24ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας: Ένας πρώτος απολογισμός

 Στους διαδρόμους γράφεται η μικρή Ιστορία

Λίγο πριν απονεμηθούν τα βραβεία του Φεστιβάλ ας ρίξουμε μια ματιά στη φετινή 24η διοργάνωση που κατά γενική ομολογία ικανοποίησε και πάλι τους πολλούς και φανατικούς φίλους του αγαπημένου σινεφίλ θεσμού της πόλης μας. Περισσότερες ταινίες, πάντα ανεβασμένοι ρυθμοί, τα αναμενόμενα αλλά και τα αναπάντεχα sold out και άπειροι τίτλοι και ονόματα που αποζητούσαν την ανακάλυψη. Ας ρίξουμε μια ματιά πριν το αποχαιρετίσουμε για φέτος.  

Από το επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα που φέτος είχε 15 συμμετοχές ξεχωρίσαμε το πολυσυζητημένο Thunder Road (βλέπε εδώ ), το Ένα Βήμα πριν γίνεις Άγιος, μια σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία ποταμό με φόντο μια Ιερατική σχολή (εδώ) αλλά και το φημισμένο Γερμανικό σινεφίλ hit Στους διαδρόμους (In den gangen) με τη χαρισματική παρουσία της Σάντρα Χιούλερ του Toni Erdmann και την εξπρεσιονιστική μορφή του νεαρού Φραντς Ρογκόφσκι σε μια ερμηνεία αποκάλυψη που του χάρισε φέτος το Γερμανικό κρατικό βραβείο. 

 

Μας άρεσαν επίσης οι ζόρικες Συνέπειες από τη Σλοβενία με ήρωα έναν ατίθασο έφηβο με σύνθετα προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής και οι μελαγχολικές Κληρονόμοι (Las Herederas) από την Παραγουάη αν και οι γνώμες διχάστηκαν. Πάντως η ταινία του Μαρσέλο Μαρτινέζι έχει εντυπωσιάσει τα διεθνή Φεστιβάλ κυρίως για την εκπληκτική εσωτερική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Ana Brun (Μια ηλικιωμένη Ντενέβ της Λατινικής Αμερικής;) 

 

Στο άλλο διαγωνιστικό τμήμα των ντοκιμαντέρ αίσθηση προκάλεσαν τα ντοκιμαντέρ Matangi/ Maya / M.I.A. (ένα συναρπαστικό πορτρέτο της πιο ριζοσπαστικής και συνάμα αμφιλεγόμενης φωνής στη σύγχρονη pop), Studio 54 (ο τίτλος τα λέει όλα…) και η Σχεδία, μελέτη ενός ανθρωπολογικού πειράματος που έγινε το 1973 στον Ατλαντικό και του σημερινού του απόηχου.

 

Εντύπωση και κοσμοσυρροή προκάλεσαν και τα ντοκιμαντέρ της νέας ενότητας ICONS γύρω από μυθικά ονόματα της τέχνης και της μόδας όπως η Βίβιεν Μέρτσαντ και ο Ίαν Μακέλεν. 

Το αγαπημένο τμήμα «Μετά τα μεσάνυχτα» μας χάρισε φέτος διαμαντάκια όπως το βρετανικό Awaiting Further Instructions, όπου η Δευτέρα Παρουσία (τύπου) έρχεται με οδηγίες μέσα από τηλεοπτικές οθόνες αλλά και φιλμικές λιχουδιές όπως η Γιαπωνέζικη (κατά βάθος κομεντί) Το μονοπλάνο των Νεκρών με θέμα το γύρισμα μιας ζόμπι ταινίας όπου τα ζόμπι…ζωντανεύουν. Και να μην παραλείψουμε τόσο το αλλόκοτο και ακατάταχτο art house slasher Λεπίδα στην Καρδιά, όπου η Βανέσα Παραντί ως σκηνοθέτρια gay porno στο Παρίσι του 1979 έρχεται αντιμέτωπη με τους εφιάλτες της και με τον μανιακό δολοφόνο των αγοριών πρωταγωνιστών της, όσο και το event του Φεστιβάλ (με τριπλό sold out) Climax. Η νέα, εκπληκτικά αβάστακτη, ταινία του Γκασπάρ Νοέ έρχεται σύντομα στις αίθουσες οπότε θα τα πούμε αναλυτικά. 

 

Όσο για τα υπέροχα αφιερώματα τόσο στο κλασσικό Πολωνικό σινεμά όσο και ειδικότερα στις ταινίες του Πάβελ Παβλικόφσκι τι να πούμε. Κλασσικές αξίες από τη μια (Στάχτες και Διαμάντια, Ερόικα, Μαχαίρι στο νερό, Χωρίς τέλος) , μοντέρνα επιστροφή στις ρίζες από την άλλη με τον Ψυχρό Πόλεμο, την εξαιρετική ταινία έναρξης (περισσότερα εδώ). 

Από τις πολλές και καλές επιλογές του τμήματος Festival Darlings (με ταινίες που οι περισσότερες από αυτές αναμένονται προσεχώς στις αίθουσες), ακούστηκε πολύ (τριπλό sold out κι αυτή) η Διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ με τη Χλόη Γκρέις Μόρετς στο ρόλο έφηβης λεσβίας που κλείνεται σε άσυλο το 1993 για να «αποτοξινωθεί». 

 

Στο ίδιο τμήμα, η σοκαριστική Νηπιαγωγός με την Μάγκι Τζίλενχαλ, το εντυπωσιακό Κινέζικο έπος του Ζια Ζανγκ Κε Οι στάχτες μιας αγάπης, το πολυσυζητημένο Κορεάτικο The Burning και πολλές άλλες ταινίες που θα μας απασχολήσουν το χειμώνα. Να σταθούμε μόνο στο Chinatown The Three Shelters, διεθνή Κυπριακή παραγωγή της Αλίκης Δανέζη Κνούτσεν που αφηγείται την παράξενη ιστορία μιας Κινεζοκύπριας νεαρής που εκδικείται το θάνατο του πατέρα της με τον παραδοσιακό καράτε τρόπο. Η πρώτη δική μας Martial arts παραγωγή χρειάστηκε μια 7ετία για να ολοκληρωθεί αλλά αποζημιώνει το θεατή με την εντυπωσιακή σκηνοθεσία της, το μαγικό ρεαλισμό που την διαποτίζει και το επιτυχημένο casting με επικεφαλής την «ευκίνητη» Κατερίνα Μισιχρόνη. Δεν είναι Τίγρης και Δράκος αλλά κάνει τη δουλειά… 

 

Δύο μέρες έμειναν ακόμη και ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να κρύβεται μια ακόμη έκπληξη… 

Τάσος Ντερτιλής