Detroit – Detroit: Μια οργισμένη πόλη

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2017           

Διάρκεια: 143 λεπτά 

Βαθμολογία: _{* * ½} 

Είδος: Κοινωνικό 

Σκηνοθεσία: Kathryn Bigelow 

Πρωταγωνιστούν: John Boyega, Will Poulter, Algee Smith, Jacob Latimore, Jason Mitchell, Hannah Murray, Jack Reynor, Kaitlyn Dever, Ben O'Toole, John Krasinski, Anthony Mackie, Nathan Davis Jr., Peyton 'Alex' Smith, Malcolm David Kelley, Joseph David-Jones. 

Υπόθεση: Το καλοκαίρι του 1967 οι ΗΠΑ βρέθηκαν σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας τους, όταν τελικά ξέσπασαν οι από καιρό κυοφορούμενες κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές, λόγω της εμπλοκής στον πόλεμο του Βιετνάμ και των αυξανόμενων φυλετικών διακρίσεων. Ανεργία στις μεγάλες βιομηχανικές πόλεις συνδυασμένη με φυλετικές ανισότητες σε στέγη και παιδεία, οδήγησαν σε αναταραχή τις κοινότητες των Αφροαμερικανών, με σημαντικότερη μεταξύ τους την εξέγερση του Ντιτρόιτ που κράτησε 5 μερόνυχτα. Κατά τη διάρκεια των ταραχών και της λεηλασίας, μία αναφορά για πυροβολισμούς εναντίον της Εθνοφυλακής, οδήγησε την Αστυνομία του Ντιτρόιτ, την Πολιτοφυλακή του Μίσιγκαν, την Εθνοφυλακή του Στρατού του Μίσιγκαν και έναν ιδιωτικό φρουρό ασφαλείας να εισβάλουν σε ένα χώρο του Ξενοδοχείου Algiers. Καταπατώντας την επίσημη διαδικασία, κάποιοι λευκοί αστυνομικοί ανέκριναν βίαια τους συλληφθέντες ενοίκους, κατασκευάζοντας ένα ιδιότυπο «παιχνίδι θανάτου», σε μία προσπάθεια να τους εκφοβίσουν για να ομολογήσουν. Η αστυνομική αυτή αυθαιρεσία είχε σαν αποτέλεσμα την εν ψυχρώ δολοφονία τριών μαύρων νεαρών και τον τραυματισμό των υπόλοιπων καθώς και δύο λευκών κοριτσιών που βρίσκονταν εκεί. Κανένα όπλο δεν βρέθηκε ποτέ.

Αυτά τα νωπά ακόμη στην ιστορική μνήμη γεγονότα αποφάσισε να διηγηθεί η βραβευμένη με Oscar δεξιοτέχνης του σύγχρονου πολεμικού θεάματος Κάθριν Μπίγκελοου, καλύπτοντας τα όποια κενά των ιστορικών ντοκουμέντων με επινοημένους χαρακτήρες και πλοκές που ενσωματώνει στο στόρι με το γνωστό της στιλ «Πολεμικού Ανταποκριτή». Και πράγματι, μοιάζει να κλείνει μια πολεμική τριλογία με αυτή την πολιτικά ορθή ιστορία φυλετικού μίσους και αστυνομικής αυθαιρεσίας.

Τα καλά νέα είναι ότι με τη βοήθεια του κοφτού μοντάζ και της σκοτεινής φωτογραφίας έχει πετύχει να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο κλίμα, μια ολόκληρη εποχή συμπυκνωμένη σε 4 τοίχους και μια χούφτα ανθρώπων παγιδευμένων λες σε μια αληθινή ταινία τρόμου. Σ αυτό το σκοτεινό και απειλητικό σύμπαν βυθίζει τον θεατή χωρίς να τον αφήσει να πάρει στιγμή ανάσα. Τα επίσης πιο καλά νέα είναι το απίστευτα επιτυχημένο casting που δίνει την ευκαιρία σε νέα πρόσωπα να λάμψουν ερμηνευτικά, αφήνοντας τον θεατή να αναρωτιέται ποιος από όλους θα μπορούσε να βρεθεί υποψήφιος για αγαλματάκι της Ακαδημίας (Για το ensemble cast της SAG της ένωσης Ηθοποιών, δεν τίθεται ερώτημα!). Ξεχωρίζουμε προσωπικά τον (βέρο Λονδρέζο παρεμπιπτόντως) Τζον Μπογιέγκα στο ρόλο του φρουρού ασφαλείας που αναδίδει μια ποιότητα στην παράδοση του Ντένζελ Γουόσινγκτον.  

Τα κακά νέα από την άλλη είναι ότι αυτή τη φορά η εντυπωσιακή δημιουργός και ο μόνιμος σεναριογράφος της Μαρκ Μπόουλ δεν κατάφεραν να διατηρήσουν μια αφηγηματική ενότητα, διασπώντας τη δράση και το ρυθμό της αφήγησης σε πολλά (κουραστικά) μέτωπα, χωρίς να έχουν αποφασίσει αν τελικά πρόκειται για μια ταινία για τις ταραχές, για τα γεγονότα του Algiers η για τη δίκη που ακολούθησε αργότερα. Εξάλλου, επικεντρώνοντας το φακό τους στην λεπτομερή ανασύσταση των γεγονότων, βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος, αφού μαθαίνουμε τι έγινε αλλά όχι και το γιατί συνέβη. Όσο για το «επεξηγηματικό» animation της αρχής είναι εντελώς σχηματικό και ανεπαρκές. Χάνεται έτσι η ευκαιρία για ένα δυναμικό κοινωνικοπολιτικό fresco που θα φώτιζε τις σκοτεινές στιγμές της πρόσφατης Ιστορίας της θεωρητικά πιο αντιπροσωπευτικής δυτικού τύπου Δημοκρατίας.

Μέχρι πέρυσι η ταινία θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν εορτασμός της ανατροπής των φυλετικών διακρίσεων και μιας νέας Αμερικής υπό την «πεφωτισμένη» Διοίκηση Ομπάμα. Ένα companion piece ίσως στο φωτισμένο και πολυβραβευμένο Moonlight.  Ήδη, στο φως των νέων εξελίξεων και της πολιτικής αβεβαιότητας της εποχής Τραμπ, η τουλάχιστον αποστειρωμένη ιδεολογικά αυτή ταινία λειτουργεί σαν απλή αντανάκλαση του σύγχρονου ρατσιστικού μίσους που ανατέλλει, απειλώντας τα θεμέλια και τη συνοχή του Αμερικανικού έθνους, πολύ περισσότερο από τους όποιους εξωτερικούς εχθρούς (μέρες που είναι κιόλας-επίκαιρες). 

Διανομή: Odeon

Στις αίθουσες από 07.09.17