Shorta - Παγιδευμένοι
Παραγωγή: Δανία - 2020
Διάρκεια: 108’
* * * ½
Σκηνοθεσία: Frederik Louis Hviid, Anders Ølholm
Πρωταγωνιστούν: Jacob Lohmann, Simon Sears, Tarek Zayat, Dulfi Al-Jabouri, Issa Khattab, Abdelmalik Dhaflaoui, Özlem Saglanmak, Lara Aksoy, Arian Kashef.
ΣΥΝΟΨΗ: Κοπεγχάγη: ένας νεαρός Άραβας μετανάστης πεθαίνει υπό άγνωστες συνθήκες μέσα σε ένα αστυνομικό τμήμα. Οι ομοεθνείς του ξεσηκώνονται στο υποβαθμισμένο γκέτο τους στα περίχωρα. Δυο αστυνομικοί στέλνονται περιπολία για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, όμως η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου. Οι μετανάστες πυρπολούν το αυτοκίνητό τους και οι αστυνομικοί παγιδεύονται στο γκέτο. Ένας νεαρός μετανάστης έρχεται να τους βοηθήσει, όμως ο ένας από τους δυο αστυνομικούς αποδεικνύεται ρατσιστής και βίαιος. Ασταμάτητα αγωνιώδες, απόλυτα επίκαιρο και ηλεκτρισμένο το Shorta (αστυνομία στα αραβικά) των Αντερς Ολχολμ και Φρέντερικ Λούς Βιντ δεν υποκύπτει σε κανένα κλισέ και δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα ακανθώδη ζητήματα όπως το μεταναστευτικό και η αστυνομική βία. Η ταινία γυρίστηκε πριν τη δολοφονία του Φλόιντ και μοιάζει απίστευτα προφητική.
Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τους Φρέντερικ Λούις Χβιντ & Άντερς Όλχολμ από τη Δανία που έκανε πρεμιέρα στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Βενετίας, προβλήθηκε σε πολλά άλλα φεστιβάλ (Ζυρίχη, Γλασκώβη, Μπουσάν κ.α.) και κέρδισε τα Βραβείο Σκηνοθεσίας και Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Fipresci στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Cineuropa Award στο Φεστιβάλ Les Arcs.
Shorta είναι η υποτιμητική λέξη που χρησιμοποιούν για την Αστυνομία οι Άραβες στα υποβαθμισμένα και γκετοποιημένα προάστια της Κοπεγχάγης. Αυτή τη λέξη διάλεξαν οι νεαροί σκηνοθέτες για τίτλο αυτής της καταιγιστικής αλλά σκεπτόμενης ταινίας δράσης που χρωστάει πολλά τόσο στο κλασσικό σινεμά δράσης των 70s του Γουόλτερ Χιλ και του Τζον Κάρπεντερ αλλά και στο σύγχρονο σκοτεινό Χόλιγουντ της Ημέρας Εκπαίδευσης καθώς μας βυθίζει σε μια σκανδιναβική παραλλαγή της, ανεβάζοντας συνεχώς την αδρεναλίνη. Ασταμάτητα αγωνιώδες, απόλυτα επίκαιρο και ηλεκτρισμένο το Shorta δεν υποκύπτει σε κανένα κλισέ και δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα ακανθώδη ζητήματα όπως το μεταναστευτικό και η αστυνομική βία. Η ταινία που γυρίστηκε πριν τη δολοφονία του Φλόιντ στις ΗΠΑ μοιάζει απίστευτα προφητική.
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται η ακμή και η ποικιλομορφία της μικρής (τάχα μου) Δανέζικης κινηματογραφίας που φέτος κορυφώθηκε με την κατάκτηση του διεθνούς Oscar από τον Τόμας Βίντερμπεργκ. Σαφώς και το Shorta ανήκει στα must του φετινού καλοκαιριού.
Διανομή: One from the Heart
Από 10.06.21 στους κινηματογράφους
Σημείωμα των σκηνοθετών (από τα production notes)
«Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω στο SHORTA, τα θέματα της ιστορίας βάραιναν στο μυαλό μας και νιώσαμε την ανάγκη να μιλήσουμε για αυτά με τον μόνο τρόπο που γνωρίζαμε, την αφήγηση. Όμως, ποτέ δεν φανταστήκαμε ότι η ιστορία που θα λέγαμε θα γινόταν τόσο επίκαιρη και θα τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια.
Πιστεύουμε στη δύναμη του κινηματογράφου ως ένας τρόπος να προκαλέσεις σκέψεις και να εμπνεύσεις την αλλαγή. Στόχος μας είναι να συγκινήσουμε και να διασκεδάσουμε το κοινό, αλλά και να προκαλέσουμε συζητήσεις γύρω από ένα δύσκολο θέμα χωρίς εύκολες λύσεις.
Δεν θεωρούμε ότι το SHORTA είναι μια πολιτική ταινία, αλλά απλά μια ταινία για τους ανθρώπους. Δεν θέλουμε να υπερασπιστούμε ή να επικρίνουμε αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το γιατί πίσω από τις πράξεις και τις απόψεις των ανθρώπων. Οι θυμωμένοι νέοι από το εργατικές πολυκατοικίες, που νιώθουν ότι έχουν δαιμονοποιηθεί και ότι κανείς δεν τους καταλαβαίνει, αλλά και οι αστυνομικοί που δουλεύουν υπερωρίες χωρίς να πληρώνονται και νιώθουν το ίδιο από τη δική τους πλευρά.
Η ταινία SHORTA, που στα αραβικά σημαίνει αστυνομία, είναι μια ταινία είδους. Χρωστάει πολλά σε σκηνοθέτες όπως ο Γούλιαμ Φρίντκιν, ο Σίντνεϊ Λιούμετ και ο Γουόλτερ Χιλ και τα σκληρά θρίλερ τους με τους πολύπλοκους αντιήρωες από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Αλλά επίσης και σε σκηνοθέτες όπως ο Σπάικ Λι και ο Ματιέ Κασοβίτς, των οποίων το έργο χαρακτηρίζεται από θυμό, αγανάκτηση και ανυπακοή και παρουσιάζουν δυνατό σχολιασμό της πραγματικότητας με μια ξεχωριστή οπτική.
Μέσω της δικής μας προσέγγισης, προσπαθήσαμε να φτιάξουμε μια ταινία με την αίσθηση του επείγοντος που τοποθετεί το κοινό μέσα στο κέντρο του χάους. Μια ταινία που κάνει τον θεατή ενεργό συμμέτοχο σε μια διαμάχη που ολοένα και φουντώνει και δεν τον αφήνει να στρέψει το βλέμμα αλλού. Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς. Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη την ελπίδα. Και τελικά για εμάς η ταινία είναι μια ιστορία ελπίδας. Πρέπει να είσαι έτοιμος να περάσεις μέσα από το σκοτάδι, αλλά υπάρχει φως στην άλλη πλευρά».
