Dumbo – Ντάμπο

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2019 

Διάρκεια: 112 λεπτά 

Είδος: Οικογενειακή Περιπέτεια 

Βαθμολογία: _{* * * ½} 

Σκηνοθεσία: Tim Burton 

Πρωταγωνιστούν: Colin Farrell, Michael Keaton, Danny DeVito, Eva Green, Alan Arkin, Nico Parker, Finley Hobbins, Roshan Seth, Lars Eidinger. 

1919: Ο Χολτ, πρώην διάσημος αναβάτης στο τσίρκο των Μέντιτσι, επιστρέφει από τον πόλεμο στα δύο μικρά παιδιά του και στην παλιά του δουλειά. Όμως τίποτε δεν είναι ίδιο πια. Η αγαπημένη του γυναίκα έχει πεθάνει, το τσίρκο κοντεύει να διαλυθεί και το κυριότερο, ο ίδιος ο Χολτ δεν είναι πια…ακριβώς ο ίδιος. Και μέσα σε όλα η ελεφαντίνα του τσίρκου γεννάει ένα ελεφαντάκι, γλυκύτατο μεν αλλά με τεράστια αυτιά. Αρχικά, η διαφορετικότητα του είναι πηγή προβληματισμού για τον (πανούργο μεν κατεστραμμένο δε) Μέντιτσι, που υπολόγιζε σε ένα χαριτωμένο ελεφαντάκι για να προσελκύσει τα πλήθη. Όταν όμως το ταλέντο του μικρού αποκαλύπτεται ότι είναι οι…πτήσεις τα πράγματα αλλάζουν. Η χαρά όμως κρατάει λίγο για το νεογέννητο πλασματάκι αφού αναγκάζεται να αποχωρισθεί την αγαπημένη του μητέρα και ταυτόχρονα να καταλήξει βασική ατραξιόν στη Dreamland, ένα φαντασμαγορικό λούνα παρκ. Ο Χολτ και τα παιδιά όμως δεν το εγκαταλείπουν… 

Η μεγάλη επιστροφή του Τιμ που όλοι περίμεναν…δεν είναι και τόσο μεγάλη τελικά. Ο πάλαι ποτέ εικονοκλάστης και αιρετικός δημιουργός μοιάζει να έχει συμβιβαστεί με πιο κλασσικές κινηματογραφικές φόρμες και ιδέες. Ωστόσο και οι συμβιβασμοί θέλουν στιλ για να μην είναι άχαροι. Κι αυτή είναι η γλυκιά συνταγή δημιουργίας αυτού του ολοκαίνουργιου αλλά τόσο παλιού Ντάμπο. Στιλ και φινέτσα και κλασσικές αξίες, ξαναδουλεμένες και εμπλουτισμένες σεναριακά στη family friendly γραμμή των studio Disney.

Ωστόσο μια από τις βασικές νέες ιδέες του φιλμ σε σχέση με την κλασσική πηγή του είναι η καταγγελία της απορρόφησης κάθε καλλιτεχνικής πρωτοτυπίας από γιγάντιους μηχανισμούς μαζικής διασκέδασης. Μια χαριτωμένη σχιζοφρένεια (ηθελημένη άραγε;) για μια ταινία που ακολουθεί την οικογενειακή πεπατημένη της εταιρείας του ποντικού. Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο όμως κρατάει ο Τιμ με το μαγικό του σκηνοθετικό άγγιγμα που φαίνεται να επανέρχεται (φυσικά όχι ολοσχερώς, μην είμαστε και απαιτητικοί). Δίνεις κάτι, παίρνεις κάτι έτσι πάνε τα πράγματα στη βιομηχανία του θεάματος. Δίνεις μέρος της καλλιτεχνικής ελευθερίας, παίρνεις απίστευτα τεχνικά μέσα για να ολοκληρώσεις οπτικά το όραμά σου. Στο Big Fish o Μπάρτον ήρθε πιο κοντά από ποτέ στο ίνδαλμα Φεντερίκο Φελίνι. Τώρα επανέρχεται στο ίδιο τερέν απλά για να ρίξει μια ματιά (χωρίς να πλησιάσει πολύ). Ακόμη όμως κι αυτή η ματιά αρκεί για να κάνει αυτό το γλυκύτατο Dumbo να φαντάζει η καλύτερη εδώ και πολλά χρόνια δημιουργία του. Ακαδημαϊκή προσέγγιση (έκλεισε τα 60 ο Τιμ μην το ξεχνάμε) με λίγες μικρές πινελιές να θυμίζουν τον άτακτο παλιό εαυτό του, συναρπαστικοί αφηγηματικοί ρυθμοί, ένας γνώριμος φίλος στη μουσική επένδυση (Ντάνι Ελφμαν), οικολογικά και αντιεξουσιαστικά μηνύματα, diversity με το καντάρι, φαντασμαγορική δουλειά στο καλλιτεχνικό τμήμα και αποτελεσματικά εφέ συντελούν στο καλό αποτέλεσμα. Ο Μάικλ Κίτον είναι άψογος σε μια camp παραλλαγή του Walt Disney ( αν είναι δυνατόν!), η νέα μούσα του Μπάρτον Έβα Γκριν ξεσκονίζει με επιτυχία τα Γαλλικά της και ο Ντάνι Ντε Βίτο μας δίνει μια γλυκιά γερασμένη παραλλαγή του ρόλου του στο Big Fish. Ο Κόλιν Φάρελ, μακριά από τη γλυκιά τρέλα του Λάνθιμου, υποδύεται άψογα τον Χολιγουντιανό εαυτό του και κερδίζει τις καρδιές των παιδιών του (αλλά και των παιδιών θεατών της ταινίας) μέχρι το ντελιριακό οπτικά αλλά κατά βάθος συμβατικό φινάλε.

Θα μου πεις αυτά είναι όλα όσα αναμένει κανείς από ένα τόσο ιδιαίτερο και ταλαντούχο δημιουργό; Θα σου πω αυτό που είπε ο Sweeny Todd: «these are desperate times Mrs Lovett and desperate measures are called for…». Αγάπη μόνο για τον Τιμ. 

Διανομή: Feelgood Entertainment 

Στις αίθουσες από 28.03.19 (μεταγλωττισμένο και με υπότιτλους)