Looking for Eric – Αναζητώντας τον ‘Ερικ

Παραγωγή: Βρετανία - 2009 

Συμπαραγωγοί: Γαλλία/Βέλγιο/Ιταλία/Ισπανία 

Διάρκεια: 116 λεπτά 

Είδος: Δραματική Κομεντί 

Βαθμολογία: * * * 

Σκηνοθεσία: Ken Loach 

Πρωταγωνιστούν: Steve Evets, Eric Cantona, Stephanie Bishop, Gerard Kearns, Stefan Gumbs, Lucy-Jo Hudson. 

Υπόθεση: Ο Έρικ, ένας μεσόκοπος ταχυδρόμος από το Μάντσεστερ και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος και λάτρης του Καντονά, αισθάνεται ότι η ζωή του βρίσκεται σε αδιέξοδο. Στο σπίτι όπου ζει με τους δυο νεαρούς πρόγονούς του επικρατεί κυριολεκτικά χάος, στη δουλειά τα πάει χάλια και στην προσωπική του ζωή κουβαλάει ένα τεράστιο βάρος από το παρελθόν. Τότε, πριν 30 χρόνια, που άφησε πανικόβλητος στα κρύα του λουτρού την αγαπημένη του Λίλυ ενώ ήταν έγκυος στην κόρη τους. Παρά τις προσπάθειες της παλιοπαρέας που παρακολουθούν μαζί ποδόσφαιρο να του σταθεί, ο Έρικ αισθάνεται όλο και πιο χαμένος. Από μηχανής θεός σ' αυτή την απελπιστική κατάσταση γίνονται ένα τσιγαριλίκι κι ένας ιδιαίτερος φίλος από τα ξένα που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει επιτέλους το παρελθόν. 

 Ου! Α! Καντονά! 

Μια πολύ ιδιαίτερη ταινία στη φιλμογραφία του δημιουργικού δίδυμου Κεν Λόουτς και Πολ Λάβερτι είναι αυτή η σπονδή στη λατρεία του ποδοσφαίρου (και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) που μπλέκει το ποδοσφαιρόφιλο προλεταριάτο της μεγαλούπολης και τα προβλήματά του με έναν ποδοσφαιρικό θρύλο της εποχής όπως ο Ερίκ Καντονά, πολλές ιδέες του οποίου χρησιμοποιήθηκαν για το κτίσιμο της πλοκής. Ο ιδιόρρυθμος Γάλλος σούπερσταρ της μπάλας και μετέπειτα ηθοποιός γίνεται εδώ ένας από μηχανής Θεός που καταλύει τα ψυχολογικά και κοινωνικά αδιέξοδα του συνονόματού του ήρωα της ταινίας και μέσα από την φιλοσοφία του ποδοσφαίρου ως ομαδικού αθλήματος των ωθεί να αποδεχτεί τον εαυτό του και να γίνει ουσιαστικά μέλος της κοινωνίας. Η φιλία και η αλληλεγγύη είναι οι μόνες κατά τους δημιουργούς ιδιότητες που βοηθούν ουσιαστικά τα μέλη μιας κοινωνίας να ανταπεξέλθουν και να προσφέρουν αντίθετα με την απάθεια και τον ατομικισμό που στην ταινία εκπροσωπούν οι σχεδόν ψυχοπαθείς τοπικοί μικροεγκληματίες.

Αν και ευχάριστη και καλογυρισμένη δεν συγκαταλέγεται σε καμία περίπτωση στις σημαντικές ταινίες του Λόουτς. Ωστόσο, αν και άργησε αρκετά να βγει στις αίθουσες της χώρας μας, παραμένει σε μεγάλο βαθμό φρέσκια και οι σινεφίλ και φαν του ποδοσφαίρου θα την απολαύσουν ιδιαίτερα. Εξάλλου φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι δηλώνουν και ο Λόουτς και ο Λάβερτι. 

Έρικ και Ερίκ

Ο Πολ Λάβερτι σημειώνει μεταξύ άλλων για τον Καντονά (από το Δελτίο Τύπου της ταινίας): «Ειλικρινά δεν είχα ιδέα πως θα εξελισσόταν η κατάσταση ενώ πήγαινα να βρω τον Ερίκ στο Παρίσι. Πρώτον, έπρεπε να δω αν ήταν διατεθειμένος να κάνει αυτήν την τρέλα, και, δεύτερον, να καταλάβω τι είδους άνθρωπος είναι. Τελικά, εκείνες οι μέρες ήταν υπέροχες: ο Ερίκ γελούσε με τις απίθανες σκηνές που είχαμε σκαρφιστεί και μας πρότεινε και πολλές άλλες! Από την πρώτη στιγμή, ήταν εξαιρετικά μετριόφρων και δε δίσταζε να αυτοσαρκαστεί. Ο Ερίκ μου έδωσε μερικά διαμαντάκια εκείνες τις μέρες και, συχνά, με εξέπληττε. Τον ρώτησα πως ήταν να ακούς 50.000 ανθρώπους να φωνάζουν το όνομά σου και να λένε τραγούδια για σένα. Μου απάντησε πως ήταν τρομακτικό. Φοβόταν ότι κάποτε θα σταματούσε. Μου είπε πως ήθελε να ξαφνιάζει ευχάριστα τον κόσμο κάθε φορά που έπαιζε αλλά πως, για να το καταφέρει αυτό, έπρεπε πρώτα να ξαφνιάσει τον εαυτό του. Τον ρώτησα ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας του, περιμένοντας να ακούσω για ένα γκολ που έδωσε την νίκη σε τελικό πρωταθλήματος ή κυπέλλου. Με εξέπληξε για άλλη μια φορά, λέγοντάς μου πως ήταν μία πάσα που έδωσε στον Ράιαν Γκιγκς. Κι αν ο Γκιγκς είχε αστοχήσει; Η απάντηση του Ερίκ ήταν «Πρέπει να εμπιστεύεσαι τους συμπαίκτες σου. Πάντα.» και ταίριαξε απόλυτα με αυτό που είχα οραματιστεί ως κεντρική ιδέα της ταινίας: τον «μικρό» Έρικ να βρίσκει το κουράγιο να ρισκάρει και να εμπιστευτεί τους φίλους του αλλά και την Λίλι ξανά. Τον ρώτησα και για τον 9μηνο αποκλεισμό του από τα γήπεδα, μία τεράστια χρονική περίοδο για τη σύντομη καριέρα ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Πως τα κατάφερε να αντιμετωπίσει τη απομόνωσή του; Μου είπε πως έπρεπε να βρει κάτι να κάνει. Τι ήταν αυτό; «Προσπάθησα να παίξω τρομπέτα», μου απάντησε. Και τότε, το πέπλο της διασημότητας έπεσε. Τελικά, είτε είσαι ο μεγάλος και τρανός Ερίκ είτε είσαι ο «μικρός» Έρικ, το μόνο που κάνεις καθημερινά είναι να προσπαθείς να δώσεις νόημα στη ζωή σου.» 

Διανομή: Weird Wave 

Στις αίθουσες από 02.08.18