The Irishman – Ο Ιρλανδός

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2019 

Διάρκεια: 209 λεπτά 

Είδος: Γκανγκστερικό Δράμα 

Βαθμολογία: * * * * 

Σκηνοθεσία: Martin Scorsese 

Πρωταγωνιστούν: Robert De Niro, Al Pacino, Anna Paquin, Jesse Plemons, Joe Pesci, Stephen Graham, Bobby Cannavale, Harvey Keitel, Kathrine Narducci, Jack Huston, Aleksa Palladino, Domenick Lombardozzi, Ray Romano, Steven Van Zandt, Dascha Polanco. 

Ο Φρανκ Σίραν, βετεράνος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου Ιρλανδικής καταγωγής, απατεώνας και εκτελεστής της Μαφίας, είναι ο αφηγητής αυτής της τεράστιας και μακροσκελούς τοιχογραφίας για το οργανωμένο έγκλημα στη μεταπολεμική Αμερική, τη σχέση του με την πολιτική και τον συνδικαλισμό και την ανάμειξη του από τα παρασκήνια σε καίριες πολιτικές περιόδους όπως η διακυβέρνηση Κένεντι και η κρίση του Κόλπου των Χοίρων. Το κυριότερο όμως στοιχείο της αφήγησης είναι η ανάδειξη της σχέσης του Σίραν με τον θρυλικό ηγέτη του εργατικού συνδικάτου των αυτοκινητιστών Τζίμι Χόφα που χάθηκε από προσώπου γης μια ωραία πρωία, εξαφάνιση την οποία επιχειρεί να «διαλευκάνει» το φιλμ φθάνοντας στα όρια αρχαίας τραγωδίας.

Κάθε μεγάλος σκηνοθέτης έχει να παρουσιάσει κι ένα Magnus Opus. Ο Μάρτιν Σκορσέζε έχει τουλάχιστον τρία στη διαθήκη του: Ταξιτζής, Οργισμένο Είδωλο, Καλά Παιδιά. Αυτό το τελευταίο επιχειρεί τώρα να υπερκεράσει με αυτή την εντυπωσιακή υπερπαραγωγή του Netflix, προσθέτοντας πινελιές μεγαλοπρέπειας και καυστικά πολιτικά σχόλια σε μια ακόμη ιστορία με «Καλά Παιδιά». Το υλικό στο οποίο βασίστηκε έχει τη στάμπα του αυθεντικού, αφού γράφτηκε από τον τέως Ανώτατο Εισαγγελέα του Ντέλαγουεαρ, τον διάσημο στις ΗΠΑ -και συγγραφέα πλέον παρεμφερών βιβλίων-Τσαρλς Μπραντ. Ο τρόπος που το επεξεργάστηκε έχει την σφραγίδα του μεγαλύτερου εν ζωή Αμερικανού σκηνοθέτη, ενός δημιουργού που αφηγείται ιστορίες αβίαστα σαν να αναπνέει, και ένα ονειρεμένο τιμ συνεργατών: Στίβεν Ζάιλιαν στο σενάριο, Ροντρίγκο Πριέτο στη φωτογραφία, Ρόμπι Ρόμπερτσον των The Band  στη μουσική και η θρυλική Θέλμα Σουνμάκερ στο μοντάζ. Κι αυτή η dream team μαζί με πολλούς άλλους είναι πίσω από τις κάμερες. Γιατί μπροστά τους βασιλεύουν τρεις τεράστιοι ηθοποιοί που παραδίδουν έργο ζωής, ακόμη κι αν οι ερμηνείες τους σε μεγάλο μέρος της πλοκής είναι ψηφιακά επεξεργασμένες για να τους δείχνουν 30 χρόνια νεότερους. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Αλ Πατσίνο και κυρίως ο Τζο Πέσι βρίσκονται σε τέλεια φόρμα, μια αγία τριάδα της διαπλοκής και του εγκλήματος που ακροβατεί ανάμεσα στην προδοσία και την φιλία με γνώμονα το συμφέρον της «Οικογένειας», ξεπερνώντας με τη δύναμη της τέχνης τους την ψευδαίσθηση της τεχνολογικής ενίσχυσης της εικόνας τους.

Ωραία όλα αυτά λοιπόν και συναρπαστικά αλλά δεν αρκούν για να μιλάμε για το Νονό του 21ου αιώνα, παρά τον εκστασιασμό του μεγαλύτερου μέρους της διεθνούς κριτικής. Ο Ιρλανδός είναι ένα φιλμ υπέροχο, καθηλωτικό, φτιαγμένο ψιλοβελονιά αλλά και υπερβολικό σε διάρκεια, υπερφορτωμένο με υποπλοκές και πρόσωπα και ονόματα και τελικά κατασκευασμένο με τη λογική της πλατφόρμας και της οικιακής απόλαυσης. Όπως και να είναι πάντως, είναι φτιαγμένο για να απολαμβάνεται είτε στη μικρή, είτε στη μεγάλη οθόνη (κατά προτίμηση με διάλειμμα).

Ο Ιρλανδός λοιπόν μπορεί να είναι το επιστέγασμα της λαμπρής καριέρας του 73χρονου σκηνοθέτη αλλά όχι και η κορωνίδα της. Είναι όμως η κορωνίδα των μέχρι τώρα παραγωγών του Netflix που αναμένει με ανυπομονησία να δρέψει ξανά οσκαρικές δάφνες μετά τη Roma. Εννοείται φυσικά ότι πρόκειται για μια από τις βασικές ταινίες της χρονιάς (ίσως και της επόμενης) που δεν νοείται να χάσει κανείς κινηματογραφόφιλος. Πάρτε προμήθειες και εμπρός... 

Διανομή: Odeon 

Στις αίθουσες από 21.11.19