Dernier Amour – Καζανόβα, Η Τελευταία Αγάπη
Παραγωγή: Γαλλία – 2019
Διάρκεια: 98 λεπτά
Είδος: Δράμα Εποχής
Βαθμολογία: ½
Σκηνοθεσία: Benoît Jacquot
Πρωταγωνιστούν: Vincent Lindon, Stacy Martin, Valeria Golino, Nancy Tate, Anna Cottis, Hayley Carmichael, Christian Erickson, Nathan Willcocks, Jesuthasan Antonythasan.
Ο Τζιάκομο Καζανόβα, ο διασημότερος τυχοδιώκτης της αριστοκρατίας του 18ου αιώνα, περιβόητος για τη φιληδονία του και την αγάπη για τον τζόγο, όντας εξόριστος στη Βοημία, φέρνει στη μνήμη του τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από αρκετά χρόνια στο Λονδίνο όπου είχε καταφύγει διωγμένος από το Παρίσι. Εκεί, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, συναντά τη νεαρή πόρνη πολυτελείας Μαριάν ντε Σαρπιγιόν. Μια γυναίκα που τον γοητεύει σε τέτοιο βαθμό που είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να την αποκτήσει. Μάταια όμως αφού η πανούργα Σαρπιγιόν τον προκαλεί λέγοντας του ότι θα την αποκτήσει μόνο, όταν θα σταματήσει να την ποθεί!
Βασισμένο στα απομνημονεύματα του Καζανόβα, το καινούργιο φιλμ του Μπενουά Ζακό, επιχειρεί να παρουσιάσει μια άλλη σκοτεινή και ευαίσθητη πλευρά ενός διαχρονικού ανδρικού συμβόλου καρδιοκατακτητή. Μέχρι εδώ, σε επίπεδο προθέσεων, οκ. Στην εκτέλεση είναι που χαλάει το πράγμα. Προφανώς ο μεσιέ Ζακό είναι πολύ απασχολημένος για να παρακολουθεί τις σύγχρονες τάσεις του κινηματογράφου. Κοινώς στην εποχή του Λάνθιμου και της Ευνοούμενης, το να παρουσιάζεις μια μυθοπλασία τόσο παρωχημένη αισθητικά και ιδεολογικά, βαρύγδουπη και αργή μέχρι τελικής πτώσεως, σεναριακά επιφανειακή και να είσαι και υπερήφανος για το καλλιτεχνικό σου πρεστίζ δεν σε τιμάει καθόλου.
Η ταινία μοιάζει σαν να βγήκε από κάποιο χρονοντούλαπο της κινηματογραφικής ιστορίας, ένα αισθητικό και ιδεολογικό απολίθωμα ανδρικών εμμονών και ιδεοληψιών περί γυναικείας ταυτότητας. Ο Βενσάν Λιντόν είναι εντελώς παράταιρος στο ρόλο, σαν να βγήκε από κάποιο απελπισμένο κοινωνικοπολιτικό δράμα από αυτά που τον καθιέρωσαν διεθνώς, η νεαρή και όμορφη Στέισι Μάρτιν παίζει το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου και μέχρι εκεί και η Βαλέρια Γκολίνο ως πριμαντόνα αδικείται εμφανώς. Η φωτογραφία του Κριστόφ Μποκαίρν μοιάζει με ερασιτεχνική σπουδή στο Μπάρι Λίντον του Κούμπρικ ενώ τα κοστούμια χάνονται μέσα στη φτώχεια των ιδεών και των σκηνοθετικών επιλογών.
Το μόνο βέβαιο είναι ένα: να έχετε κοιμηθεί καλά πριν επιχειρήσετε να την δείτε…
Διανομή: Tanweer
Στις αίθουσες από 06.06.19
