Portrait de la jeune fille en feu - Το Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται

Παραγωγή: Γαλλία – 2019 

Διάρκεια: 119 λεπτά 

Είδος: Δράμα Εποχής 

Βαθμολογία: _{* * * *} 

Σκηνοθεσία: Céline Sciamma 

Πρωταγωνιστούν: Noémie Merlant, Adèle Haenel, Luàna Bajrami, Valeria Golino, Christel Baras, Armande Boulanger. 

1770: Η ζωγράφος Μαριάν έρχεται στη Βρετάνη για να αναλάβει να φιλοτεχνήσει το γαμήλιο πορτραίτο της νεαρής Ελόίζ. Ευγενούς καταγωγής, πρόσφατα επιστρέψασα από τις Καλόγριες, η πανέμορφη Ελοϊζ αποκρούει πεισματικά τις πιέσεις της Κόμισσας μητέρας της να δεχθεί τον πλούσιο σύζυγο από το Μιλάνο για τον οποίο την προορίζει. Κι εφόσον η Ελοϊζ αρνείται να ποζάρει, η Μαριάν θα πρέπει να βρει τον τρόπο να την ζωγραφίσει από μνήμης και εν αγνοία της. Έτσι η Μαριάν υποδύεται μια Κυρία που προσλήφθηκε ως συνοδός περιπάτων προκειμένου να έρθει κοντά στο αντικείμενο του έργου της. Το οποίο σταδιακά μετατρέπεται σε αντικείμενο του πόθου της.

Πώς να συλλάβεις την πυκνότητα της ομορφιάς και των λεπτών αποχρώσεων ερωτισμού που αναδίδει η κάθοδος αυτής της σκηνοθέτιδας ρεαλιστικών κοινωνικών δραμάτων στα μονοπάτια της ποίησης ενός χαμένου ερωτικού παραδείσου και ενός βαθύ και απέραντου ρομαντισμού που αναβλύζει από τα παθιασμένα βλέμματα των πρωταγωνιστριών της. Μια κάθοδος που καθρεφτίζεται στον κλασσικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης στον οποίο γίνεται αναφορά στην ταινία και ο οποίος αποδίδεται εδώ με τη μορφή ενός ανομολόγητου λεσβιακού έρωτα πριν από 250 χρόνια.

Μια απίστευτη καλλιτεχνική μεταστροφή που αποδεικνύει τη μεγάλη σκηνοθετική κλάση της Σελίν Σιαμά και δίνει την ευκαιρία στην Αντέλ Ενέλ να εμφανιστεί πιο όμορφη από ποτέ, γράφοντας κινηματογραφική ιστορία ως Ελοίζ. Όχι ότι πάει πίσω ερμηνευτικά η Νοεμί Μερλάν στο ρόλο της ζωγράφου Μαριάν αλλά ας δεχθούμε ότι ο ρόλος του object de desir-του αντικειμένου του πόθου είναι πάντα πιο αβανταδόρικος.

Η ταινία κυλάει αργά και τελετουργικά δίνοντας την ευκαιρία στο φακό να περιπλανηθεί βασανιστικά πάνω σε βλέμματα, πρόσωπα, εκφράσεις, κινήσεις και σώματα, σε μια βαθιά ερωτική προσπάθεια κατάκτησης της αλήθειας από τον καλλιτέχνη, εν προκειμένω κατάκτησης της Ελόίζ από τη Μαριάν. Μια κατάκτηση που ανταποδίδεται και με το παραπάνω αφού η Ελόίζ δέχεται να γίνει αντικείμενο του πίνακα, γεγονός που θα σηματοδοτήσει το θάνατο του πόθου και την υποταγή της στην αστική σύμβαση του γάμου στην οποία αντιστεκόταν σθεναρά μέχρι να γνωρίσει την ουσία του έρωτα. Πόσο διαφορετική είναι η Ιστορία, η κάθε Ιστορία όταν τη διηγείται γυναίκα, πόσο πιο βαθιά συναισθηματική και παθιασμένη γίνεται η εμπλοκή του θεατή με το θέαμα…

Μια απίστευτα όμορφη ταινία που πέρα από τη σκηνοθετική της στιβαρότητα, διαθέτει την ωραιότερη διεύθυνση φωτογραφίας της χρονιάς (από την Κλαιρ Ματόν) και εκθαμβωτικά κοστούμια εποχής (από την Ντοροτέ Ζιρώ) μεταξύ των οποίων και η πράσινη τουαλέτα με την οποία ποζάρει η Ελοίζ που φέρνει στο νου την αντίστοιχη ιστορική τουαλέτα που σχεδίασε η Ζακλίν Ντουράν για την Κίρα Νάιτλι στο Atonement.

Πόση ομορφιά να χωρέσει το βλέμμα. Και πόση θλίψη ο νους, αφού ο Ορφέας γυρίζει να κοιτάξει και χάνει την Ευριδίκη όπως η Μαριάν ολοκληρώνει το πορτραίτο και χάνει την Ελόιζ.

Κομψοτέχνημα !!! 

Διανομή: Spentzos Films 

Στις αίθουσες από 10.10.19