Abluka (Frenzy) - Υποψίες

Παραγωγή: Τουρκία/Γαλλία/Κατάρ - 2015 

Διάρκεια: 119 λεπτά 

Είδος: Ψυχολογικό Θρίλερ 

Βαθμολογία: _{* * *} 

Σκηνοθεσία: Emin Alper  

Πρωταγωνιστούν: Mehmet Özgür, Berkay Ates, Tülin Özen, Müfit Kayacan, Ozan Akbaba. 

Υπόθεση: Ο βαρυποινίτης Καντίρ δέχεται την πρόταση του Αστυνόμου Χαμζά να αποφυλακιστεί πρόωρα με τον όρο να συνεργασθεί μυστικά με τις αρχές, εντασσόμενος σε μια μονάδα των μυστικών υπηρεσιών με την κάλυψη του οδοκαθαριστή. Γυρνώντας στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, που βουλιάζει μέσα στη βία και την απειλή της τρομοκρατίας, θα ελέγχει τα σκουπίδια για υπολείμματα μηχανισμών που σχετίζονται με την κατασκευή βομβών και θα αναφέρει σχετικά στο Χαμζά. Σε έναν από τους γύρους του ο Καντίρ βρίσκει τον μικρό του αδελφό, Αχμέτ που έχει να δει από παιδί. Ο Αχμέτ είναι υπάλληλος του δήμου σε συνεργείο εξολόθρευσης αδέσποτων σκύλων. Ο Αχμέτ που έχει εγκαταλειφθεί από τη γυναίκα του και το παιδί του, δε συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του Καντίρ και προτιμά να μένει κλειδαμπαρωμένος στη μοναξιά του σπιτιού του. Ο Καντίρ αρχίζει να πλάθει σενάρια συνωμοσίας για να εξηγήσει τη συμπεριφορά του αδελφού του καθώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο απειλητική.

Μια εντυπωσιακή αν και αρκετά δύστροπη άσκηση σκοτεινού και εφιαλτικού ύφους, η δεύτερη ταινία του Εμίν Αλπέρ, σκηνοθέτη αλλά και Καθηγητή Ανθρωπιστικών Επιστημών σε Πανεπιστήμιο, χρησιμοποιεί σαν φόντο τις άθλιες φτωχογειτονιές στα προάστεια της Κωνσταντινούπολης για μια ιστορία επανένωσης, αμφιβολίας και προδοσίας σε μια ακαθόριστη εποχή τρόμου και πολιτικής βίας. Ο πρωτότυπος τίτλος έχει να κάνει με τον αποκλεισμό συνοικιών ολόκληρων με οδοφράγματα που στήνει η Αστυνομία για να μπλοκάρει και να περιορίσει την ανεξέλεγκτη τρομοκρατική απειλή, οδοφράγματα που βρίσκονται παντού σ αυτό το σχεδόν μετααποκαλυπτικό τοπίο. Η εξουσία ορίζει τις κινήσεις και τον ψυχισμό των ηρώων, ανθρώπων αδύναμων, παγιδευμένων σε ρόλους υπηρέτη του καθεστώτος που σταδιακά γλιστράνε προς την παράνοια, πνιγμένοι από τις υποψίες (του ελληνικού τίτλου), μέχρι να βιώσουν ο καθένας την προσωπική του τραγωδία.  

Ελλειπτική αφήγηση (πιθανόν και από το φόβο της λογοκρισίας;) με συνεχείς ανατροπές προσώπων και πραγμάτων (συχνά μέχρι το σημείο η πλοκή να γίνεται δυσνόητη). ατμοσφαιρική σκηνοθεσία και φωτογραφία και πάνω από όλα μια ηχητική μπάντα που υποβάλλει το θεατή σε γνήσιο σασπένς με εκκωφαντικούς εκτός κάδρου ήχους εκρήξεων και βουητά από στρατιωτικά οχήματα. Ανάμεσα στον Όργουελ του 1984 και τον Πολάνσκι της Αποστροφής, ο Εμίν Αλπέρ χτίζει ένα εφιαλτικό καθρέφτη που αντανακλά την αγωνία και το υπαρξιακό αδιέξοδο μιας ολόκληρης χώρας όπου ο Θεός (ή Αλλάχ) απουσιάζει επιδεικτικά.

Βραβευμένη στο Φεστιβαλ Βενετίας, αυτή η εφιαλτική ταινία είναι σίγουρο ότι δεν είναι η αγαπημένη ταινία του…Σουλτάνου! 

Διανομή: AMA Films

Στις αίθουσες από 02.03.17