Vault – Η Ληστεία της Μαφίας

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2019 

Διάρκεια: 99 λεπτά 

Είδος: Αστυνομική Περιπέτεια 

Βαθμολογία: _*   

Σκηνοθεσία: Tom DeNucci 

Πρωταγωνιστούν: Theo Rossi, Clive Standen, Samira Wiley, Chazz Palminteri, Don Johnson, William Forsythe, Sean Ringgold, Chuck Zito, Vincent Pastore, Eric Lutes, Burt Young, Antonio Cupo, Dorothy Lyman, John Fiore. 

1975. Μία συμμορία από μικροεγκληματίες Ιρλανδικής καταγωγής αποπειράται να κάνει τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της Αμερικής, κλέβοντας πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια της Μαφίας από ένα μυστικό θησαυροφυλάκιο στην πιο μικρή πολιτεία των ΗΠΑ, το Ρόουντ Άιλαντ. 

Τα ιστορικά στοιχεία

Για την εποχή της, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη ένοπλη ληστεία στην ιστορία των ΗΠΑ, με κάποια στοιχεία να λένε ότι έκλεψαν πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια σε ρευστό, χρυσό, ασήμι και κοσμήματα. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα χρήματα υπήρχαν στο θησαυροφυλάκιο. Μέχρι σήμερα, οι αρχές δεν έχουν ανακαλύψει την περιουσία που κλάπηκε εκείνο το ήσυχο πρωινό του καλοκαιριού του 1975. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην Προβιντένς στο Ρόουντ Άιλαντ, μόλις λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που ο αρχιμαφιόζος Ρέιμοντ Πατριάρκα ασκούσε την εξουσία με πυγμή. Η Προβιντένς ήταν το νούμερο τρία στην οργάνωση της μαφίας, μετά το Σικάγο και τη Νέα Υόρκη. Ο σκηνοθέτης και η ομάδα του είχαν συμβουλευτεί τους ιστορικούς της πόλης και τα αρχεία της αστυνομίας για να αναπαραστήσουν σωστά την εποχή. 

Ωραία και ενδιαφέροντα όλα αυτά δυστυχώς όμως ξεπερνούν τις δυνατότητες του νεαρού δημιουργού με αποτέλεσμα η όλη ευσυνείδητη προσπάθεια ανασύστασης της εποχής να μην πηγαίνει πουθενά αφού η ταινία για κλασσικό Χόλιγουντ της εποχής του Ρόμπερτ Όλντριτς και του Κόπολα πήγαινε, σε exploitation movie κατέληξε, κάτι σαν φλύαρη βερσιόν πρώιμου Ταραντίνο με λανθασμένη ερμηνευτική κατεύθυνση που καταλήγει σε πόζα και μελοδραματική υπερβολή, εξοντωτικά αργούς ρυθμούς και μέτριο-πολύ μέτριο-μοντάζ.

Ο Τέο Ρόσι σαφώς και δεν είναι Μάρλον Μπράντο ούτε καν Σιλβέστερ Σταλόνε ενώ ο Ιρλανδοβρετανός Κλάιβ Στάντεν θα ήθελε πολύ να είναι Τζιν Χάκμαν (ίσως όμως και να τα καταφέρει κάποτε). Οι γκεστ σταρς και παραγωγοί εδώ Τσαζ Παλμιντέρι και Ντον Τζόνσον περιφέρουν το θρύλο τους αλλά δεν είναι αρκετοί για να καλύψουν τα κενά. Κρίμα το θέμα, κρίμα και για το θεατή που θα το υποστεί. Παρακάτω πάντως ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο το σκηνοθέτη να πει τη δική του άποψη. 

Σημείωμα του σκηνοθέτη (από τα productionnotes)

Ο σεναριογράφος/σκηνοθέτης Τομ ΝτεΝούτσι γεννήθηκε στο Ρόουντ Άιλαντ τη δεκαετία του ’80 και μελέτησε το οργανωμένο έγκλημα για χρόνια. «Είμαι ένας Ιταλοαμερικανός από το Κράνστον, μία περιοχή του Ρόουντ Άιλαντ, όπου ζουν κυρίως Ιταλοαμερικανοί, και από τη στιγμή που δεν είχαμε επαγγελματικές αθλητικές ομάδες, μεγαλώσαμε παρακολουθώντας τους γκάνγκστερς αντί τους αθλητές. Μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για αυτούς τους πληθωρικούς τύπους από τους θείους μου, τα ξαδέλφια μου και τα άλλα παιδιά. Αυτοί οι γκάνγκστερς ήταν σαν θρύλοι στη γειτονιά. Είχα ακούσει πολλές ιστορίες, αλλά χωρίς καμία αμφιβολία αυτή η ληστεία ήταν η πιο θρυλική. Τόσο απλή. Τόσο επικερδής. Για να μην αναφέρω ότι οι πραγματικοί άνθρωποι της ιστορίας ήταν φοβεροί χαρακτήρες. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν μερικά από αυτά που συνέβησαν, γιατί ήταν εντελώς τρελά. Αλλά τότε το οργανωμένο έγκλημα ήταν μεγάλο ζήτημα στο Ρόουντ Άιλαντ. Ήταν σαν την Άγρια Δύση και για μένα αυτή είναι η πιο σπουδαία ιστορία εγκλήματος που έχει ειπωθεί, οπότε ήθελα να τη διηγηθώ κι εγώ.  

Διανομή: Tanweer 

Στις αίθουσες από 25.07.19