Grâce à Dieu – Θέλημα Θεού
Παραγωγή: Γαλλία/Βέλγιο – 2018
Διάρκεια: 137 λεπτά
Είδος: Κοινωνικό
Βαθμολογία: * * * ½
Σκηνοθεσία: Francois Ozon
Πρωταγωνιστούν: Melvil Poupaud, Denis Ménochet, Swann Arlaud, Éric Caravaca, François Marthouret, Bernard Verley, Josiane Balasko, Martine Erhel, Hélène Vincent, François Chattot, Frédéric Pierrot, Aurélia Petit, Julie Duclos.
Ο Αλεξάντρ ζει στη Λυών με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ο Αλεξάντρ είναι άνθρωπος συντηρητικός και καθωσπρέπει, ένας αφοσιωμένος Καθολικός που ωστόσο έχει ένα μυστικό που κουβαλάει χρόνια μέσα του: ο ιερέας της ενορίας τον κακοποίησε, όταν ήταν πρόσκοπος. Μια ημέρα μαθαίνει τυχαία ότι αυτός ο ιερέας εξακολουθεί να δουλεύει με παιδιά και αποφασίζει να αναλάβει δράση. Κατά την έρευνα βρίσκει και άλλα δύο θύματα του ιερέα, τον Φρανσουά και τον Εμανουέλ. Οι τρεις τους ενώνονται για να «σηκώσουν το πέπλο της σιωπής» γύρω από τη δοκιμασία τους. Αλλά οι επιπτώσεις και οι συνέπειες δεν θα αφήσουν κανέναν ανεπηρέαστο…
Παρακολουθώντας την καριέρα του Φρανσουά Οζόν ένα είναι βέβαιο: δεν πρόκειται να βαρεθείς ποτέ, σ αρέσουν δε σ αρέσουν οι ταινίες του. Στην 20η επίσημη ταινία της φιλμογραφίας του ο Οζόν, που έχει δηλώσει ότι βλέπει το σινεμά σαν παιχνίδι ρόλων με τον ίδιο να αναλαμβάνει το ρόλο του καθηγητή, μοιάζει να σοβαρεύεται αρκετά και να σφίγγει τις γροθιές του μπροστά στην υποκρισία της επίσημης Καθολικής εκκλησίας. Ενός θεσμού που σε παγκόσμιο επίπεδο κάθεται πάνω σε μια επικίνδυνη βόμβα παιδεραστίας που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανατρέψει την πρωτοκαθεδρία του στον χριστιανικό κόσμο.
Αντίθετα με το συναφές θεματικά και οσκαρούχο Αμερικάνικο Spotlight εδώ ο αγώνας δεν είναι ατομικός αλλά ομαδικός και οργανωμένος στη βάση της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού. Ηρωισμός της καθημερινότητας είναι η κατά μέτωπο σύγκρουση με το φόβο, τη ντροπή και το απωθημένο, με τον σκοτεινό και απαγορευμένο άρρωστο πόθο που αρνείται να δεχθεί την ίδια του τη νοσηρή φύση. Μια κατά μέτωπο σύγκρουση και με την προθυμία της κοινωνίας να σκεπάζει την ενοχή και να προχωρά παρακάτω με κρυμμένα τραύματα εν ονόματι της χριστιανικής ηθικής και της συγχώρεσης.
Παρά το ότι ακούγονται βαρύγδουπα όλα αυτά, η σκηνοθετική προσέγγιση του Οζόν παραμένει ανάλαφρη ακόμη και στις πιο δυνατές και συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές των ηρώων. Ακόμη και στις πιο «ανατριχιαστικές» αναδρομές στις παιδικές μνήμες, ο φακός συλλαμβάνει την κίνηση, το νεύμα, τη χειρονομία, το σκυμμένο παιδικό κεφαλάκι κι αυτό είναι ακόμη πιο τρομακτικό αφού υπαινίσσεται τα μύρια τέρατα και σημεία. Εκεί που η ταινία είναι απόλυτα ξεκάθαρη και σαρκαστικά ειρωνική είναι στην πλήρη καταδίκη τόσο του φαινομένου όσο και της συγκάλυψης του από την επίσημη Εκκλησία. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι τουλάχιστον εξαιρετικές με τον σαρωτικό Ντενί Μενοσέ να επιβάλλεται με την ογκώδη από κάθε άποψη παρουσία του.
Η ταινία τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου
Διανομή: Filmtrade
Στις αίθουσες από 04.04.19
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Ο πατέρας Preynat κατηγορήθηκε τον Ιανουάριο του 2016 για σεξουαλική επίθεση και τέθηκε υπό δικαστική εποπτεία. Περισσότερα από 70 άτομα εμφανίστηκαν και ισχυρίστηκαν ότι είναι θύματα του αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων έχει επέλθει παραγραφή λόγω του χρόνου που έχει παρέλθει. Η έρευνα ωστόσο συνεχίζεται και καμία ημερομηνία δεν έχει καθοριστεί ακόμη για την δίκη του Preynat που παραμένει αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του. Ο πατέρας Preynat αντιμετωπίζει επίσης μια κανονική δίκη, η οποία θα επαναληφθεί σε "δικαστική" μορφή, αφού περάσει ένας χρόνος, μετά από αίτημα του αρμόδιου Καρδινάλιου Barbarin, "για να μην εμποδιστεί η αστική διαδικασία" προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για "αποζημιώσεις".
Στις 3 Αυγούστου 2018 το καθεστώς παραγραφής αυξήθηκε στην Γαλλία από 20 σε 30 έτη μετά την ενηλικίωση του θύματος. Και η αποτυχία της αναφοράς σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων θεωρείται πλέον διαρκές αδίκημα.
Τον Νοέμβριο του 2018 στη Λούρδη, 118 Γάλλοι επίσκοποι ψήφισαν για να συγκροτηθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή για την αντιμετώπιση της παιδεραστίας στην Εκκλησία από το 1950.
Ο Καρδινάλιος Barbarin, η Régine Maire και πέντε άλλα μέλη της Καθολικής ιεραρχίας εμφανίστηκαν στο δικαστήριο τον Ιανουάριο του 2019 κατηγορούμενοι για την μη δημοσιοποίηση της σεξουαλικής επίθεσης σε ανηλίκους ηλικίας κάτω των 15 ετών και την αδυναμία παροχής βοήθειας στα θύματα. Η ετυμηγορία που ανακοινώθηκε στις 7 Μαρτίου 2019 έκρινε ένοχο τον Καρδινάλιο Barbarin για την κάλυψη σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Ο ίδιος ανακοίνωσε στη συνέχεια ότι θα παραιτηθεί από την Εκκλησία μετά την καταδίκη, για την οποία του δόθηκε εξάμηνη αναστολή. Προηγουμένως είχε προσπαθήσει να παραιτηθεί, αλλά το αίτημά του είχε απορριφθεί από τον Πάπα Φραγκίσκο. Η Régine Maire δεν κρίθηκε ένοχη.
Τον Φεβρουάριο 2019 οι κατηγορούμενοι επιχείρησαν να μπλοκάρουν την έξοδο της ταινίας στην Γαλλία για να μην επηρεαστεί η κοινή γνώμη πριν την δίκη. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό και η ταινία «ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ» βγήκε στις Γαλλικές κινηματογραφικές αίθουσες στις 20 Φεβρουαρίου με τα αληθινά ονόματα των κατηγορουμένων.
Μέχρι σήμερα περισσότεροι από 700.000 θεατές έχουν δει την ταινία στην Γαλλία.
