Da xiang xi di er zuo - Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος

Παραγωγή: Κίνα – 2018 

Διάρκεια: 234 λεπτά 

Είδος: Δράμα 

Βαθμολογία: _{* * * *} 

Σκηνοθεσία: Hu Bo 

Πρωταγωνιστούν: Zhang Yu, Peng Yuchang, Wang Yuwen, Li Congxi Li, Rong Dong Xiang. 

Κάτω από τον σκυθρωπό ουρανό μιας ανώνυμης βιομηχανικής πόλης στη βόρεια Κίνα, οι ζωές μερικών απελπισμένων ανθρώπων διασταυρώνονται στη διάρκεια μίας και μόνο ημέρας. Διαλυμένες οικογένειες, bullying, γκάνγκστερς, ηλικιωμένοι υπό διωγμό από την οικογενειακή εστία συνθέτουν μια ζοφερή πραγματικότητα μεταβιομηχανικής παρακμής, ένα κοινωνικό σώμα όπου κυριαρχούν αδιαφορία, βία και βουβή απόγνωση. Η απελπισία τους οδηγεί στην απόπειρα φυγής προς το Μανζούλι, ψηλά στα σύνορα με τη Ρωσία, όπου οι φήμες λένε ότι στο τσίρκο της πόλης βρίσκεται ένας ελέφαντας που στέκεται διαρκώς ακίνητος, αδιάφορος για την κτηνωδία που κυριαρχεί στον κόσμο. 

Η βουβή οργή ξεχειλίζει από αυτό το ογκώδες χρονικό μιας χώρας που πέρασε από την απολυταρχία στον πιο βίαιο κομμουνισμό κι από εκεί στον πιο παραμορφωμένο καπιταλιστικό υλισμό, πάντοτε μακριά από ανθρωπιστικές αξίες όπως αγάπη, αλληλεγγύη και συμπόνια για τον συνάνθρωπο. Ένας πολιτισμός αρχαίος που σήμερα τείνει να λησμονηθεί βυθισμένος σε ένα άνισο μείγμα απρόσωπων κρατικών μηχανισμών και σκληρών νόμων της αγοράς (και του πεζοδρομίου βεβαίως). Που να βρεθεί χώρος για τον άνθρωπο, την ποίηση, για την ψυχή που συντρίβεται κάτω από τον χημικά μολυσμένο ουρανό του κινέζικου Βορρά.

Συγγραφέας, ποιητής και σκηνοθέτης βραβευμένων ταινιών μικρού μήκους ο Χου Μπάο έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο μ αυτό το 4ωρο κοινωνικό έπος, πολυπρόσωπο πορτραίτο της σύγχρονης κινέζικης κατάθλιψης. Επηρεασμένος αισθητικά από τον δάσκαλό του, τον μεγάλο Μπέλα Ταρ, δημιούργησε μια αλληγορικά φορτισμένη ελεγεία υψηλής αισθητικής και σκοτεινών τόνων, ένα ύμνο στον αγώνα της ανθρώπινης ψυχής να ξεφύγει από την κοινωνική βαρύτητα και να φθάσει το θείο, ξεπερνώντας σύνορα, πολιτισμούς και θρησκείες. Και αφού το ολοκλήρωσε, θεώρησε ότι έκλεισε την αποστολή του στη γη και έδωσε τέλος στη ζωή του μόλις 29 ετών. Λίγους μήνες αργότερα η ταινία του έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Φοβερά δουλεμένοι χαρακτήρες, λεπτή ειρωνεία στην καταγραφή της πανταχού παρούσας βίας του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, σπουδαίες ερμηνείες κι ένα συγκλονιστικό φινάλε είναι μόνο μερικά από τα σπουδαία επί μέρους στοιχεία που συνθέτουν αυτή τη μοναδική κυριολεκτικά ταινία. 

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

Φεστιβάλ Βερολίνου – Τμήμα Forum: Ειδικό βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας & Βραβείο Fipresci

Χρυσοί Ίπποι: Βραβείο καλύτερης ταινίας, καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου, Βραβείο Κοινού

Διεθνές Φεστιβάλ Χονγκ Κονγκ: Βραβείο Κοινού

Επίσημη συμμετοχή: Διεθνές Φεστιβάλ Λοκάρνο, Διεθνές Φεστιβάλ Τορόντο, Διεθνές Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι, New Directors, New Films - Νεα Υόρκη, Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας, Διεθνές Φεστιβάλ Σίδνεϊ, Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου. 

Διανομή: Carousel Films 

Στην αίθουσα ΑΑΒΟΡΑ από 18.04.19 

Χου Μπο (1988 – 2017): Μια σύντομη ζωή

Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1988 στην πόλη Τσινάν, πρωτεύουσα της επαρχίας Σαντόνγκ, στην Ανατολική Κίνα. Το 2014 αποφοίτησε από την Ακαδημία Κινηματογράφου του Πεκίνου (τμήμα σκηνοθεσίας). Η μικρού μήκους ταινία του «Απόμακρος πατέρας» κέρδισε βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κίνας και την ίδια χρονιά η ταινία του μικρού μήκους «Νυχτερινός δρομέας» επιλέχθηκε ως υποψήφια για «Χρυσό Ίππο» από την Ακαδημία της Ταϊπέι (τα Κινεζικά Όσκαρ). Το 2017 ο Χου Μπο συμμετείχε στο «First Training Camp», υπό την καθοδήγηση του Μπέλα Ταρ. Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου ολοκλήρωσε την ταινία μικρού μήκους «Άνθρωπος στο πηγάδι» (συμμετοχή στο Φεστιβάλ Λοκάρνο, Τορόντο κ.ά.). Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε (με το ψευδώνυμο Χου Κιαν) δυο συλλογές διηγημάτων προκαλώντας ιδιαίτερη αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό της Κίνας («Βουβαλοβάτραχος» και «Μια τεράστια ρωγμή»).

Αυτοκτόνησε σε ηλικία 29 ετών στις 12 Οκτωβρίου 2017, μετά την ολοκλήρωση της πρώτης του ταινίας μεγάλου μήκους «Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος» (το σενάριό της βασίζεται σε ένα διήγημά του από τη συλλογή «Μια τεράστια ρωγμή»).

«Στην εποχή μας δυσκολευόμαστε όλο και περισσότερο να πιστέψουμε ακόμα και στα μικρότερα πράγματα και η απογοήτευση που ακολουθεί, σφραγίζει την σημερινή κοινωνία. Η ταινία οικοδομεί προσωπικούς μύθους ανάμεσα σε καθημερινές ρουτίνες. Στο τέλος όλοι χάνουν αυτό που εκτιμούν περισσότερο. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα έργα μου μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα παρακμής, κατάθλιψης, απόγνωσης. Θα μπορούσα να τους ζητήσω να αναλογιστούν τον εαυτό τους για ένα μόνο δευτερόλεπτο όταν ξυπνούν, πριν πάνε για ύπνο, όταν γεμίζουν ένα ποτήρι νερό από τον ψύκτη στη δουλειά και τότε θα καταλάβουν ότι βλέπουν τη ζωή μέσα από ροζ γυαλιά. Το μόνο που κάνουν είναι να ποστάρουν τουίτ, να ζουν με ταμπέλες προϊόντων, να συσσωρεύουν εκατοντάδες φωτογραφίες στα κινητά τους περιμένοντας μια ευκαιρία για να τις στείλουν στους άλλους. Ωστόσο, τα πραγματικά πολύτιμα πράγματα βρίσκονται στις ρωγμές του κόσμου κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη πεσιμιστικό. Αν το κατανοήσουν αυτό, ίσως και να νοιώσουν δέος μπροστά στις αρχές που ορίζουν την ζωή».