Creed II – Κριντ ΙΙ

Παραγωγή: ΗΠΑ - 2018 

Διάρκεια: 130 λεπτά 

Είδος: Δραματική Περιπέτεια 

Βαθμολογία: _{* * *} 

Σκηνοθεσία: Steven Caple Jr. 

Πρωταγωνιστούν: Michael B. Jordan, Sylvester Stallone, Tessa Thompson, Phylicia Rashad, Dolph Lundgren, Florian Munteanu, Russell Hornsby, Wood Harris, Milo Ventimiglia και η Brigitte Nielsen. 

Υπόθεση: Αν και πρωταθλητής πια, ο Άδωνις Κριντ δεν φαίνεται πραγματικά ευτυχισμένος, σαν κάτι να περιμένει ακόμη, σαν να έχει κάποια εκκρεμότητα να κλείσει. Και πράγματι η εκκρεμότητα έρχεται να τον προκαλέσει στο πρόσωπο του γιου του «εκτελεστή» του πατέρα του, του νεαρού Βίκτορ Ντράγκο, ενός τεράστιου και ακατανίκητου μποξέρ που έχει γαλουχηθεί από τον ξεπεσμένο πατέρα του για να πάρει εκδίκηση για την ήττα και την παρακμή του. Ο Ρόκι Μπαλμπόα όμως είναι εκεί, στο πλευρό του Άδωνι για να τον καθοδηγήσει, να τον βοηθήσει να ισορροπήσει την προσωπική του ζωή με το ρινγκ και να ανακαλύψει τις πραγματικές αξίες της ζωής. 

Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Εδώ όχι μόνο παιδεύουν αλλά και εκπαιδεύουν και χρησιμοποιούν ως όργανα για την επίτευξη των δικών τους απωθημένων. Και οι δύο μποξέρ εδώ είναι κατά κάποιο τρόπο θύματα της προσωπικής τους ιστορίας και καθοδηγούνται από την ανάγκη τους για εκδίκηση ωστόσο τη διαφορά κάνει το περιβάλλον του καθενός καθώς οδεύουν προς το ρινγκ της σύγκρουσης. Ο Άδωνις, ζώντας ένα μικρό προσωπικό δράμα αλλά κι έχοντας στο πλάι του το απόσταγμα σοφίας ζωής που κουβαλά ο θρυλικός Ρόκι Μπαλμπόα κινείται με οδηγό την αγάπη ενώ ο Βίκτορ με οδηγό το φόβο της απώλειας. Αγάπη εναντίον φόβου λοιπόν σε ένα σενάριο που ισορροπεί συγκινητικά την χολιγουντιανή εμπειρία του Σιλβέστερ Σταλόνε με την indie ζεστασιά του νεαρού Τζούελ Τέιλορ.

Η επιλογή του νεαρού Στίβεν Κέιπλ Τζούνιορ ως σκηνοθέτη, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων του Ράιαν Κούγκλερ, αποδεικνύεται μια έξυπνη επιλογή αφού ο ταλαντούχος indie δημιουργός καταφέρνει να συνδυάσει το χολιγουντιανό θέαμα του μποξ με μια πιο σκοτεινή άποψη για τα οικογενειακά δράματα που το περικλείουν αλλά και να ντύσει με ένα ελεγειακό τόνο αυτό το Sequel που σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής για το θρύλο Ρόκι και ταυτόχρονα τη γέννηση ενός νέου θρύλου του μποξ στο πρόσωπο του Κριντ. Σωστός ρυθμός, καλές ερμηνείες-ιδιαίτερα από τον αξιαγάπητο πλέον Σταλόνε, αλλά και αρκετές προβλέψιμες πλην μοιραία αναμενόμενες «ανατροπές» σε μια ταινία που μας προσφέρει επίσης τη γέννηση ενός νέου αστέρα: ο τεράστιος Φλόριαν Μουντεάνου, ο 28χρονος Γερμανορουμάνος πυγμάχος που κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με το Creed II, καταφέρνει να ζωντανέψει το χαρακτήρα του Βίκτορ όχι μόνο με τα μπράτσα και τον όγκο αλλά μπαίνοντας πραγματικά στην ψυχή του χαρακτήρα του, εκεί που φωλιάζει το οιδιπόδειο σκοτάδι και ο φόβος της απόρριψης. Ο θρόνος του Ζαν Κλοντ περιμένει με ανυπομονησία τον Ευρωπαίο διάδοχο… 

Καταθέτοντας ένα απόσπασμα από τα production notes, αξίζει τον κόπο να μεταφερθούμε στο παρασκήνιο των γυρισμάτων για να δούμε πως οργανώθηκε η εξάσκηση και η τελειοποίηση των δύο μονομάχων:  

Η προετοιμασία για μια ταινία με αγώνες μποξ παίρνει μήνες. Οι ηθοποιοί πρέπει να είναι σε φόρμα, να μάθουν τη χορογραφία, να ακολουθούν ευλαβικά καθημερινό πρόγραμμα, να γυμνάζονται σκληρά για ώρες, πολλές περισσότερες από μία κανονική ταινία. Ο Τζόρνταν, που είχε περάσει κάτι αντίστοιχο για την πρώτη ταινία, ήξερε ότι αυτή τη φορά θα έπρεπε να ξεπεράσει τον εαυτό του. «Στην πρώτη ταινία, δεν φανταζόμουν τι θα περάσω. Στη δεύτερη, ήταν ακόμα χειρότερα» λέει γελώντας ο ηθοποιός. «Γυμναζόμουν μέχρι να εξαντληθώ κάθε μέρα. Καμιά φορά δύο φορές την ημέρα, γύριζα με πρησμένες αρθρώσεις στα δάχτυλα».

Την πρώτη φορά που είδε τον Μουντεάνου, ο Τζόρνταν έμεινε άφωνος. «Είναι τεράστιος!» σκέφτηκε ο πρωταγωνιστής. Για την ακρίβεια, ο Τζόρνταν πήρε βάρος και ο Μουντεάνου χρειάστηκε να χάσει για να φαίνεται πιστευτό ότι θα μπορούσαν να αγωνιστούν στο ίδιο ρινγκ. «Είμαι πιο βαρύς από ποτέ» λέει ο Τζόρνταν. «Πιο βαρύς από την πρώτη ταινία ή το Black Panther».

Όσο για τον αντίπαλο του Κριντ, ο Μουντεάνου λέει: «Είμαι ο γιος του Ντράγκο, οπότε έπρεπε να είμαι απειλητικός στην όψη, ψηλότερος και πιο βαρύς από τον Άντονις. Τα κατάφερα και ποτέ δεν ήμουν σε καλύτερη φόρμα. Οι επαγγελματίες αθλητές πρέπει να είναι αποφασιστικοί, αφοσιωμένοι και να δουλεύουν σκληρά. Εσύ ο ίδιος αποφασίζεις πόσο καλός θα είσαι, πόση προσπάθεια θα κάνεις. Για αυτόν τον τύπο της ταινίας, πρέπει να παραμένεις συγκεντρωμένος. Ποτέ δεν έμεινα σε τέτοιο επίπεδο έντασης ξανά. Πρέπει να θυμάσαι τη χορογραφία, αλλά και να βάζεις συναίσθημα». Μία άλλη δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει ήταν ότι για τις ανάγκες της ταινίας οι μπουνιές έπρεπε να κάνουν μεγαλύτερη τροχιά και να διαρκούν περισσότερο, σε αντίθεση με τις κοφτές κινήσεις της αληθινής πυγμαχίας. «Έχει να κάνει με την απόσταση» λέει ο Μουντεάνου. «Προφανώς, η απόσταση για την ταινία είναι διαφορετική από έναν αληθινό αγώνα, γιατί πρέπει να τοποθετηθείς έτσι ώστε να μην έχεις πραγματική επαφή. Πρέπει να αλλάξεις το στυλ σου».

«Χρειάστηκε να χτίσουμε έναν δεσμό και μία χημεία και να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον στο ρινγκ για να ρίχνουμε επικίνδυνες μπουνιές σε πολύ κοντινή απόσταση και να είμαστε σίγουροι ότι αυτές οι μπουνιές είναι στην ώρα τους και ότι θα γλιστρούσαμε και θα σκύβαμε όπως έπρεπε για να αντιδράσουμε στον αντίπαλο» λέει ο Τζόρνταν. «Γι’ αυτό χρειάστηκαν τρεις μήνες προετοιμασίας για να χτίσουμε εμπιστοσύνη. Θέλαμε να φαίνεται αληθινό. Έπρεπε να θυμόμαστε πολλά. Για να φαίνεται αληθινό έπρεπε να ρίχνω με όλη μου τη δύναμη, αλλά να χτυπάω στον αέρα, όχι πάνω στον Μάικλ».

Και ο Μουντεάνου τα κατάφερε, μέχρι που μία φορά χτύπησε τον Τζόρνταν στα αλήθεια σε μία συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή της ταινίας. Ο Μουντεάνου, που εκείνη τη στιγμή είχε μπει στο πετσί του ρόλου, ανέβηκε στο ρινγκ και έριξε μία αληθινή μπουνιά στον Τζόρνταν. «Τον κοίταξα στα μάτια» λέει ο Τζόρνταν. «Και σκέφτηκα ότι δεν ήταν εκεί, ότι δεν είναι ο εαυτός του. Στο μυαλό μου φώναζα «Φλόριαν εγώ είμαι, ο Μάικ». Αλλά έριξε την μπουνιά και την μπλόκαρα» λέει ο πρωταγωνιστής. «Δεν έχει σημασία αν την μπλόκαρα ή όχι, γιατί είναι τόσο δυνατός και μπουμ! Οπότε την ένιωσα μια χαρά. Ήξερα ότι ήταν μία πολύ συναισθηματική σκηνή για τον Φλόριαν. Είναι καινούριος ηθοποιός και βυθίστηκε στο συναίσθημα. Ξέρω πώς είναι αυτό. Είμαι πολύ περήφανος για αυτόν, γιατί ξέρω ότι μπήκε στη στιγμή». 

Διανομή: Tanweer 

Στις αίθουσες από 29.11.2018