Die göttliche Ordnung – Γυναίκες με τα όλα τους

Παραγωγή: Ελβετία – 2017 

Διάρκεια: 96 λεπτά 

Είδος: Δραματική Κομεντί 

Βαθμολογία: _{* * ½} 

Σκηνοθεσία: Petra Volpe 

Πρωταγωνιστούν: Marie Leuenberger, Maximilian Simonischek, Rachel Braunschweig, Sibylle Brunner, Marta Zoffoli, Bettina Stucky, Noe Krejcí, Finn Sutter, Peter Freiburghaus, Therese Affolter, Charlotte Wipf, Ella Rumpf, Nicholas Ofczarek. 

Σε ένα χωριό στο γερμανόφωνο Βορρά της Ελβετίας, το 1971 η ζωή κυλά αργά και παραδοσιακά σαν ρολόι. Άντρες στη δουλειά, γυναίκες στο σπίτι και όλα γύρω σαν να μην έχει γίνει κοινωνικός σεισμός λίγο πιο πέρα από τα σύνορα της μακάριας Αλπικής δημοκρατίας. Δημοκρατίας; Μα είναι 1971 και οι γυναίκες της χώρας δεν έχουν δικαίωμα ψήφου! Παρά τις παγκόσμιες κοινωνικές αναταραχές της προηγούμενης δεκαετίας, οι γυναίκες εξακολουθούν να περιορίζονται στο νεροχύτη και μάλιστα με την ανοχή και την στήριξη πολλών από αυτές. Έρχεται όμως η στιγμή που όλα τελειώνουν και πρέπει να γίνει υποχρεωτικά δημοψήφισμα για το θέμα. Κάτι που προκαλεί εντάσεις και αναταραχή στο υπερσυντηρητικό χωριό όπου ζει η ταπεινή και υπάκουη Νόρα με σύζυγο, παιδιά και πεθερό. Όταν ο κατά τα λοιπά συμπαθής σύζυγος της απαγορεύει να βρει δουλειά έστω και μερικής απασχόλησης με το σκεπτικό του τι θα πει ο κόσμος και παράλληλα η «απελευθερωμένη» ανηψιά της κλείνεται στο αναμορφωτήριο για ανάρμοστη συμπεριφορά, η Νόρα νιώθει τόση αγανάκτηση που τελικά την οδηγεί ώστε να τεθεί επικεφαλής του φεμινιστικού κινήματος του χωριού. Όμως αυτή η πρωτόγνωρη διασημότητα θα φέρει ταπείνωση, απειλές, και ένα πιθανό τέλος στο γάμο της, αλλά, εκείνη αρνούμενη να κάνει πίσω, πείθει τις γυναίκες να κάνουν απεργία... και ταυτόχρονα κάνει μερικές εντυπωσιακές ανακαλύψεις σχετικά με τη δική της απελευθέρωση. 

Όχι δεν είναι η Λυσιστράτη, δεν διαθέτει τόσο σαρωτικό και διαχρονικό χιούμορ αυτό το εγχειρίδιο γυναικείας απελευθέρωσης από την Πέτρα Βόλπε. Είναι όμως μια ταινία ευχάριστη και καλογυρισμένη αν και δεν ξεφεύγει από παγίδες συναισθηματικών κλισέ και κάποιες σεναριακές ευκολίες. Ωστόσο όντας σημαντική από ιστορική και κοινωνική άποψη, αποτέλεσε μεγάλο ντόπια hit και προτάθηκε για το περσινό ξενόγλωσσο Oscar, χωρίς όμως επιτυχία. Γιατί, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο για μια χώρα που διαφημίζει την αμεσότητα της Δημοκρατίας της και το υψηλό της βιοτικό επίπεδο, η Ελβετία των ζάπλουτων και των σαλέ, η χώρα που διοικείται με το πιο αντιπροσωπευτικό σύστημα, υπήρξε η τελευταία στην Ευρώπη που έδωσε δικαίωμα εκλέγειν κι εκλέγεσθαι στο γυναικείο πληθυσμό της. Δεν είναι ανήκουστο;

Η ταινία της 48χρονης Βόλπε περιγράφει με ζωηρά χρώματα αλλά και ερευνητική διάθεση ένα «ορεινό» επεισόδιο από εκείνη την ταραγμένη και δυσάρεστη περίοδο της Ελβετικής ιστορίας. Δυστυχώς, είναι μάλλον αταίριαστη με το θέμα της η ακαδημαϊκή της προσέγγιση, με το βάρος των εντυπώσεων να πέφτει στις καλές ερμηνείες, μια σχεδόν σουρεαλιστική σκηνή σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και την εντυπωσιακή γενικά αναπαράσταση της εποχής. Ναι, μια ταινία που αναφέρεται στα 70s σήμερα τη λες και ταινία εποχής αφού έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από εκείνη την επαναστατική περίοδο που της αξίζει κάτι παραπάνω από μια καλή ηθογραφία.   

Η ταινία πάντως τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού στο αξιόλογο Νεοϋορκέζικο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Tribeca. 

Διανομή: Neo Films 

Στις αίθουσες από 18.04.19