Oscars 2020: And the Winner is…World Cinema
Κάθε χρόνο δύο είναι τα κινηματογραφικά βραβεία στα οποία δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα η Παγκόσμια Κινηματογραφική Κοινότητα (ας μη την πούμε βιομηχανία καλύτερα): Ο Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ Καννών και το Oscar Καλύτερης Ταινίας. 73 χρόνια Ιστορίας για το πρώτο, 92 χρόνια για το δεύτερο. Επιτροπή «επιλεγμένων σοφών» του σινεμά για το πρώτο, χιλιάδες μέλη της Αμερικάνικης Ακαδημίας για το δεύτερο. Σύγκλιση; Μέχρι τώρα καμία! Σύγκρουση; Σχεδόν μόνιμη αν και άτυπη. Από τη μια το Γαλλικό «κάστρο» της Culture κι από την άλλη η Παγκόσμια Βιομηχανία του Θεάματος με βιτρίνα την Αμερικάνικη Ακαδημία. Μέχρι το 2019, οπότε Παράσιτα τρύπωσαν στα υπόγεια και των δύο δογμάτων και ανέτρεψαν (ριζικά;) τις ισορροπίες.
Η ταινία του Μπονγκ Τζουν Χο είναι ένας κινηματογραφικός «μούργος». Ένα μείγμα κινηματογραφικών ιδεών και ειδών, σχεδιασμένο όμως με μεράκι και απαράμιλλη μαεστρία από τον Κορεάτη δημιουργό του The Host. Και όπως κάθε μούργος είναι έξυπνο και χαριτωμένο, αρετές απαραίτητες για την επιβίωση στην πιάτσα. Όχι, δεν είναι αριστούργημα! Ή τουλάχιστον, όχι ακόμη. Είναι όμως η σημαντικότερη ταινία του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα. Είναι το εργαλείο με το οποίο πολιορκήθηκε και κατακτήθηκε για πρώτη φορά στα χρονικά, ένα απόρθητο φιλμικό κάστρο: η αλλεργία των Αμερικανών στους υπότιτλους.
Είναι μια Ασιατική ταινία από την λιγότερο Ασιατική χώρα (η Κορέα είναι το προπύργιο του Καθολικισμού στην Άπω Ανατολή), είναι προϊόν μιας βιομηχανικής χώρας που χρησιμοποιεί τους κώδικες του Αμερικάνικου Θεάματος ακόμη κι αν μιλά μια γλώσσα ακατάληπτη, πάνω από όλα όμως είναι μια απόλυτα ανατρεπτική, σχεδόν αναρχική ταινία που σαρκάζει μέχρι τελικής πτώσης το παγκόσμιο οικονομικό και κοινωνικό status quo και αναλύει διεξοδικά και βιτριολικά το σύγχρονο ανθρώπινο ψυχισμό (ανεξαρτήτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους).
Το ότι μια τέτοια ταινία κατάφερε να καταλάβει την κινηματογραφική κορυφή του 2019, κερδίζοντας και Χρυσό Φαίνικα και Oscar, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ικανότητα του σπουδαίου Κορεάτη δημιουργού να συνθέσει όλα τα παραπάνω σε μια απίστευτα γοητευτική φιλμική εμπειρία. Τα 4 Oscar με τα οποία τιμήθηκαν τα Παράσιτα ίσως είναι η αρχή μιας νέας εποχής για την κινηματογραφική παγκοσμιοποίηση. Το Χόλιγουντ, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας μαζικής ψυχαγωγίας, δυνητικά θα γίνει ο μεγαλύτερος εισαγωγέας παγκόσμιου κινηματογράφου σε μια νέα εποχή σύνθεσης βιομηχανίας και τέχνης. Μια εποχή που το πλατύ αμερικάνικο κοινό μάλλον δεν θα δει με καλό μάτι αν κρίνουμε από το γεγονός, ότι η φετινή ιστορική απονομή είχε τη χαμηλότερη τηλεθέαση όλων των εποχών στις ΗΠΑ, ενώ το παγκόσμιο ενδιαφέρον βαίνει συνεχώς αυξανόμενο.
Κι αν περίμενε κανείς ότι ο Μπονγκ Τζουν Χο είναι τέκνο των μεγάλων Ασιατών δημιουργών του έχουμε νέα: στον Σκορσέζε υπέβαλε τα σέβη του ως grandmaster του κινηματογράφου και πνευματικό του δάσκαλο, καθώς παραλάμβανε ένα από τα αγαλματίδια της βραδιάς. Ο οποίος Σκορσέζε, ως σοφό Γιόντα, έμοιαζε να πλέει σε πελάγη ευτυχίας έστω και αν οι 10 υποψηφιότητες της ταινίας του είχαν γίνει καπνός. Όπως σε πελάγη ευτυχίας έπλεε και ο Ταραντίνο που έστελνε φιλιά από το κάθισμα του στον νικητή. Είδε ο Κουέντιν τη γενιά του…
Η τράπουλα λοιπόν ανακατεύτηκε και η νέα παρτίδα είναι έτοιμη να αρχίσει. Με ή χωρίς υπότιτλους, θα δείξει…
Τα Παράσιτα συνεχίζουν να προβάλλονται στη χώρα μας για 18η εβδομάδα έχοντας συγκεντρώσει πάνω από 90 χιλιάδες θεατές. Περισσότερα για το φιλμ ΕΔΩ
