Barbara

Παραγωγή: Γαλλία – 2017

Διάρκεια: 98 λεπτά

Βαθμολογία: * * * ½ 

Είδος: Βιογραφικό Δράμα 

Σκηνοθεσία: Mathieu Amalric 

Πρωταγωνιστούν: Jeanne Balibar, Mathieu Amalric, Vincent Peirani, Aurore Clément, Grégoire Colin, Fanny Imber, Pierre Michon. 

Υπόθεση: Ο σκηνοθέτης Ιβ Ζαντ έχει ξεκινήσει προετοιμασία για μια ταινία με θέμα τη ζωή της τραγουδίστριας Μπαρμπαρά, έχοντας επιλέξει την διάσημη Μπριζίτ για να την υποδυθεί. Η Μπριζίτ έχει αρχίσει να «μπαίνει» στον χαρακτήρα, τα τραγούδια και τις μελωδίες, τις κινήσεις και τα λόγια της μελαγχολικής ντίβας. Και όσο μεγαλώνει μέσα της ο χαρακτήρας της Μπαρμπαρά και την καταλαμβάνει, αρχίζει να γίνεται δύσκολο να ξεχωρίσει πια κανείς την ηθοποιό από τον ρόλο. Ταυτόχρονα ο Ιβ, κάνοντας την έρευνά του για τη ζωή της Μπαρμπαρά, αρχίζει να μαγεύεται από εκείνη. Δεν μοιάζει όμως τόσο σαφές αν αυτό που τον μαγεύει είναι η σταρ που τραγουδούσε ότι «Δεν υπάρχουν έρωτες ευτυχισμένοι» ή η ηθοποιός που την υποδύεται…

Μπαρμπαρά: Θρύλος για την Γαλλική Pop Κουλτούρα, εφάμιλλη του Ζακ Μπρελ, άγνωστη εν πολλοίς στη χώρα μας σήμερα. Αισθαντική, μελαγχολική, απόμακρη, ελλειπτική προσωπικότητα, δύσκολο να αποτυπωθεί σε μια απλή βιογραφία. Έτσι λοιπόν και ο δαιμόνιος Ματιέ Αμαλρίκ προτιμά να την «εντυπώσει» σε εικόνες σκόρπιες, μπλέκοντας την εικόνα της με την Persona της ηθοποιού που αναλαμβάνει να την υποδυθεί αλλά και την Persona του σκηνοθέτη του με την εικόνα του ίδιου του του εαυτού, έτσι που να μπερδεύονται γλυκά οι προσωπικότητές τους η μια μέσα στην άλλη. Το τιτάνιο έργο αυτής της ισορροπίας ρόλων αναλαμβάνει η Ζαν Μπαλιμπάρ (τέως σύζυγος του Αμαλρίκ-καθόλου τυχαίο) και σαρώνει κυριολεκτικά την οθόνη (και το Σεζάρ γυναικείας ερμηνείας).

 

Μια ταινία-μεταμοντέρνο καλειδοσκόπιο και μελαγχολικό ηχητικό ταμπλώ ταυτόχρονα που ίσως δυσκολέψει τον μη εξοικειωμένο θεατή, ωστόσο θα αποζημιώσει με το παραπάνω όλες τις ποιητικές ψυχές που κρύβονται εκεί έξω τυλιγμένες στη γλυκιά μελαγχολία τους. Αλλά και τους σκληροπυρηνικούς σινεφίλ που θα απολαύσουν το σχόλιο του Αμαλρίκ για την ελλειπτική φύση του κινηματογράφου και τους αφηγηματικούς μηχανισμούς του.

Ακόμη και αν μείνουν ερωτηματικά ή απορίες αυτή η Μπαρμπαρά είναι μια sui generis εμπειρία! Πως ήταν πέρυσι η βιογραφία της Dalida; Ε, ακριβώς το αντίθετο! Αυτό εδώ το μεταμοντέρνο θέαμα μιλά τη γλώσσα της ψυχής του chanson! Και βγαίνει απευθείας από την καρδιά της Γαλλικής κουλτούρας. Υποψήφιο φέτος για 9 Σεζάρ, κέρδισε τα 2 (ερμηνείας και ήχου). 

Διανομή: Weird Wave 

Στις αίθουσες από 05.04.18