24ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας: Θάνατος στο Σηκουάνα

 

Ο 40χρονος πια Κριστόφ Ονορέ μετράει μια καριέρα άνω των 10 ταινιών μεγάλου μήκους ωστόσο παραμένει σχετικά άγνωστος στο Ελληνικό κοινό ίσως και λόγω θεματολογίας, ίσως και λόγω υπερβολικά «γαλλικού» στιλ. Η νέα ταινία του όμως αν και κρατάει αρκετά στοιχεία ενός φιλολογικού εγκεφαλικού κινηματογράφου, κάθε άλλο παρά απαρατήρητη μπορεί να περάσει. Εντυπωσιακό χρονικό μιας εποχής αλλά και ενός καταδικασμένου έρωτα, η ταινία του είναι γεμάτη με ένα αναπάντεχο φως, μακριά από τυχόν «καταραμένα σκοτάδια». Μια ντιζαϊνάτη αστική όπερα, ένας μεταμοντέρνος Θάνατος στη Βενετία, όπου η ποίηση και ο ρομαντισμός πάνε χέρι-χέρι με την αβάσταχτη ελαφρότητα του μολυσμένου από AIDS είναι, όπου η οπερατική τραγωδία σερβίρεται με χιούμορ, γλυκύτητα αλλά και (συγχωρητέα) γαλλική φλυαρία, με δυο σπουδαίες ερμηνείες στο κέντρο της από τον νεαρό Βανσάν Λακόστ και τον πρωταγωνιστή του Άγνωστου της Λίμνης Πιερ Ντελαντονσάν.

Η ηδονή και ο έρωτας δίνουν ραντεβού με τη βιασύνη της απόλαυσής τους στον πρωτότυπο Γαλλικό τίτλο μιας ταινίας που θα διευρύνει το κοινό του ιδιαίτερου Γάλλου απόγονου της Νουβέλ Βαγκ. Ξέρω πάντως από τώρα ποιοι ηθοποιοί θα είναι φέτος μεταξύ των υποψηφίων για Σεζάρ… 

 

Η υπόθεση: 1993. Ο 35χρονος Ζακ, Παριζιάνος συγγραφέας, γνωρίζει μια νύχτα τον ενθουσιώδη 22χρονο Αρτίρ από τη Ρεν της Βρετάνης. Η έλξη είναι αμοιβαία αν και η απόσταση που τους χωρίζει μοιάζει μεγάλη. Αυτό όμως είναι το τελευταίο που τους απασχολεί αφού ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τον έναν από τους δυο τους. 

Οι χτύποι της καρδιάς μου – Plaire, Aimer et Courir Vite (Sorry Angel) – Γαλλία 2018-132’ 

Η ταινία προβλήθηκε στα πλαίσια της Ημέρας Γαλλοφωνίας TV5MONDE του Φεστιβάλ. 

Τάσος Ντερτιλής