T2 Trainspotting

Παραγωγή: Βρετανία - 2017 

Διάρκεια: 117 λεπτά 

Βαθμολογία: * * 1/2 

Είδος: Κοινωνικό 

Σκηνοθεσία: Danny Boyle

Πρωταγωνιστούν: Ewan McGregor, Robert Carlyle, Ewen Bremner, Jonny Lee Miller, Anjela Nedyalkova, Shirley Henderson, Kelly McDonald, Simon Weir, Steven Robertson, Scot Greenan, James Cosmo, Scott Aitken, Pauline Lynch, Gordon Kennedy.

Υπόθεση: Ο Mark Renton (Ewan McGregor), μετά από 20 χρόνια οικογενειακής ζωής στο Άμστερνταμ, επιστρέφει στο Εδιμβούργο, στο μόνο μέρος που αισθάνεται πραγματικά σπίτι του. Είναι αποφασισμένος μετά από τόσα χρόνια να κλείσει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν. Πολλά έχουν αλλάξει. Πολλά έχουν μείνει ίδια και απαράλλαχτα. Όπως οι παλιοί φίλου του Mark: ο Spud (Ewen Bremner) που ακόμη τραβιέται με τα σκληρά ναρκωτικά, ο Sick Boy (Jonny Lee Miller) που έχει κληρονομήσει μια άθλια Pub αλλά συνεχίζει τα κόλπα και τους εκβιασμούς με τη συνεργασία μιας όμορφης Βουλγάρας και ο Begbie (Robert Carlyle) που καταφέρνει να το σκάσει από τη φυλακή και να επιχειρήσει να ξανακάνει τη μόνη ζωή που ξέρει: βία, κλοπές και ασωτία. Το πώς υποδέχονται όλοι αυτοί τον Mark έχει μεγάλη σχέση με το πώς ο Mark τους την είχε κοπανήσει πριν 20 χρόνια. Κλέβοντας όλη τη λεία και αφήνοντας μόνο ένα ποσό στον Spud που βέβαια κατέληξε όλο στην ηρωίνη. Ο Mark θα ανακαλύψει ότι αλλιώς ήταν η δεκαετία του 90 και αλλιώς η σύγχρονη ψυχρή εποχή. Κοινό στοιχείο και των δύο εποχών είναι ότι παρουσιάζουν τις κατάλληλες ευκαιρίες σε όσους μπορούν να τις διακρίνουν… 

Κάνοντας τουρισμό στο παρελθόν ένδοξων κινηματογραφικών χαρακτήρων. Κάπως έτσι μπορούμε να συνοψίσουμε αυτό το πολύ καθυστερημένο-ας πούμε sequel-στο cult κλασσικό έπος των 90s, το Trainspotting μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε λικνιζόμενη σε rave parties μέσα στη συνεχή μαστούρα και χωρίς ουσιαστικά προβλήματα επιβίωσης. Ένα πρόσφατο παρελθόν που συνδύαζε την κοινωνικά αναίσθητη αφθονία με το υπαρξιακό αδιέξοδο μιας γενιάς χωρίς πραγματικές αξίες και όνειρα. Μια pop κουλτούρα που διαχύθηκε στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης με λάβαρο αλλά και αυστηρό κριτή της το πρώτο Trainspotting του 1996, με το νεανικό του πάθος και το θρυλικό του soundtrack που πέρασε στην ιστορία της pop Μουσικής. Τα χρόνια πέρασαν, καριέρες χτίστηκαν, ταινία και μύθος έγιναν ένα μέχρι που ο 60άρης πια Danny Boyle, όχι και στο καλύτερο σημείο μιας πρώην συναρπαστικής καριέρας, αποφάσισε να ξανακοιτάξει το καλλιτεχνικό του παρελθόν με νέα ματιά.

Τα καλά νέα είναι ότι όλη η ενέργεια πίσω από τη δημιουργία της πρώτης ταινίας φαίνεται να είναι παρούσα. Όλοι ή σχεδόν όλοι οι συντελεστές (και κάποιοι νεοφερμένοι) βρίσκονται εδώ με τις καλύτερες προθέσεις. Τα κακά νέα είναι ότι αυτή την ενέργεια δεν έχουν ούτε τη διάθεση, ούτε την ικανότητα να την δρομολογήσουν σε μια ιστορία που θα είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα επί μέρους-επιτυχημένων ή όχι-σκηνών. Κάτι πολύ παράξενο για το sequel μιας ταινίας που αν μη τι άλλο ήταν υποψήφια για Oscar διασκευασμένου σεναρίου.

Πρωταγωνιστές και θεατές μαζί, διασκεδάζουν αφάνταστα με κάποιες επί μέρους πλοκές, με έξυπνα και σατιρικά αστεία, με την παράλογη μέχρι γελοιότητας βία που περιβάλλει τους χαρακτήρες αλλά όλα λειτουργούν χαλαρά και ανεξάρτητα. Δεν δένει λοιπόν το γλυκό αν και τα υλικά ήταν τα καλύτερα. Οι φανατικοί θα διασκεδάσουν, οι νεότεροι μπορεί να εντυπωσιαστούν τόσο ώστε να ψάξουν τα dvd των γονιών τους για να δουν το πρωτότυπο. 

Φυσικά το soundtrack  και αυτής της νέας ταινίας είναι άπαιχτο. Και μιλώντας (στην αρχή) για τουρισμό δε μπορούμε να μην αναφέρουμε τη σχεδόν ερωτική σχέση της ταινίας με το Εδιμβούργο. Σαν carte postale που μας καλεί να προγραμματίσουμε το επόμενο ταξιδάκι αναψυχής στα χνάρια του Mark! Στη Βρετανία πάντως η ταινία χαλάει κόσμο. 

Διανομή: Feelgood Entertainment

Στις αίθουσες από 02.03.17