22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Διαδικτυακή ανοιχτή συζήτηση για την Ανθρωπόκαινο Εποχή
Στο πλαίσιο του online 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οι συμμετέχοντες της διαδικτυακής ανοιχτής συζήτησης που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 24 Μαΐου, στις 20:00, στο κανάλι του Φεστιβάλ στο YouTube, αναφέρθηκαν στην Ανθρωπόκαινο Εποχή και στις γεωλογικές, περιβαλλοντολογικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές, πολιτικές και πολιτισμικές προεκτάσεις της.
Στη συζήτηση συμμετείχαν οι:
Γιάννης Μπουτάρης, πρόεδρος και ιδρυτής Arcturos,
Κώστας Στασινόπουλος, επιμελητής και ιστορικός τέχνης, Serpentine Galleries, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ),
Κωνσταντίνος Βουδούρης, καθηγητής Γεωλογίας ΑΠΘ,
Βανέσα Αρχοντίδου, αλπινίστρια και
Χρυσόστομος Σταμούλης, καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ.
Τους ομιλητές καλωσόρισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ορέστης Ανδρεαδάκης, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη Ανθρωπόκαινος, άγνωστη σε πολλούς ακόμα, και πώς η ανθρώπινη παρουσία στη γη ανατρέπει τις ισορροπίες στον πλανήτη όλων των όντων που κατοικούν σε αυτόν -όχι μόνο του ανθρώπου; Η Ανθρωπόκαινος είναι μια γεωλογική εποχή η οποία ξεκινά στις μέρες μας, ίσως στα τέλη της βιομηχανικής επανάστασης, ίσως στην αρχή του 20ού αιώνα. Κατά τους περισσότερους ξεκινά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι μια εποχή που η παρουσία του ανθρώπου επηρεάζει τόσο πολύ πια το περιβάλλον, που τα ίχνη της είναι ορατά παντού και σε όλα τα επίπεδα».
Παραθέτουμε ενδεικτικά σημεία της συζήτησης.
Αρχικά τον λόγο πήρε ο Κωνσταντίνος Βουδούρης, καθηγητής Γεωλογίας ΑΠΘ, απαντώντας στο ερώτημα του κ. Ανδρεαδάκη για το αν ισχύει όρος Ανθρωπόκαινος και αν υπάρχει ως συγκεκριμένη γεωλογική εποχή. Σύμφωνα με τον κύριο Βουδούρη «η Γη δημιουργήθηκε πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν θεωρήσουμε ότι αυτό αντιπροσωπεύει ένα 24ωρο, ο σοφός άνθρωπος εμφανίστηκε τα τελευταία 2-3 δευτερόλεπτα. Η γη έχει μια ιστορία ενός 24ωρου και η δική μας παρουσία αντιστοιχεί σε 2-3 δευτερόλεπτα. Σήμερα ζούμε την Ολοκαινική περίοδο, την περίοδο εκείνη που άρχισε μετά το λιώσιμο των παγετώνων στην οποία αποκαταστάθηκε η ισορροπία του κλίματος, που μοιάζει λίγο με το σημερινό, και ξεκίνησε πριν 18.000 χρόνια. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο άνθρωπος αφήνει ξεκάθαρο αποτύπωμα στο πλανήτη, είτε με την παρουσία ραδιενεργούς σκόνης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τις ατομικές βόμβες. Άλλα σημάδια είναι η παρουσία των πλαστικών και τα στρώματα αιθάλης. Η διεθνής επιτροπή της Στρωματογραφίας θα καταθέσει ένα πόρισμα τα προσεχή χρόνια για το αν πράγματι πρέπει να ονομαστεί αυτή η περίοδος Ανθρωπόκαινος και θα συμβάλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού για να βρεθεί μια ισορροπία. Από την σημερινή δυστοπία πρέπει να πάμε στην ουτοπία μιας σχέσης καλύτερης με την φύση».
Στην συνέχεια ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, έδωσε τον λόγο στον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης και πρόεδρο και ιδρυτή του Arcturos, Γιάννη Μπουτάρη, που μίλησε για την ίδρυση και την Ιστορία του Αρκτούρου και τόνισε τη σημασία της αυξανόμενης αντίδρασης και συμμετοχής του κοινού.
Κατόπιν το λόγο πήρε η Βανέσα Αρχοντίδου, αλπινίστρια, απαντώντας στο ερώτημα του κ. Ανδρεαδάκη για το τι μπορεί να διαπιστώσει κανείς ερχόμενος σε στενή επαφή με σημεία του πλανήτη που είναι παρθένα. Όπως ανέφερε η ίδια, μεταξύ άλλων «Αυτό που διαπιστώνει κανείς όταν πηγαίνει στα πιο παρθένα σημεία του πλανήτη, είναι πως έχουν επηρεαστεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πώς; Πολλοί νομίζουν ότι η μόνη ανθρώπινη παρουσία στα ψηλά βουνά είναι οι ορειβάτες. Όμως, η κορυφή του Έβερεστ, στην οποία είχα την τιμή να βρεθώ το 2019 πέρσι τέτοιο καιρό, δεν απειλείται από τα 500 άτομα που ανεβαίνουν στο βουνό κάθε Αύγουστο, αλλά από την άνοδο της θερμοκρασίας. Αυτό το οποίο βλέπουμε όλοι οι ορειβάτες είναι ότι οι παγετώνες σιγά-σιγά λιώνουν. Και μάλιστα με τόσο γοργούς ρυθμούς που μπορούμε να πούμε πως ούτε τα ψηλά βουνά δεν είναι πια ακλόνητα όπως λέγαμε παλιά. Οι παγετώνες ανοίγουν τεράστιες χαράδρες και ο καιρός είναι απρόβλεπτος καθώς δεν υπάρχουν πια εποχές. Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η πηγή αυτών των αλλαγών, όπως και να ονομάσουμε την εποχή, είτε Ανθρωπόκαινο, είτε εξακολουθήσουμε να την λέμε Ολόκαινο»
Η συζήτηση συνεχίστηκε με τον Κώστα Στασινόπουλο, επιμελητή και ιστορικό τέχνης στο Serpentine Galleries και στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), να απαντά στο ερώτημα του κ. Ανδρεαδάκη «η σύγχρονη τέχνη παρακολουθεί το φαινόμενο των επιπτώσεων στο περιβάλλον. Το έχουμε δει σε Μπιενάλε, σε πολλές εκθέσεις, στην δράση στη Serpentine στην οποία είστε επιμελητής. Kατά την άποψή σας ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης μέσα σε αυτό το φάσμα;».
Ο κ. Στασινόπουλος εξήγησε «πως και τα δύο μέρη που συνεργάζομαι έχουν άμεση σχέση με το περιβάλλον, η Serpentine Gallery βρίσκεται στο Hyde Park του Λονδίνου και η έκταση του Κέντρου Πολιτισμού είναι αφιερωμένη κατά 85% στο φανταστικό αυτό πάρκο. Ασχολούμαι με ότι μας φέρνει ζωντανά μαζί, ως επιμελητής των ζωντανών προγραμμάτων. Έμαθα να σκέφτομαι την συνεύρεση, την συναναστροφή, την συνεργασία, τον διάλογο και πάνω από όλα τον κόσμο, το κοινό. Όσον αφορά την Ανθρωπόκαινο, το θέμα αυτό μας είχε απασχολήσει στον τομέα της τέχνης. Το Back To Earth, ένα πρόγραμμα διαφορετικό από τα συνηθισμένα, προσκαλεί πάνω από 70 καλλιτέχνες να συνεισφέρουν ένα έργο που συνδέεται με μια πραγματική εκστρατεία και δράση του περιβάλλοντος. Είχα την τύχη να μεγαλώσω κοντά στην τέχνη και σε πολλές εκφάνσεις της. Υπό αυτή την συνθήκη δεν σταματάω να επαναπροσδιορίζω τα νοήματα του κόσμου, να ανακαλύπτω νέους κόσμους άγνωστους πριν σε μένα και να συνδέομαι με περισσότερους και διαφορετικούς ανθρώπους. Πολύς κόσμος δεν έχει μια παρόμοια εμπειρία και θεωρεί ότι η τέχνη είναι για τους λίγους, ότι είναι κάτι το ακατανόητο, ότι η πρόσβαση σε αυτή δεν είναι ανοιχτή γι' αυτούς και τα όποια νοήματα της δεν τους αφορούν. Η ανατροπή αυτής της συνθήκης είναι το κύριο μέλημα της δουλειάς μου και αισθάνομαι πολύ τυχερός να δουλεύω με ομάδες για τον ίδιο αυτό στόχο. Η τέχνη δεν είναι ένα σχόλιο ή μια καταγραφή της ιστορίας, αποτελεί επίσης ενεργό κομμάτι τους και άρα είναι ενεργό κομμάτι όλων μας».
Ο πρώτος κύκλος ερωτήσεων έκλεισε με τον Χρυσόστομο Σταμούλη, καθηγητή Θεολογίας ΑΠΘ που ανέλυσε σύγχρονες θεολογικές απόψεις για την αντίληψη, ότι ο άνθρωπος εφόσον είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού είναι το περιούσιο είδος της δημιουργίας και άρα έχει δικαίωμα να επιβάλλει την θέληση και την δύναμη του σε έμψυχα και άψυχα όντα.
Η συζήτηση συνεχίστηκε με συνδυαστικές ερωτήσεις του κοινού, και με τον κ. Βουδούρη, ο οποίος επισήμανε πως «η έννοια Ανθρωπόκαινος δεν είναι ουδέτερη, έχει ένα πολιτικό πρόσημο. Πρέπει να επινοήσουμε ένα νέο μοντέλο ευημερίας όπου θα δίνει έμφαση στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, να συρρικνώσουμε εκείνη την οικονομική μεγέθυνση όπως την παραγωγή όπλων, για μια νέα σχέση με την φύση, με περισσότερα ποδήλατα, περισσότερα φεστιβάλ κινηματογράφου και θέατρα, λιγότερους πολέμους, περισσότερες νοσοκόμες. Αυτό το μοντέλο ευημερίας. Με αυτογνωσία να δει ο άνθρωπος αυτή την σχέση με την φύση, όχι ως κυρίαρχος αλλά σαν ένα δημιούργημα το οποίο συνυπάρχει με την φύση. Δεν έχει σημασία αν ονομάσουμε την εποχή Ανθρωπόκαινο. Σήμερα γίνεται κακή διαχείριση στον τομέα των υδάτων. Είτε έρθει η κλιματική αλλαγή, είτε είναι διαφαινόμενη, πρέπει να πάρουμε μέτρα σωστής διαχείρισης των υπόγειων υδάτων, είτε να προστατεύσουμε την ποσότητα τους, είτε την ποιότητα τους, κτλ.»
Την παρέμβαση της έκανε η κ. Αρχοντίδου επισημαίνοντας πως «αν επιλέξουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο Ανθρωπόκαινος, είναι καπιταλιστικογενής και όχι ανθρωπογενής όρος. Ο καπιταλισμός, ωστόσο, δεν λειτουργεί δίχως αγορά και αν δεν υπάρχει αγορά δεν υπάρχει και νόημα για παραγωγή. Εδώ υπεισέρχεται και η έννοια της ατομικής ευθύνης. Θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος ζωής μας, αν θέλουμε να είμαστε σε αρμονία με την φύση»
Όπως επισήμανε ο κ. Ανδρεαδάκης, «το αφιέρωμα στην Ανθρωπόκαινο συνδέεται με τις ημέρες της καραντίνας και της πανδημίας και με τα ερωτήματα της επόμενης μέρας. Βρεθήκαμε μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή κατάσταση και τώρα θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Τι ακριβώς σημαίνει στροφή στην κανονικότητα; Σε ποια κανονικότητα;
Πάνω σε αυτό, ο κ. Στασινόπουλος σημείωσε: «Η επιστημονική κοινότητα με το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι μια πανδημία είναι ζήτημα χρόνου. Όταν σήμερα προσπαθούμε να καταλάβουμε από πού ήρθε ο κορονοϊός, από ποιο ζώο μεταφέρθηκε στον άνθρωπο και ποιο έθνος έχει την ευθύνη, δεν έχουμε μια συλλογική αντίληψη της οικολογίας και το πώς συνδεόμαστε με τον κόσμο. Συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε τον άνθρωπο ως μονάδα και όχι ως ένα από τα πάρα πολλά είδη που υπάρχουν στο κόσμο. Η αντίληψη είναι μια κανονικότητα στην οποία δεν θέλουμε να επιστρέψουμε και εδώ και πάρα πολλά χρόνια, οι καλλιτέχνες έχουν παράξει σημαντικό έργο, και όπως βλέπουμε και μέσα από τα ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ, όλο και περισσότεροι θα μιλάμε γι’ αυτό»
Με την σειρά του ο κ. Σταμούλης, είπε ότι «αν η κανονικότητα της χθεσινής ημέρας ή της σημερινής, είναι εκείνη όπου έξι εκατομμύρια παιδιά δεν θα κάνουν στην ζωή τους ούτε ένα μπάνιο, το σύνθημα θα έπρεπε να είναι όχι επιστροφή αλλά ενάντια στην κανονικότητα».
Σε ερώτηση σχετική με τον Πατριάρχη και για το μήπως θα έπρεπε να πιέσει τις κυβερνήσεις να κάνουν πράξη αυτές τις ενέργειες, και αν όλα αυτά περιορίζονται μόνο στον χριστιανισμό ή είναι και θέματα που έχουν και άλλες θρησκείες και κοινωνικές ομάδες, ο κύριος Σταμούλης απάντησε πως «ο χριστιανισμός και η ορθοδοξία δεν είναι μόνες στο κόσμο. Ο ινδουισμός, βουδισμός, το Ισλάμ έχουν θαυμάσιες προοπτικές για να υπάρξει μια ουσιαστική σύγκλιση».
Ακολούθησαν ερωτήσεις του κοινού σχετικά με την βιομηχανία του κρέατος και παρεμβάσεις των ομιλητών για τη διατροφική αλυσίδα και την απαιτούμενη δραστική αλλαγή νοοτροπίας και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αλλά και της βίας των συνεχιζόμενων πολέμων.
Η υπερκατανάλωση των τροφίμων και το αν είναι αναγκαία η χορτοφαγία ήταν μερικά ακόμη από τα ερωτήματα του κοινού που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση. «Μήπως η Ανθρωπόκαινος είναι μια προειδοποίηση και όχι μια επιστημονική τεκμηρίωση;» ρώτησε τους καλεσμένους της συζήτησης ο κ. Ανδρεαδάκης.
Σύμφωνα με τον κ. Βουδούρη «είναι μια προειδοποίηση άσχετα αν καθιερωθεί σαν όρος. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με την φύση, να φτιάξουμε έξυπνες πόλεις, όχι των 26 εκατομμυρίων όπως είναι η Σαγκάη. Δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε διαχείριση πόρων και περιβάλλοντος κάτι τέτοιο». Προέτρεψε επίσης τους θεατές να δουν ταινίες που καταπιάνονται με όλα αυτά τα θέματα.
Η πλήρης απομαγνητοφώνηση της συζήτησης ΕΔΩ