Midsommar –Μεσοκαλόκαιρο
Παραγωγή: ΗΠΑ/Σουηδία – 2019
Διάρκεια: 147 λεπτά
Είδος: Τρόμου
Βαθμολογία: * * * *
Σκηνοθεσία: Ari Aster
Πρωταγωνιστούν: Florence Pugh, Jack Reynor, Vilhelm Blomgren, William Jackson Harper, Will Poulter, Ellora Torchia, Archie Madekwe, Henrik Norlén, Gunnel Fred, Isabelle Grill, Agnes Westerlund Rase, Julia Ragnarsson, Mats Blomgren, Lars Väringer.
Μια οικογενειακή τραγωδία βυθίζει στο πένθος τη νεαρή Αμερικανίδα Ντάνι που μόνη της παρηγοριά πλέον είναι ο φοιτητής σύντροφός της Κρίστιαν, η σχέση με τον οποίο όμως μοιάζει να βρίσκεται σε κρίση. Όταν η Ντάνι ανακαλύπτει ότι ο Κρίστιαν έχει δεχθεί, εν αγνοία της τελικά, την πρόταση των φίλων του να ταξιδέψουν για «σπουδαστικούς» λόγους σε ένα φολκλορικό φεστιβάλ κάπου στη Σουηδία, αποφασίζει να αυτοπροσκληθεί. Με οδηγό ένα Σουηδό συμφοιτητή τους που έκανε το μεταπτυχιακό του στις ΗΠΑ, φθάνουν στη Σουηδία για να ανακαλύψουν ένα μοναδικό στο είδος του φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε μεσοκαλόκαιρο σε ένα απόμακρο σουηδικό χωριό λουσμένο στον Ήλιο του Μεσονυκτίου. Ωστόσο η ανέμελη καλοκαιρινή περιπέτειά τους θα πάρει νοσηρή τροπή, όταν οι ντόπιοι τους καλέσουν να συμμετάσχουν σε παράξενες τελετές που μεταμορφώνουν αυτόν τον παράδεισο σε ένα όλο και πιο ανησυχητικό και ενοχλητικό μέρος.
Όσο ανησυχητική και ενοχλητική γίνεται σταδιακά η καταβύθιση του θεατή στο αλλόκοτο σύμπαν αρχαίων παγανιστικών δοξασιών που έχει σχεδιάσει ο δαιμόνιος δημιουργός της περυσινής σοκαριστικής Διαδοχής για το δεύτερο και καθοριστικό κινηματογραφικό του βήμα, αυτό που τον καθιερώνει ως ένα από τα πιο καυτά σήμερα σκηνοθετικά ονόματα της 7ης τέχνης. Ο μόλις 33χρονος Άρι Άστερ μοιάζει να παίζει στα δάχτυλα την ιστορία και την αισθητική του κινηματογράφου, χτίζοντας ένα συμπαγές αισθητικά φιλμικό σύμπαν από τα πιο ετερόκλητα υλικά: από τον Μπέργκμαν και τον Λαρς φον Τριρ μέχρι τον Πολάνσκι και τις ταινίες τρόμου των 70s (με εξέχοντα εκπρόσωπο το κλασσικό πια Καταραμένο Σκιάχτρο του 1973), ο Άστερ καταθέτει τους προσωπικούς του δαίμονες σε μια νέα απίστευτα φωτεινή και απειλητική μαζί παραλλαγή της Διαδοχής. Τραύματα απώλειας, κρίσεις ζευγαριών, σκοτεινά οικογενειακά μυστικά, θανάσιμες κουλτούρες και στο κέντρο η σταδιακή συνειδητοποίηση μιας γυναίκας όσον αφορά τη θέση της στα πλαίσια του Δυτικού Πολιτισμού.
Η ταινία σε υποβάλλει από το πρώτο πλάνο και δεν σε αφήνει να ξεφύγεις όχι μόνο για τα υπόλοιπα 147 λεπτά της διάρκειάς της αλλά και πολύ καιρό μετά την απομάκρυνση από την αίθουσα (για να μην πω και ακόμη και στα όνειρα). Γιατί, πέρα από ταινία τρόμου, το Μεσοκαλόκαιρο μοιάζει να λειτουργεί και ως υποσυνείδητη καταγραφή της σύγκρουσης της Εβραϊκής κουλτούρας του σκηνοθέτη με τις παγανιστικές ρίζες ενός λευκού πολιτισμού που στις χειρότερες στιγμές του προκάλεσε τη γέννηση τεράτων όπως ο Ναζισμός. Να θεωρήσουμε τυχαία τα ονόματα των πρωταγωνιστών; Ντάνι και Κρίστιαν (Χριστιανός). Να θεωρήσουμε συμπτωματική ή χιουμοριστική την αποτύπωση του παραπάνω Κρίστιαν (και των φίλων του) ως μελλοντικού επιστήμονα, κατά βάθος ψυχρού υπολογιστή και απόλυτα εγωιστή και ανίκανου να κρατήσει μια σχέση ισοτιμίας μακριά από φαλλοκρατικές αντιλήψεις; Κοινώς να τσαντιστούμε ή να γελάσουμε με τον φαλλοκρατικό κωλοπαιδισμό που βρίσκεται βαθιά ριζωμένος ακόμη και στις σημερινές κοινωνίες ισοτιμίας; Και αν τα πάρουμε κρανίο, να δούμε με αγαλλίαση ή με χιούμορ το συγκλονιστικό (και για πολλούς αναπάντεχα σοκαριστικό) φινάλε αυτής της συγκρουσιακής τελετής;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα δούμε την επιβεβαίωση των δυνατοτήτων της μόλις 23χρονης Φλόρενς Πιου στο ρόλο της Ντάνι. Η εξαιρετικά ταλαντούχα Αγγλίδα από την Οξφόρδη που αποκαλύφθηκε ως μοντέρνα Λαίδη Μάκβεθ στην ομώνυμη ταινία του 2016, διαθέτει ως Ντάνι τη δύναμη να πάρει το θεατή μαζί της στο ταξίδι της μακάβριας ανακάλυψης και να τον κρατήσει από το χέρι μέχρι το τέλος.
Πέρα από την αψεγάδιαστη τελειότητα της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Σκανδιναβού Χένρικ Σβένσον στην πρώτη του δουλειά ως Production Designer, η ταινία διαθέτει και το ιδανικό μοντάζ και την φωτογραφία από τους μόνιμους συνεργάτες του Άστερ, Λούσιαν Τζόνστον και Πάβελ Πογκορζέλσκι αντίστοιχα. Οι παρέες γράφουν ενίοτε Ιστορία.
Βλέποντας αυτή την ταινία πάντως, καλείσαι να εξετάσεις ξανά τη σχέση σου με τις πατροπαράδοτες πολιτιστικές αξίες και το «ένδοξο» παρελθόν του πατριαρχικού ανθρώπινου πολιτισμού. Ο Άστερ σπέρνει το σπόρο της κινηματογραφικής αμφιβολίας και οι θεατές δεν έχουμε παρά να ακολουθήσουμε, ανακαλύπτοντας τα σημάδια που βρίσκονται διάσπαρτα από την αρχή ακόμη αυτής της συναρπαστικής ταινίας.
Διανομή: Tanweer
Στις αίθουσες από 22.08.19
