Capone

Παραγωγή: ΗΠΑ/Καναδάς – 2020 

Διάρκεια: 103 λεπτά 

Είδος: Βιογραφικό Δράμα    

* * ½  

Σκηνοθεσία: Josh Trank 

Πρωταγωνιστούν: Tom Hardy, Linda Cardellini, Matt Dillon, Al Sapienza, Kathrine Narducci, Noel Fisher, Gino Cafarelli, Mason Guccione, Jack Lowden και ο Kyle MacLachlan. 

Αλ Καπόνε: ο πιο αδίστακτος γκάνγκστερ που γνώρισε ποτέ η Αμερική, ένας αξιοσέβαστος επιχειρηματίας που πίσω από τη βιτρίνα του διέθετε μια φονική μηχανή που εξόντωνε εχθρούς και φίλους στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης. Μέχρι να καταφέρουν οι αρχές να τον κλείσουν φυλακή για φοροδιαφυγή. 11 χρόνια αργότερα, όταν ο Αλ (Φονζ για την αφοσιωμένη οικογένειά του) αποφυλακίζεται, ούτε η Αμερική είναι ίδια αλλά ούτε και αυτός. Τα αποτελέσματα της χρόνιας ταλαιπωρίας από τη σύφιλη είναι εμφανή επάνω του καθώς βυθίζεται όλο και περισσότερο στην άνοια.

Κάπου εδώ τον βρίσκει η νέα ταινία του Τζος Τρανκ, καθώς έχει εγκατασταθεί στην έπαυλή του στη Φλόριντα, ζώντας τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, βουτηγμένος ανάμεσα σε σκοτεινούς εφιάλτες και δυσώδη σωματικά υγρά.

Όλα εδώ πληρώνονται λοιπόν, ακόμη και για τους πιο σκοτεινούς και απειλητικούς εγκληματίες και η ταινία δεν παραλείπει να συγκρίνει τον Καπόνε με τον Χίτλερ σε αυτό το παραληρηματικό φιλμικό ταξίδι-προσωπικό στοίχημα του Τρανκ που, εκτός από σκηνοθέτης, εδώ έχει γράψει το σενάριο και έχει κάνει και το (αποτελεσματικό) μοντάζ. Αυτό όμως που θα ήταν άξιο οσκαρικής υποψηφιότητας στην ταινία δεν είναι παρά το μακιγιάζ (της Όντρεϊ  Ντόιλ του Mad Max και του Venom) που καταφέρνει να ενσωματώσει στον χαρακτήρα του Καπόνε τόσο τα απειλητικά, δολοφονικά χαρακτηριστικά που φέρει η καταγεγραμμένη ιστορική μνήμη για αυτόν όσο και την απόλυτη σωματική παρακμή του που τον υποβιβάζει σε γελοία καρικατούρα δύναμης. Μέχρι να γυαλίσει φυσικά το μάτι του και να βρει όπλο διαθέσιμο…

Όλα τα παραπάνω δεν θα λειτουργούσαν όμως και πάλι χωρίς την «μεθοδική» παρουσία του Τομ Χάρντι στον ομώνυμο ρόλο. Κάτι ανάμεσα σε Μάρλον Μπράντο της παρακμής, Όρσον Γουέλς με βαριά μεταμφίεση και τρελό comic δημιούργημα που συνδυάζει το μουρμουρητό του Ποπάι με τη βδελυρή υπόσταση του Πιγκουίνου, ο ωραίος Τομ το τραβάει στα άκρα της υπερβολής καθώς ο Καπόνε του περιφέρεται στην στοιχειωμένη του έπαυλη, σαν τραγικό κακέκτυπο έκπτωτου σκοτεινού δαίμονα που μάταια αναζητά τις δυνάμεις του. Η υπερβολή του, ανάμεσα σε μεγαλοφυία και καρικατούρα, είναι ένα επίτευγμα όπως και να το πάρει κανείς, θετικά ή αρνητικά και ο Τρανκ στρέφει επάνω του όλη τη ραχοκοκαλιά της αφήγησης αφήνοντας ψίχουλα υποστήριξης για το υπόλοιπο καστ. Και όμως η Λίντα Καρντελίνι, η γλυκιά πρωταγωνίστρια του Πράσινου Βιβλίου τα καταφέρνει περίφημα ξεχωρίζοντας στο ρόλο της συζύγου του Μέι.

Όχι ακριβώς η ταινία που περιμένει να δει κανείς με ήρωα ένα γκάνγκστερ αλλά πάλι ούτε η Πτώση ήταν η ταινία που περίμενε κανείς να δει για τον Χίτλερ. Στην περίπτωση του Καπόνε ωστόσο ο όποιος στόχος του φιλμ έχει χαθεί μέσα στη νοσηρή γοητεία της υπερβολής του πρωταγωνιστή του και ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει την αποκρουστική αυτή πτώση σαν να παρακολουθεί ένα άγριο αλλά άρρωστο θηρίο στο κλουβί. Γιατί να το κάνει, δεν ξέρω δεν απαντώ που λένε. Όσο για το κλασσικό απόφθεγμα Sic transit Gloria mundi που χαρακτηρίζει ίσως το φιλμ του Τρανκ, εδώ έρχεται με μια έντονη σωματική αποφορά που ίσως ενοχλήσει μερίδα του κοινού. Ο χρόνος μόνο θα δείξει την αντοχή των υλικών του. 

Διανομή: Odeon 

Στους κινηματογράφους από 20.08.20