60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Τα φαντάσματα του Κεμπέκ

Répertoire des villes disparues ή και Ghost Town Anthology! Όποιον τίτλο και να κρατήσεις για την ταινία του Ντενί Κοτέ, ένα είναι σίγουρο. Το Κεμπέκ είναι μια χώρα μέσα σε μια άλλη χώρα μέσα σε μια άλλη ήπειρο κι όλοι μαζί διεκδικούν μια θέση στον ήλιο, στο χιόνι, στην κουλτούρα ενός νέου–κυρίως αγγλοσαξωνικού-κόσμου που φέρει πολλά ψήγματα από τις αντιθέσεις του παλιού.

Μια μικρή φθίνουσα κοινότητα του Κεμπέκ συνταράσσεται από τον θάνατο ενός 21χρονου. Παρότι δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για ατύχημα ή αυτοκτονία, όλοι υποψιάζονται ότι ισχύει το δεύτερο. Πένθος, αμηχανία αντιμετώπισης και προσωπικές ενοχές ακολουθούνται από την εμφάνιση αλλόκοτων φαινομένων: αμίλητες φιγούρες εμφανίζονται φευγαλέα, ανεξήγητοι θόρυβοι ηχούν στο κενό. I see dead people mom και δεν μοιάζουν καθόλου dead. Από το Halloween μέχρι τα Χριστούγεννα συμβαίνουν πολλά περισσότερα τελικά από όσα μπορεί να καταπιεί κια να απορροφήσει μια τόσο μικρή κλειστή κοινότητα και η ταινία του Κοτέ τονίζει πότε με χιούμορ, πότε με μελαγχολία την αλληγορία της για τον μαρασμό της υπαίθρου, την πολυπολιτισμικότητα του δυτικού κόσμου και τα απωθημένα επώδυνα μυστικά από το παρελθόν που δύσκολα μπορούν να ενσωματωθούν σε ένα ρευστό και παρακμιακό παρόν. Οι νεκροί διεκδικούν το χώρο τους, οι ζωντανοί όμως είναι έτοιμοι να παραμερίσουν; Κάπως έτσι ίσως θα έμοιαζε το κλασσικό Γλυκό Πεπρωμένο του Εγκογιάν αν άφηνε χώρο στα φαντάσματα των νεκρών να περιφέρονται σαν καθημερινά ζόμπι σε αγρούς και λίμνες παγωμένες. Αυτή η Ανθολογία είναι τελικά πολύ πλούσια κάτω από την παγωμένη της επιφάνεια.