Boze Cialo (Corpus Christi)

Παραγωγή: Πολωνία – 2019 

Διάρκεια: 115 λεπτά 

Είδος: Δράμα 

Βαθμολογία: _{* * * ½} 

Σκηνοθεσία: Jan Komasa 

Πρωταγωνιστούν: Bartosz Bielenia, Aleksandra Konieczna, Eliza Rycembel, Tomasz Zietek, Barbara Kurzaj, Leszek Lichota, Zdzislaw Wardejn, Lukasz Simlat. 

Ο 20χρονος Ντάνιελ, τρόφιμος σε αναμορφωτήριο και αφιερωμένος στα καθήκοντα του βοηθού του ιερέα του Ιδρύματος, βιώνει ένα είδος πνευματικής μεταμόρφωσης που τον κάνει να  θέλει να γίνει ιερέας. Αυτό όμως είναι αδύνατο αφού έχει βεβαρημένο ποινικό μητρώο. Όταν αποφυλακίζεται, τον στέλνουν να εργαστεί στο ξυλουργείο μιας κωμόπολης, όπου κατά την άφιξή του εκλαμβάνεται ως ιερέας. Μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου συνεχίζει να προσποιείται και καταλήγει να αναλάβει καθήκοντα στην τοπική ενορία. Η άφιξή του θα δώσει την ευκαιρία στην τοπική κοινωνία, που βασανίζεται από ένα πρόσφατο τραγικό περιστατικό, να προσπαθήσει να αποκατασταθεί ψυχολογικά. Όλα όμως έχουν ένα κόστος…

Το σύμπαν των Αδελφών Νταρντέν και του Κεν Λόουτς μεταφυτεύεται στα χωράφια του αυστηρά δογματικού Πολωνικού καθολικισμού και το αποτέλεσμα είναι ένα εκρηκτικό μείγμα κοινωνικής σάτιρας, δράματος και θρίλερ που εμπλουτίζεται σε σταθερή βάση με δόσεις δηκτικού χιούμορ στα όρια του παραλόγου.

Ο Γιαν Κομάσα, απόφοιτος της θρυλικής κινηματογραφικής σχολής του Λοτζ, αναδεικνύεται σε πρώτο όνομα του Πολωνικού σινεμά με αυτή την 3^η ταινία του, με ήρωα ένα αγόρι που ήθελε να αλλάξει εαυτό αλλά δεν ήξερε πως ακριβώς να το κάνει και background την κλειστή και βαρυπενθούσα κοινωνία ενός χωριού όπου όλοι σταυροκοπιούνται και ανάβουν κεράκια αλλά όλων οι καρδιές είναι μαύρες από το μίσος και την ενοχή. Σε μια κοινωνία όπου οι Άγριες Μέλισσες έχουν γίνει άγριες σφήκες και το κεντρί τους είναι δυνητικά θανάσιμο, εισβάλλει ένας ορμητικός νεαρός με βλέμμα που πετάει φλόγες και θέληση να ξαναγράψει το βιβλίο της ζωής του σκίζοντας τις σελίδες με τα θανάσιμα αμαρτήματα. Αμαρτήματα που αφθονούν, στο χωριό του οποίου αναλαμβάνει «να αναμορφώσει» το ποίμνιο, και παραμένουν ανομολόγητα παρά τις μετάνοιες και τις τακτικές εξομολογήσεις. Και μπορεί να μην έχει ιερατικές περγαμηνές, αποδεικνύει όμως ότι καμιά φορά το ράσο κάνει τον παπά (και ας μην ξέρει τα λατινικά που λέει και το άσμα).

Η σκοτεινή, ατμοσφαιρική φωτογραφία του Πιοτρ Σομποτσίνσκι, το στοιχειωμένο soundtrack των Αδελφών Γκάλπεριν και πάνω από όλα το φλογισμένο βλέμμα του πρωταγωνιστή Μπάρτος Μπιελένια γεμίζουν με υπόκωφη ένταση την οθόνη, υποβάλλοντας τον θεατή σε μια μόνιμη κατάσταση απειλής και επικείμενης καταστροφής. Καταστροφή ή λύτρωση; ‘Όπως το πάρει κανείς, ανάλογα με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Και τούτη εδώ η ταινία, ερχόμενη από το προπύργιο του πιο δογματικού, συντηρητικού Καθολικισμού της Ευρώπης, ξέρει να κρατά αποστάσεις και ισορροπίες, φανερώνοντας ταυτόχρονα τα κακοφορμισμένα μυστικά πίσω από την προσήλωση στο δόγμα. Ενίοτε με σοκαριστικό τρόπο.  

Σύντομα θα γνωρίζουμε αν η ταινία τα κατάφερε να περάσει στην 5άδα των υποψήφιων για το Όσκαρ Διεθνούς Παραγωγής. 

Διανομή: Filmcenter Trianon 

Στις αίθουσες από 09.01.20