Ich und Kaminski – Εγώ & ο Καμίνσκι

Παραγωγή: Βέλγιο/Γερμανία - 2015 

Διάρκεια:  124 λεπτά 

Βαθμολογία: * * 1/2

Είδος: Κοινωνική Κομεντί

Σκηνοθεσία: Wolfgang Becker

Πρωταγωνιστούν: Daniel Brühl, Jesper Christensen, Amira Casar, Geraldine Chaplin, Denis Lavant, Bruno Cathomas, Jördis Triebel, Jan Decleir, Josef Hader, Patrick Bauchau, Jacques Herlin.

Υπόθεση: O Σεμπάστιαν Τσόλνερ, δημοσιογράφος του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, φιλόδοξος αλλά μέτριος, «δεύτερος» αν και με υπέρμετρη  αυτοπεποίθηση, αποφασίζει να συγγράψει ένα βιβλίο για ένα θρυλικό αλλά σχεδόν ξεχασμένο ζωγράφο, τον Μανουέλ Καμίνσκι, πάλαι ποτέ μαθητευόμενο του Ματίς και κολλητό του Πικάσο που είχε γίνει διάσημος ως «ο τυφλός ζωγράφος».  Ο  Τσόλνερ  αποδεικνύεται σταδιακά ένας αδίστακτος καριερίστας καθώς ξεκινάει  για τις Ελβετικές Άλπεις όπου εισβάλλει κυριολεκτικά στο απομακρυσμένο καταφύγιο αλλά και στην ήρεμη πια ζωή του ηλικιωμένου ζωγράφου. Προκειμένου δε να αποσπάσει την πληροφόρηση που χρειάζεται για το βιβλίο του, δεν διστάζει να παρασύρει τον υπερήλικα καλλιτέχνη, κρυφά από την κόρη και γραμματέα του, σε ένα επίπονο road trip προς τον Βορρά, εκεί που ζει η παλιά μεγάλη αγάπη του Καμίνσκι. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού ο  νεαρός  δημοσιογράφος θα προσπαθεί συνεχώς να αποσπάσει όλα τα μυστικά του ηλικιωμένου ζωγράφου για τον οποίο διατηρεί βάσιμες υποψίες ότι δεν είναι τελικά τυφλός. Ωστόσο ο ακάματος γέροντας αποδεικνύεται σκληρό καρύδι και πολύ ευφυέστερος από τον αξιοθρήνητο ήρωά μας.

Ο δημιουργός του «Αντίο Λένιν» επιστρέφει μετά από καιρό στα κινηματογραφικά πράγματα, μεταφέροντας στην οθόνη ένα best seller του συμπατριώτη του Ντάνιελ Κέλμαν, έχοντας πάλι τον ίδιο πρωταγωνιστή, τον ικανό και διεθνή πλέον Ντάνιελ Μπρύλ. Στην ιστορία του Τσόλνερ και του Καμίνσκι (όπως Καντίνσκι;) η τρέχουσα δημοσιογραφική λογική της καταγραφής της Ιστορίας της Τέχνης συγκρούεται με την ελλειπτική και άπιαστη ουσία της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ένα συμβολικό ταξίδι πίσω στην πηγή της έμπνευσης. Χιούμορ, αυτοσαρκασμός, ανελέητη σάτιρα του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι και της κατά καιρούς δημιουργίας καλλιτεχνικής μόδας μέσα από αβανγκάρντ ονόματα που αποδεικνύονται εκ των υστέρων απατεώνες και δήθεν. Μέσα από την αναζήτηση όμως του τι είναι αληθινό και τι όχι στην τέχνη αλλά και τη ζωή, ξεπροβάλλει η σταδιακή παρακμή της δημιουργικότητας στο θλιβερό και μίζερο παρόν και η αντικατάστασή της με μια νοσηρή τάση καταγραφής, ταξινόμησης και υλικής αποτίμησης του καλλιτεχνικού έργου ως χρηματιστηριακού προϊόντος. Το πρόβλημα είναι ότι με έναν τέτοιο καθόλου θετικό (έως και γλοιώδη) ήρωα, το κοινό δύσκολα θα μπορέσει να ταυτισθεί και να συμπάσχει και η ταινία δεν καταφέρνει να ισορροπήσει γέρνοντας πότε προς τη μια και πότε προς την άλλη πλευρά. Ο δε ταλαντούχος αλλά ατυχής εδώ Ντάνιελ Μπρυλ δύσκολα θα καταφέρει να πείσει με την υπερβολική προσπάθειά του να κάνει συμπαθή έναν άτσαλο και αντιπαθή χαρακτήρα. Ενδιαφέρον το εγχείρημα, η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα παρά τα μειονεκτήματά της αλλά όπως φαίνεται ο κύριος Μπέκερ έχει σκουριάσει λίγο από την εποχή του Λένιν.

Το βιβλίο κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Και για την ιστορία: F for Fake: η τελευταία ταινία του Όρσον Γουέλς το 1973 τα είπε όλα και τα είπε πολύ καλύτερα…

Διανομή: Seven Films

Στις αίθουσες από 15.09.16