Gauguin - Voyage de Tahiti – Πωλ Γκωγκέν

Παραγωγή: Γαλλία – 2017 

Διάρκεια: 102 λεπτά 

Είδος: Βιογραφικό Δράμα 

Βαθμολογία:

Σκηνοθεσία: Edouard Deluc 

Πρωταγωνιστούν: Vincent Cassel, Tuheï Adams, Malik Zidi, Pua-Taï Hikutini, Pernille Bergendorff, Marc Barbé, Paul Jeanson. 

Υπόθεση: 1891. Ο ζωγράφος Πολ Γκωγκέν, ήδη γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού, νιώθοντας κουρασμένος από τον πολιτισμένο κόσμο και τις συμβάσεις του, αποφασίζει να αφήσει πίσω του τη γυναίκα του και τα παιδιά του και να φύγει με προορισμό την εξωτική Πολυνησία όπου ελπίζει να βρει την απόλυτη καθαρότητα. Κατεβεβλημένος και μόνος απέναντι στο άγριο παρθένο τοπίο, έρχεται σε επαφή με τους ιθαγενείς της ενδοχώρας της Ταϊτής και γνωρίζει την μικρή Τεχούρα. Αυτή θα γίνει σύντροφός και μούσα του, εκείνη που θα του εμπνεύσει τις πιο σπουδαίες δουλειές του εικαστικά. Η κοινή τους ζωή όμως φθάνει σε αδιέξοδο όταν παρουσιάζεται ο τρίτος άνθρωπος… 

Πλήρης η αποτυχία αυτής της βιογραφίας του μεγάλου ζωγράφου και δεν φταίει φυσικά ο εξαίρετος πρωταγωνιστής της Βενσάν Κασέλ που τσαλακώνεται κυριολεκτικά για να μπει στο πετσί του ρόλου του βασανισμένου αλλά οραματιστή καλλιτέχνη. Χαμένος κόπος αφού η υποτονική σκηνοθεσία και το ρηχό σενάριο αναμασούν κλισέ περί τέχνης και ελευθερίας έκφρασης, χάνοντας την ευκαιρία να εντρυφήσουν στην καλλιτεχνική ουσία του έργου του Γκωγκέν αλλά και στη σχέση της τέχνης του με το όχι και τόσο αγαθό ταμπεραμέντο του. Αντί ιστορικής ακρίβειας, ο Ντελίκ παραλαμβάνει τα απομνημονεύματα του Γκωγκέν από την εξωτική του περίοδο και τα μετατρέπει σε εξωτικό γουέστερν με ερωτικά τρίγωνα, ζήλεια και απελπισία. Λες και ο ζωγράφος που έβαλε το χρώμα στη ζωγραφική, ξεπερνώντας τον ιμπρεσιονισμό της εποχής του και επηρεάζοντας μοναδικά την μοντέρνα τέχνη του 20ου αιώνα, ήταν απλά ένας αρρωστημένος γερομπαμπαλής που είχε κόλλημα με μια εξωτική ύπαρξη, ακαθόριστης ηλικίας και ωριμότητας. Οι πηγές βέβαια αναφέρουν ότι η Τεχούρα αλλά και οι άλλες εξωτικές ερωμένες του 43χρονου τότε ζωγράφου δεν διέθεταν ακριβώς αυτό που λέμε σεξουαλική ωριμότητα, με λίγα λόγια ο καλλιτέχνης θα ήτο ένας κοινός παιδεραστής με τα σύγχρονα κριτήρια. Όχι όμως με τα κριτήρια του 19ου αιώνα ούτε φυσικά με τα ερωτικά έθιμα των ιθαγενών της εποχής. Ξεπερνώντας όλα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα και αποδεχόμενοι έστω την αφηγηματική «ελευθερία» του Ντελίκ, ερχόμαστε να κρίνουμε την ταινία για αυτό που θέλει να είναι. Δυστυχώς δεν πετυχαίνει ούτε εκεί, είναι ρηχή και πληκτική κάνοντας το θεατή να αποκτήσει άμεση και συνεχή επαφή με το ρολόι του.

Πως ήταν η animation βιογραφία του Βαν Γκογκ το περίφημο Loving Vincent; Ε καμία σχέση! 

Διανομή: Seven Films 

Στις αίθουσες από 10.05.18