Fahim – Ρουά Ματ
Παραγωγή: Γαλλία - 2019
Διάρκεια: 107 λεπτά
Είδος: Βιογραφικό Δράμα
* * *
Σκηνοθεσία: Pierre-François Martin-Laval
Πρωταγωνιστούν: Assad Ahmed, Gérard Depardieu, Mizanur Rahaman, Isabelle Nanty, Sarah Touffic Othman-Schmitt, Victor Herroux και ο Pierre-François Martin-Laval.
Ο 8χρονος Φαχίμ, γεννημένος σκακιστής, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του, το Μπαγκλαντές, για να φτάσει κατατρεγμένος μαζί με τον πατέρα του στο Παρίσι. Όταν η αίτησή τους για άσυλο απορρίπτεται, καταλήγουν άστεγοι και απελπισμένοι λαθρομετανάστες. Η τύχη τους χαμογελά όταν ο Φαχίμ γνωρίζει τον Σιλβάν, έναν κορυφαίο Γάλλο προπονητή σκακιού, που τον εκπαιδεύει και του δίνει ένα σκοπό στη ζωή. Ο Φαχίμ διακρίνεται σε τοπικά και εθνικά τουρνουά και τελικά, το 2012, κερδίζει τον τίτλο του Πρωταθλητή Σκακιού της Γαλλίας, σε ηλικίες κάτω των 12 ετών. Οι αγώνες του Φαχίμ πάνω στη σκακιέρα αντανακλούν τις νίκες και τις συντριπτικές ήττες του στην πορεία για μια φυσιολογική ζωή.
…Την οποία ακόμη δεν είναι βέβαιο ότι έχει κατακτήσει. Το χαρισματικό αγόρι από τη Ντάκα, γιος ευσυνείδητου πυροσβέστη που πέφτει σε δυσμένεια και καταδιώκεται από τις Αρχές όταν προσπαθεί να δώσει ανθρωπιστική βοήθεια σε έναν διαδηλωτή, προσγειώνεται απότομα στο ρόλο που του επιφυλάσσει η μοίρα, ακολουθώντας τον πατέρα του στη φυγή στη Γαλλία, αφήνοντας πίσω μητέρα και μικρά αδέλφια. Με μόνο όπλο το χάρισμά του αλλά και με την εκρηκτική προσωπικότητά του αγωνίζεται να κατακτήσει μια θέση σε ένα νέο κόσμο, μια θέση που δεν τη ζήτησε ούτε την ήθελε. Στο πλευρό του ο έντιμος και ακέραιος πατέρας του, ξένος ανάμεσα σε εχθρούς, αγωνίζεται από τη μια να πείσει τις αρχές της Γαλλίας για το δίκιο του κι από την άλλη να προωθήσει τον Φαχίμ να κατακτήσει το όνειρό του. Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας μας, σε μια Ευρώπη που μαστίζεται ήδη από την κρίση, σε μια Γαλλία που ακόμη περνιέται για προστάτιδα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά μόνο στα λόγια όπως φαίνεται από την αληθινή ιστορία του Φαχίμ και του πατέρα του.
Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Μαρτέν Λαβάλ, βασιζόμενος στο βιβλίο που έγραψαν ο Φαχίμ σε συνεργασία με τον προπονητή του και τη δημοσιογράφο που διεύθυνε το κέντρο εκμάθησης σκακιού, παραδίδει ένα σύνθετο πορτραίτο μιας εποχής, συνδυάζοντας ένα συγκινητικό all time classic success story με λεπτές παρατηρήσεις πάνω στη φύση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του μεταναστευτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η Υφήλιος σήμερα. Συγκινητικές ερμηνείες τόσο από τον χαρισματικό μικρό πρωταγωνιστή όσο και από τους υπόλοιπους τρεις κεντρικούς ήρωες της ιστορίας, ιδιαίτερα από την Ιζαμπέλ Ναντί, την αξέχαστη θυρωρό της Αμελί. Επιτέλους, ο ταραχώδης και θηριώδης Ντεπαρντιέ, βρίσκει ένα ρόλο που αναδεικνύει την παλιά του ερμηνευτική φλόγα και γεμίζει την οθόνη με την παρουσία του.
Μια χαμηλόφωνη αλλά συναρπαστική ιστορία ζωής που πλησιάζει αρκετά σε ταινίες όπως το Lion ή ακόμη και η Καπερναούμ. Ιδεώδης πάντως επιλογή για τους λάτρεις του σκακιού!
Διανομή: Tanweer
Στους θερινούς κινηματογράφους από 25.06.20
Μία αληθινή ιστορία (Απόσπασμα από τις σημειώσεις της παραγωγής)
Η ταινία βασίζεται σε μία πραγματική ιστορία,όπου η ηθοποιός Ιζαμπέλ Ναντί υποδύεται τον ρόλο της δημοσιογράφου και προέδρου μιας σκακιστικής λέσχης.
Η ηθοποιός δηλώνει πόσο αγαπά την ταινία και λέει για την τωρινή κατάσταση τουήρωα της ιστορίας: «Ζει ακόμα στη Γαλλία, είναι 19 χρονών. Μιλάει τέλεια τη γλώσσα, αλλά δεν έχει ακόμα υπηκοότητα, παρά μόνο άδεια παραμονής. Ήρθε στο γύρισμα και μας έδωσε την ίδια εντύπωση με αυτήν την ταινίας. Έχει κάτι ανάλαφρο,ευαίσθητο και ευφυές στο βλέμμα. Είναι αρκετά μοναχικός».
Η ηθοποιός τονίζει την ωριμότητα του νεαρού άντρα, που έχει πια αποσυρθεί από τα διεθνή σκακιστικά τουρνουά για να μη βυθιστεί στην τρέλα, που διακατέχει τους πρωταθλητές. «Είναι μια ιστορία επιβίωσης, έχει παλέψει στη ζωή του και έχει έντονο αυτό το ένστικτο. Η τρέλα δεν συμβαδίζει με την επιβίωση».
Η ηθοποιός πιστεύει ότι η ταινία έχει πολιτικό μήνυμα, είναι σκληρή και τρυφερή ταυτόχρονα. «Είναι σημαντική ταινία, γιατί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν για τον φόβο, για τον άλλον, για τον ξένο και για την απειλή της εισβολής, που είναι η αρχή του κακού. Οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και τις οικογένειες τους δεν έρχονται μόνο για να επιβιώσουν, αλλά για να ζήσουν. Πρέπει να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να τους υποδεχτούμε». «Μπορεί το σινεμά να μην αλλάζει τον κόσμο, συχνά πείθει αυτούς που είναι ήδη έτοιμοι να πειστούν. Αλλά καμιά φορά, η συγκίνηση που προκαλεί μας καλεί να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε» καταλήγει η ηθοποιός.
