Ο Στέφανος Κακαβούλης μιλά στο Grand Magazine

 

Ο Στέφανος Κακαβούλης τρέχει…αλλά φθάνει! Ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και δάσκαλος υποκριτικής, μοιάζει να προλαβαίνει με χαρακτηριστική  ευκολία όλες του τις υποχρεώσεις και να βρίσκει και χρόνο να απολαύσει ένα Jameson με πάγο, χαλαρός και άνετος, στο φιλόξενο στέκι του Μαρουσιού The Mob. Εκεί του τη στήσαμε και τον υποβάλαμε σε ανάκριση πρώτου βαθμού για να μάθουμε πως ήταν η εμπειρία του στα γυρίσματα της νέας του ταινίας Εξορία, σε σκηνοθεσία του καταξιωμένου κινηματογραφικού δημιουργού Βασίλη Μαζωμένου, ποια είναι τα άμεσα σχέδια του και πολλά άλλα.

Στέφανε έχεις πίσω σου μια πλούσια θεατρική καριέρα. Η Εξορία ήταν η πρώτη σου εμπειρία στις ταινίες μεγάλου μήκους;

Σ ευχαριστώ πολύ Τάσο για τα καλά σου λόγια, όχι όμως δεν ήταν η πρώτη μου κινηματογραφική εμπειρία. Είχα συμμετάσχει σε μια μεγάλη Χολιγουντιανή παραγωγή το 2002, τη Lara Croft II, που είχε κάνει γυρίσματα στη Σαντορίνη. Συμμετείχα στην εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, σαν όνειρο το θυμάμαι, είμασταν με την Κατερίνα Τσάβαλου και τη Μαρίνα Καλογήρου, γίνεται ένας γάμος στην Οία κι εγώ είμαι ο γαμπρός και η Κατερίνα η νύφη και γίνεται ένας σεισμός και διαλύονται όλα. Αυτή ήταν η πρώτη μου κινηματογραφική εμπειρία, ήμουν ακόμη στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Αρμένη. Σαν όνειρο το ζήσαμε, κυκλοφορούσαμε δύο εβδομάδες με bodyguards, εκεί μάθαμε και πως γίνονται αυτές οι υπερπαραγωγές, πως λειτουργούν τα συνεργεία, πως δουλεύουν σκηνοθέτης και παραγωγοί. Για αυτή τη μικρή συμμετοχή θυμάμαι είχα περάσει τρεις ακροάσεις. Φοβερή εμπειρία. Μετά από δύο χρόνια συμμετείχα και σε μια ελληνοουγγρική παραγωγή με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Διδασκάλου. Επίσης συμμετείχα σε ένα docufiction του Γιάννη Σμαραγδή για τον Ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη όπου υποδύθηκα τον δρομέα που τερμάτισε δεύτερος, επίσης Έλληνα, τον Βασιλάκο.

Προφανώς ήσουν και ο καθ’ ύλην αρμόδιος να υποδυθείς κάποιον από το Μαρούσι, αφού είσαι βέρος Μαρουσιώτης!

Ναι βέβαια, είκοσι χρόνια τώρα ζω στο Μαρούσι, το αγαπώ το Μαρούσι και το στηρίζω όπως μπορώ. Μάλιστα εδώ και δέκα χρόνια παραδίδω και μαθήματα στο Πολιτιστικό Κέντρο, Δημιουργική Γραφή και Υποκριτική στην Κάμερα.

Για να γυρίσουμε στην Εξορία, ήταν δύσκολη η εμπειρία στα γυρίσματα δεδομένου ότι είχες τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε αρκετές σωματικές απαιτήσεις;

Δύσκολη δεν θα την έλεγα, ήταν όμως ενδιαφέρουσα και πολύ γεμάτη τόσο στα γυρίσματα όσο κυρίως στις πρόβες. Μιλάμε για 3ήμιση μήνες πρόβες που κάναμε με τον Βασίλη για να μπούμε στη λογική αυτού του ανθρώπου, του Άρη, που είναι περισσότερο συμβολικός χαρακτήρας παρά υπαρκτό πρόσωπο. Αυτή ήταν και η βασική δυσκολία, το ότι έπρεπε να ερμηνεύσω ένα σύμβολο, το σύμβολο του σημερινού Έλληνα και όχι ένα ρόλο όπως είναι συνήθως, με παρελθόν, με αναμνήσεις, με θέλω, με πράγματα που έπρεπε να ψάξω ψυχολογικά. Εδώ δεν είχα κανένα ψυχολογικό υπόβαθρο να στηριχθώ, είχα ένα σύμβολο του Έλληνα που θέλει να φύγει από τη χώρα και παραμένοντας καθηλωμένος εδώ, συνειδητοποιεί πόσο ξένος είναι, ένας εξόριστος στην ίδια του τη χώρα που περνάει τα πάνδεινα για να επιβιώσει. Όλα αυτά δοσμένα με τρόπο ποιητικό και συμβολικό κι αυτή ήταν η δυσκολία, πώς να εμφυσήσω ζωή σε ένα σύμβολο, μια ιδέα, έναν παρατηρητή περισσότερο παρά έναν άνθρωπο με ιστορία.

Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό, κάτι που να σε δυσκόλεψε πολύ στα γυρίσματα, κάτι επίπονο σωματικά;

Μπορώ να σου πω ότι το πιο δύσκολο γύρισμα για μένα ήταν αυτό που υπάρχει και στο trailerτης ταινίας, που φαίνεται μέσα από ένα παράθυρο μια ανηφόρα και πίσω ένα τείχος και η θάλασσα κι εγώ εμφανίζομαι πίσω από το τείχος και περπατάω. Έκανε τρομερή ζέστη και κάτω ήταν γεμάτο πέτρες και βράχια και έπρεπε να περπατάω ξυπόλητος και καιγόμουνα κυριολεκτικά σαν να περπατούσα σε αναμμένα κάρβουνα αλλά έπρεπε να μη δείξω τίποτα και να συνεχίσω στην ανηφόρα μέχρι να φθάσω στην κορυφή. Ήταν και μεγάλο πλάνο, ατέλειωτο αλλά δεν έπρεπε να διακόψουμε τη συνέχεια.

Η ταινία είχε πολλές σκηνές γυμνού. Ήταν κάτι που σε δυσκόλεψε;

Καθόλου, είμαι εξοικειωμένος με το γυμνό, έχω κάνει γυμνό στο θέατρο τέσσερις φορές που είναι πιο άμεσο, συμβαίνει εκεί μπροστά στον κόσμο και δεν έχω καμία αναστολή οπότε πώς να είχα αναστολή μπροστά στην κάμερα. Αυτό που με ενδιέφερε όμως είναι να δικαιολογείται το γυμνό. Ο Βασίλης ήθελε γυμνό για να δείξει και την ψυχική απογύμνωση αυτού του ανθρώπου και εγώ ήθελα να είναι δικαιωμένο και αισθητικά και αφηγηματικά. Νομίζω ότι οι τρεις σκηνές γυμνού της ταινίας καλύπτουν και τις δύο παραπάνω απαιτήσεις μου. Και στην ερωτική σκηνή, και στη σκηνή στο θέατρο που έχει ένα ονειρικό χαρακτήρα και στη σκηνή του νοσοκομείου που έχει ένα χαρακτήρα απέκδυσης.

Η συνεργασία με τους άλλους ηθοποιούς πως ήταν;

Κάποιους τους ήξερα οπότε υπήρχε η οικειότητα, με κάποιους άλλους έπρεπε να χτισθεί. Δεν σου κρύβω ότι με άγχωνε η ερωτική σκηνή με την Αγγελική (Καρυστινού) γιατί, αν και την γνώριζα από πριν, δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ. Ε λοιπόν, τη σκηνή την κάναμε όπως ήθελε ο Βασίλης χωρίς πρόβα, αν και εγώ επέμενα. Πήγαμε απευθείας στη μέρα του γυρίσματος,  είχα αγχωθεί για το αποτέλεσμα αλλά τελικά ήταν πολύ σωστή η απόφαση του Βασίλη γιατί έτσι βγήκε σωστά το ψυχρό και το ωμό της σεξουαλικής πράξης ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες ξένους ψυχικά μεταξύ τους. Ενώ οι πρόβες θα είχαν φέρει τριβή, οικειότητα και θα χανόταν αυτή η αίσθηση της αποξένωσης.

Η Εξορία συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του 32^ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Τι έχεις να μας πεις;

Εννοείται ότι με χαροποιεί το γεγονός και ανυπομονώ. Στη Θεσσαλονίκη, όπου προβλήθηκε στο πληροφοριακό τμήμα, είχαμε μια ωραία εμπειρία, ο κόσμος έκανε ουσιαστικές ερωτήσεις και δημιούργησε μια ωραία ατμόσφαιρα. Τώρα που η ταινία διαγωνίζεται, εύχομαι να πάει καλά και επίσης εύχομαι να πάει και σε άλλα πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού.

Με δεδομένα ότι έχουμε να κάνουμε με μια συμβολική και φορμαλιστική ταινία και η ανταπόκριση του κοινού στο ελληνικό σινεμά είναι γενικά, εδώ και καιρό, περιορισμένη, είσαι προετοιμασμένος για την πιθανότητα να μην βρει ανταπόκριση η ταινία σε ευρύτερο κοινό;

Πάντα είσαι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο αλλά θα σου απαντήσω με λόγια του ποιητή μας του Γιώργου Σεφέρη που, όταν πήρε το Νόμπελ, τότε ασχολήθηκε περισσότερος κόσμος μαζί του. Μέχρι τότε ο Σεφέρης δεν πούλαγε, ελάχιστα πράγματα, τον ρώτησαν λοιπόν αν η ποίηση είναι για όλον τον κόσμο και η απάντησή του κρίθηκε ως ελιτίστικη αφού είπε ότι η ποίηση δεν αφορά όλο τον κόσμο αλλά τους εκπαιδευμένους. Η ψαγμένη τέχνη, η βαθιά τέχνη όπως ο ποιητικός κινηματογράφος, απαιτεί μια εκπαίδευση αισθητική που δεν έχουν οι ευρύτερες μάζες. Αν η ταινία αγγίξει αυτό το ψαγμένο, εκπαιδευμένο κοινό, θεωρώ ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία. Και όποιον άλλον ακόμη καταφέρει να συγκινήσει, κέρδος θα είναι κι αυτό.

Και ποιος θεωρείς ότι θα μπορούσε να προσφέρει έργο ώστε να γίνει δυνατό να «εκπαιδευθούν» ευρύτερα στρώματα πληθυσμού σε θέματα τέχνης;

Εσείς οι δημοσιογράφοι, τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, η τηλεόραση να προβάλλετε αυτούς τους ψαγμένους καλλιτέχνες και το έργο τους, όχι μόνο τα τηλεοπτικά πρόσωπα και την ευκολία. 

Και μετά την Εξορία;

Μετά…Μετά πρόβες για το καινούργιο μου θεατρικό έργο που έχει τον τίτλο ΖΩΓΙΑ και θα ανέβει μετά το επόμενο Πάσχα στο Θέατρο Αλκμήνη, ένα δυνατό και σκληρό οικογενειακό δράμα με τρεις χαρακτήρες, μάνα, πατέρα και γιο. Τη Ζώγια θα τη σκηνοθετήσω μόνο, δεν θα παίζω εγώ. Στα άμεσα σχέδια βρίσκεται η επανάληψη για τρεις παραστάσεις του Ουρλιαχτού του Γκίνσμπεργκ. Τρεις Δευτέρες του Δεκέμβρη στη σκηνή του Φάουστ και ίδωμεν!

Η καθημερινή σου ζωή πως είναι;

Έχω βάλει πολύ την τέχνη στη ζωή μου, παίρνω δύναμη από αυτή και συνεχίζω. Υπάρχουν τα μαθήματα που κάνω, υπάρχουν οι πρόβες, υπάρχουν οι παραστάσεις και οι ταινίες που θα πάω οπωσδήποτε να δω. Η τέχνη λοιπόν παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου κι από κει και πέρα υπάρχουν οι φίλοι και οι άνθρωποι που με αγαπούν και με γεμίζουν συναισθηματικά και περνάω όμορφα μαζί τους.

Κι αν μέσα σε όλα αυτά, ερχόταν μια σοβαρή πρόταση να πας στο εξωτερικό να παίξεις σε μια ταινία;

Δεν το συζητάω, εννοείται ότι θα το έψαχνα, θα το κυνηγούσα. Να θυμίσω εδώ ότι είμαι από την Αυστραλία και έχω διατηρήσει τις επαφές μου εκεί οπότε δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, το διαβατήριο εκεί είναι, τα μαζεύω και Bye!

Η συζήτηση έγινε στο The Mob, το όμορφο all-day στέκι κοντά στο σταθμό του Μαρουσιού.

Η ταινία Εξορία κάνει το Αθηναϊκό της ντεμπούτο στις 28 Νοεμβρίου και ώρα 20.15 στο Τριανόν της οδού Κοδριγκτώνος, στα πλαίσια του Διαγωνιστικού Τμήματος του 32^ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Συνέντευξη: Τάσος Ντερτιλής.