59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Μια τελετή και ένα Υστερόγραφο

Με μια ήπιων τόνων (σε σχέση με την έναρξη) τελετή λήξης, την οποία άνοιξε με μια σύντομη ομιλία ο Πρόεδρος του Φεστιβάλ Γιώργος Αρβανίτης, έπεσε η αυλαία του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018, στην κατάμεστη αίθουσα του Ολύμπιον, αυτή τη φορά με την παρουσία όχι μόνο των συνήθων επισήμων αλλά και κοινού με εισιτήριο. Μια βραδιά ευχάριστη που είχε και τις συγκινητικές στιγμές της αλλά και έναν λαμπερό παρουσιαστή όπως ο Γιώργος Νανούρης ο οποίος, παίρνοντας το λόγο, καλωσόρισε το κοινό και ευχαρίστησε τους χορηγούς του φεστιβάλ, αναφέροντας πως χωρίς την πολύτιμη αρωγή τους «αυτή η συναρπαστική γιορτή του σινεμά στην οποία όλοι πήραμε μέρος και φέτος, δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πραγματικότητα». 

Με 4 βραβεία κοινού τα οποία είχαν χορηγό τη μπύρα Fischer (που έρευσε άφθονη στα πάρτι του Φεστιβάλ) και με αρκετά άλλα βραβεία μνείες και διακρίσεις λίγοι έμειναν παραπονεμένοι και φέτος. Εξάλλου αυτό που μετράει δεν είναι τόσο τα βραβεία όσο η συμμετοχή και η χαρά της κινηματογραφικής δημιουργίας. Φέτος όμως ένα βραβείο, το Mermaid Award, ήταν πολύ σημαντικό αφού καθιερώθηκε για πρώτη φορά για να τιμήσει την καλύτερη ταινία LGBTQI θεματικής, απονεμήθηκε στο no budget φιλμ από τη Βραζιλία Socrates και αφιερώθηκε από την Μαρία Cyber, μέλος της κριτικής επιτροπής, στον αδικοχαμένο Ζακ Κωστόπουλο. Κατασυγκινημένος ο σκηνοθέτης της ταινίας Άλεξ Μοράτο παρέλαβε το βραβείο αλλά και μια ακόμη μνεία από την Κριτική Επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος για αυτή την τόσο σημαντική στη συγκεκριμένη κρίσιμη ιστορική φάση για τη Βραζιλία ταινία, που ολοκληρώθηκε από ένα παθιασμένο συνεργείο 20χρονων νέων. 

Περισσότερα για τα Βραβεία (και τις Επιτροπές) του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης βλέπετε εδώ 

 Girl για τη λήξη

Μετά την ολοκλήρωση της απονομής των βραβείων, προβλήθηκε η βραβευμένη στις Κάννες και πολυσυζητημένη ταινία Κορίτσι του Βέλγου σκηνοθέτη Λούκας Ντοντ, που θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες στις 15 Νοεμβρίου από την Seven Films. Σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα που έστειλε στο φεστιβάλ, ο Ντοντ ανέφερε πως είναι μεγάλη του χαρά και συγκίνηση να γνωρίζει πως το κοινό της Θεσσαλονίκης θα παρακολουθήσει την ταινία του, η οποία υπήρξε αποτέλεσμα μιας επίπονης και εργώδους διαδικασίας, η οποία διήρκεσε πέντε ολόκληρα χρόνια. 

11 ολόκληρες μέρες λοιπόν με 253 μεγάλου και μικρού μήκους ταινίες (διαλέξαμε και είδαμε 44…!), με πάρτι, λαμπερούς καλεσμένους, παράλληλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, μια σημαντική αγορά φιλμ για τους επαγγελματίες του χώρου και ένα υπερδραστήριο Γραφείο Τύπου να συντονίζει επιδέξια όλο αυτό το χαρούμενο χάος. 

Φεύγοντας πήραμε μαζί εκτός από τις κινηματογραφικές εντυπώσεις και την ικανοποίηση για τα εμπνευσμένα Artwork του Φεστιβάλ από την BeetRoot αλλά και τα έξυπνα trailer της Ζακλίν Λέντζου, τη ζωντάνια και τη συμμετοχή στα πάρτι που οργάνωσε το Φεστιβάλ προς τιμήν των καλεσμένων αλλά και με την ευκαιρία διάφορων αφιερωμάτων, τους πολλούς και λαμπρούς προσκεκλημένους καλλιτέχνες (ξεχωρίσαμε για το πάθος της την Έλσα Αμιέλ σκηνοθέτη του Pearl) και τέλος την επιτυχία του θεσμού του Ambassador της Αγοράς με τον Φοίβο Δεληβοριά να κάνει τη σινεφίλ έκπληξη (κατά δήλωση 3 ταινίες ημερησίως παρακαλώ) αλλά και μια συναυλία επίσης έκπληξη για τους καλεσμένους του Φεστιβάλ. 

Είναι επίσης ενθαρρυντικό ότι παρά τα προβλήματα το Ελληνικό σινεμά έδειξε κάποια σημάδια ανανέωσης, επαφής με το παρόν και διεθνοποίησης με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Γιατί όταν από τις 12 ταινίες που προβάλλονται σε επίσημη πρώτη οι μισές και παραπάνω έχουν κάτι να πουν και να προσφέρουν τότε είμαστε σε καλό δρόμο. 

 Μαρίσσα Τριαντα φυλλίδου, Νίκος Labot και Ελίζ Ζαλαντό 

Να πούμε επίσης ότι φέτος ήταν ακόμη πιο ικανοποιητικές από πέρυσι οι επιλογές των διαφόρων τμημάτων, τόσο του διαγωνιστικού όσο και των Βαλκανίων κυρίως. Του χρόνου που η διοργάνωση φθάνει στο Diamond Jubilee, γιορτάζοντας τα 60 χρόνια της, ας ευχηθούμε η διεθνής παραγωγή να έχει να προσφέρει κάποιες αξιόλογες ταινίες και η συγκυρία να επιτρέψει να γίνει μια ακόμη πιο σωστή επιλογή τους, ούτως ώστε η μεγαλύτερη κινηματογραφική γιορτή της χώρας να συνεχίσει να έχει και ουσιαστικό περιεχόμενο.

Τέλος, παρά τα φετινά αλλεπάλληλα sold out, ας ευχηθούμε του χρόνου να αγκαλιάσει το Φεστιβάλ περισσότερος κόσμος της Θεσσαλονίκης, κατανοώντας τη σημασία του για την Πόλη τους. Και βέβαια, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ζαχαροπλάστες να σταματήσουν τον εφησυχασμό γιατί η Αθήνα έχει ήδη πάρει κεφάλι σε γεύση και ποιότητα…μπουγάτσας, εντάξει;