Ôtez-moi d'un doute - Για καλό και για κακό

Παραγωγή: Γαλλία/Βέλγιο - 2017 

Διάρκεια: 100 λεπτά 

Είδος: Κομεντί 

Βαθμολογία: _{* * *} 

Σκηνοθεσία: Carine Tardieu 

Πρωταγωνιστούν: François Damiens, Cécile de France, Guy Marchand, André Wilms, Alice de Lencquesaing, Estéban, Lyès Salem και η Brigitte Rouan. 

Υπόθεση: Κάπου στη Βρετάνη ζει με την κόρη του ο χήρος Εργουάν Γκουρμελόν, διευθυντής της τοπικής υπηρεσίας καθαρισμού από ξεχασμένες βόμβες και νάρκες του πολέμου. Όταν η κόρη του μένει έγκυος και θέλει να κρατήσει το παιδί χωρίς να ξέρει τον βιολογικό του πατέρα, έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή του Εργουάν αφού, όταν υποβάλλονται και οι δύο σε γενετικά τεστ λόγω ύπαρξης σοβαρού κληρονομικού νοσήματος στην οικογένεια, αποκαλύπτεται ότι ο πατέρας του Εργουάν δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας. Ένας γλυκός και στοργικός άνθρωπος που ο Εργουάν λατρεύει ωστόσο η περιέργεια να ανακαλύψει τις ρίζες του τον σπρώχνει να προσλάβει ντετέκτιβ για να βρει ποιος ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Έτσι καταφέρνει να εντοπίσει τον Ζοζέφ, έναν αξιαγάπητο ηλικιωμένο με μαχητικό νεανικό παρελθόν. Δεν θα είναι όμως τόσο απλά και ρόδινα τα πράγματα για τον Εργουάν που έχει ακόμη να ξεθάψει και να εξουδετερώσει πολλές βόμβες από το παρελθόν αλλά και από το μπερδεμένο του παρόν. 

Η σαρωτική παρουσία του Φρανσουά Νταμιέν και η αγέρωχη σκληρή ομορφιά της Σεσίλ Ντε Φρανς καθοδηγούν την απίθανη αυτή ιστορία τύπου «χάνει ο πατέρας το παιδί» που θα μπορούσε να γίνει μια σκληρή και παγερή τραγωδία α λα Νταρντέν αν δεν ήταν τόσο διαβολεμένα κωμική. Η Καρίν Ταρντιέ παίρνει όλους τους μηχανισμούς του κλασικού μπουλβάρ παρεξηγήσεων και τους μεταφυτεύει με έμπνευση στη σύγχρονη κοινωνία της ανοχής και των γενετικών αποκαλύψεων, βάζοντας τον ήρωά της να ξεθάβει το παρελθόν «κατά σύνηθες επάγγελμα» μέχρι που έρχεται η στιγμή να ξεθάψει και τις βόμβες στα θεμέλια της δικής του ύπαρξης και να γίνει ο ίδιος καταλύτης των εξελίξεων.

Σωστός ρυθμός, εξαίρετες ερμηνείες από το καστ, ψυχολογικό βάθος χαρακτήρων αλλά και ανατροπές επί ανατροπών που, αν και μάταια ζητείται στον πρωτότυπο τίτλο, δεν αίρουν ποτέ πάσα αμφιβολία.

 Λ'Αμούρ τουζούρ...

Σύμφωνα με την σκηνοθέτη «το φιλμ είναι μια διπλή ιστορία αγάπης: η πρώτη είναι η κλασική ερωτική ιστορία με ανυπέρβλητα εμπόδια ανάμεσα σ' έναν άντρα και μια γυναίκα, και η δεύτερη είναι μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο άντρες, έναν πατέρα και τον γιο του, που ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον. Η ιδέα γεννήθηκε από την ιστορία ενός φίλου: όταν πέθανε η μητέρα του, αυτός ο πενηντάρης Βρετόνος ανακάλυψε ότι ο πατέρας του δεν ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Όταν χώνεψε τα νέα προσέλαβε έναν ντετέκτιβ, ο οποίος, μετά από αρκετούς μήνες έρευνας, βρήκε τον βιολογικό του πατέρα, έναν ηλικιωμένο άντρα που ζούσε κι αυτός στην Βρετάνη. Πατέρας και γιος άρχισαν σιγά-σιγά να νιώθουν στοργή ο ένας για τον άλλο, η οποία εξελίχτηκε σε μια πολύ δυνατή σχέση, αλλά όλο αυτό το κράτησαν, αρχικά, κρυφό από τον «πρώτο» πατέρα. Τώρα πια, ο φίλος μου έχει δύο πατέρες. Βρήκα την ιστορία του τόσο συγκλονιστική που ζήτησα την άδειά του για να την χρησιμοποιήσω».

Από τις καλές γαλλικές επιλογές αυτού του καλοκαιριού, η ταινία είχε προβληθεί αρχικά στο απαιτητικό Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του 70ου Φεστιβάλ Καννών. 

Διανομή: Weird Wave 

Στις αίθουσες από 09.08.18