, Caroline Anglade, Laurent Bateau, Claude Brasseur, François-Xavier Demaison. 

Υπόθεση: Ο Ζοσλέν, επιτυχημένος επιχειρηματίας αλλά και μανιώδης ψεύτης, στην προσπάθειά του να αποπλανήσει τη Ζυλί την όμορφη νοσηλεύτρια που έρχεται να νοικιάσει το διπλανό διαμέρισμα από της πρόσφατα πεθαμένης μητέρας του, παριστάνει το άτομο με ειδικές ανάγκες που είναι αναγκασμένο να χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι. Η Ζυλί φαίνεται να υποκύπτει στη γοητεία του και τον καλεί σε γεύμα στο πατρικό της. Όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, μέχρι που εμφανίζεται η αδελφή της Ζυλί η Φλοράνς και εξηγείται έτσι η στάση της απέναντι στον Ζοσλέν. Κι εδώ αρχίζει το παιγνίδι να χοντραίνει αφού η πανέμορφη και δυναμική κατά τα λοιπά Φλοράνς κυκλοφορεί με…αναπηρικό καροτσάκι επίσης. 

Το «Θα Έρθω Κοντά Σου Σιγά-Σιγά» (μάλλον άχαρος ο Ελληνικός τίτλος απέναντι στον πρωτότυπο που σημαίνει κάτι σαν «όλοι όρθιοι παρακαλώ») είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που σκηνοθετεί ο σχεδόν άγνωστος εδώ αλλά δημοφιλής στη Γαλλία κωμικός και σεναριογράφος Φρανκ Ντιμπόσκ. Μια κομεντί που επιχειρεί να ανατρέψει τα στερεότυπα αφού εδώ ο «πρίγκηπας» δεν είναι παρά ένας ευκατάστατος και αντιπαθέστατος φαλλοκράτης που θεωρεί εαυτόν ακαταμάχητο και εξασκεί αυταρχικά την εξουσία του στον περίγυρό του, με προκάλυμμα το «πηγαίο» του και σαρκαστικό χιούμορ, πάντα εις βάρος των άλλων, κυρίως γυναικών. Η νέμεση δεν αργεί να εμφανισθεί στο εκθαμβωτικό πρόσωπο μιας γυναίκας απόλυτα ανεξάρτητης που έχει αντιστρέψει τη δυσμενή της προσωπική κατάσταση, παίζοντας τένις σε πρωτάθλημα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το χοντρό αστείο που επιχειρεί ο Ζοσλέν για να αποδείξει την ικανότητα κατακτητή την οποία επαίρεται ότι διαθέτει του γυρίζει μπούμερανγκ αφού τώρα πρέπει να συνεχίσει να υποκρίνεται, αρχικά για να «παίξει» λίγο ακόμη και κατόπιν για να μην εξευτελισθεί μπροστά στα μάτια μιας γυναίκας που είναι κάτι πολύ παραπάνω από ιατρικό περιστατικό.  

 Καθιστό ντινέ με ρομαντικά κεριά και ρόδες

Προς τιμήν του Ντιμπόσκ το χιούμορ των καταστάσεων επικεντρώνεται στη σάτιρα του εγωπαθή ήρωα και καθόλου σε άχαρα αστεία και χοντράδες περί αναπηρίας που έχουμε δει σε παλιότερες ταινίες. Έτσι προκύπτει αβίαστα η χιουμοριστική σκιαγράφηση του ποιος πραγματικά είναι ο ανάπηρος ανάμεσα στους δύο, ο πλούσιος και όμορφος Ζοσλέν ή η ακίνητη αλλά οξυδερκής Φλοράνς.  Όλοι όρθιοι λοιπόν για να χειροκροτήσουμε τη σοφία και τη στωικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τη ζωή κάποιοι λιγότερο τυχεροί συνάνθρωποί μας αλλά και τη δύναμη του έρωτα να τρυπώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν και να καταλύει στερεότυπα και προκαταλήψεις.

Δίπλα στον Ντιμπόσκ (που συνεχώς μου θύμιζε μια Γαλλόφωνη βερσιόν του επίσης πολυτάλαντου Θοδωρή Αθερίδη) μια εκθαμβωτική Αλεξάνδρα Λαμί ως Φλοράνς που για τις ανάγκες του ρόλου έμαθε να παίζει βιολί αλλά και τένις σε αναπηρικό καροτσάκι και μια σπαρταριστά νευρωτική Έλζα Ζιλμπερστάιν ως γραμματέας, κλέβουν την παράσταση. Όπως και ο γηραιός πλέον θρύλος του Γαλλικού σινεμά Κλοντ Μπρασέρ που εμφανίζεται στο χαρακτηριστικό ρόλο του πατέρα του Ζοσλέν που ζει σε Οίκο Ευγηρίας και δίνει μια ειρωνική χροιά στο ψυχολογικό περιβάλλον και τις ανομολόγητες φοβίες του υιού, Δον Ζουάν της πλάκας.

Δυόμιση εκατομμύρια θεατές στη Γαλλία για μια απολαυστική μικρή κομεντί που ξεχωρίζει (και τεχνικά) από το πλήθος. 

Διανομή: Odeon 

Στις αίθουσες από 02.08.18