120 battements par minute - 120 χτύποι το λεπτό

Παραγωγή: Γαλλία – 2017 

Διάρκεια: 140 λεπτά 

Βαθμολογία: * * * * 

Είδος: Κοινωνικό 

Σκηνοθεσία: Robin Campillo 

Πρωταγωνιστούν: Nahuel Pérez Biscayart, Arnaud Valois, Adèle Haenel, Antoine Reinartz, Félix Maritaud, Médhi Touré, Aloïse Sauvage, Simon Bourgade, Catherine Vinatier, Saadia Bentaïeb, Ariel Borenstein. 

Υπόθεση: Βρισκόμαστε στο Παρίσι των αρχών της δεκαετίας του ’90. Το AIDS έχει αποδεκατίσει χιλιάδες ανθρώπους ενώ οι κρατικές Υπηρεσίες και οι Φαρμακοβιομηχανίες έχουν τη δική τους ατζέντα που λίγο ενδιαφέρεται για άμεση δράση κατά της νόσου. Έτσι οι ακτιβιστές του Γαλλικού παραρτήματος της οργάνωσης Act Up δεν μπορούν παρά να πολλαπλασιάσουν τις δράσεις τους με σκοπό να ανατρέψουν τη γενική αδιαφορία. Ο νεοφερμένος στην οργάνωση, Νατάν θα εντυπωσιαστεί από τον Σον, ασθενή και ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης, που βάζει όση ενέργεια του έχει απομείνει στη μάχη ενάντια στο κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες. Ανάμεσα στις συνεδριάσεις και τις διαδηλώσεις γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας δίχως αύριο…   

30 χρόνια κλείνουν από την ίδρυση της Act Up φέτος. Τα περισσότερα γεμάτα δράση και αγώνες ενάντια στην αδιαφορία, τη διάκριση και την άγνοια. Τα γεγονότα που αφηγείται εδώ ο Ρομπέν Καμπιγιό τα έχει ζήσει από πρώτο χέρι ως μέλος τότε της οργάνωσης. Και τα διηγείται με απόλυτη πολιτική διαύγεια, με γενναιότητα και με αγάπη για τα άγνωστα θύματα ενός ακήρυκτου πολέμου, μιας επιδημίας της οποίας έγιναν εξιλαστήρια θύματα στο βωμό της κοινωνικής υποκρισίας και του ρατσιστικού μίσους. Θύματα κυβερνήσεων που για πολλά χρόνια αρνήθηκαν πεισματικά να σεβαστούν τις διακηρυγμένες ανθρωπιστικές αξίες του δυτικού πολιτισμού και να αναγνωρίσουν ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα ανεξάρτητα από φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό. Στην πρώτη γραμμή λοιπόν οι gay ακτιβιστές των 90s κατάφεραν να ανατρέψουν τα δεδομένα με την προσήλωσή τους στον αγώνα υπεράσπισης των θυμάτων του AIDS, για να μιλάμε σήμερα μετά από τόσα χρόνια ελεύθερα για μια αρρώστια, ανίατη μεν αλλά που αντιμετωπίζεται πλέον φαρμακευτικά. 

 

Στους 120 χτύπους το λεπτό παίζει η τέκνο μουσική στην οποία λικνίζονται αυτοί οι πολεμιστές όταν αναπαύονται από τη μάχη. Στους 120 χτύπους φθάνουν και οι καρδιές όταν χτυπάνε τρελά από έρωτα. Στους 120 χτύπους τρέχει και η ταινία του Καμπιγιό, μια απόλυτα πολιτική ταινία, καθόλου όμως βαρετή ή φλύαρη. Γιατί όσο διαυγής είναι η πολιτική της θέση τόσο συνταρακτική είναι η ανάπτυξη της ερωτικής ιστορίας ανάμεσα στους δύο μαχητές της αρρώστιας. Και τόσο αξιοθαύμαστη η αφηγηματική ισορροπία ανάμεσα στα δύο, καθώς η ταινία προχωρά προς το συγκινητικό κρεσέντο του φινάλε. Η ταινία είναι ίσως πολύ τολμηρή για τα γούστα του εγχώριου μέσου καλλιτεχνικού κοινού, ωστόσο μιλάμε για μια μεγαλειώδη και συγκινητική ιστορία που δεν αφορά μόνο το gay κοινό (που καλά θα κάνει να προσέλθει μαζικά) αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα σε κάθε μήκος και πλάτος. 

Από ένα εξαιρετικό συνολικά καστ, ξεχωρίζει η παθιασμένη ερμηνεία του Ναουέλ Πέρεζ Βισκαγιάρ στο ρόλο του Σον, τόσο που θεωρείται βέβαιη η υποψηφιότητά του στα προσεχή Σεζάρ. Βραβευμένη με το Grand Prix και το Βραβείο Fipresci στις Κάννες, η ταινία είναι ανάμεσα στις υποψήφιες για το βραβείο Lux της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ήδη επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει τη Γαλλία για το ξενόγλωσσο Oscar. Και είναι δεδομένο ότι οι διακρίσεις δεν θα σταματήσουν εδώ για μια από τις καλύτερες ταινίες του 2017.

Διανομή: Weird Wave

Στις αίθουσες από 28.09.17