Utomlyonnye solntsem 2: Predstoyanie – Ψεύτης ήλιος 2: Η έξοδος
Παραγωγή: Ρωσία – 2010
Διάρκεια: 152 λεπτά
Είδος: Ιστορικό Δράμα
Βαθμολογία: * *
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Πρωταγωνιστούν: Nikita Mikhalkov, Oleg Menshikov, Nadezhda Mikhalkova, Sergey Makovetskiy, Dmitriy Dyuzhev, Artur Smolyaninov, Andrey Merzlikin, Maksim Sukhanov, Evgeniy Stychkin, Evgeniy Mironov, Andrey Panin, Sergey Garmash, Viktoriya Tolstoganova, Artyom Mikhalkov, Valeriy Zolotukhin, Aleksandr Golubev, Mariya Shukshina, Natalya Surkova.
Υπόθεση: 1941. Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο ‘Ηλιος της επανάστασης αποδείχτηκε ψεύτης, αλλάζοντας αμετάκλητα τη μοίρα του στρατηγού Κότοφ και της οικογένειάς του. O καταδικασμένος σε θάνατο στρατηγός κατορθώνει σαν από θαύμα να διαφύγει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου βρίσκεται περιμένοντας να εκτελεστεί η ποινή του. Καθώς ο πατερούλης Στάλιν επιστρατεύει πρώην κατάδικους προκειμένου να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα της γερμανικής εισβολής, ο Κότοφ βρίσκεται να πολεμά στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό, κερδίζει το δικαίωμα να μεταφερθεί σε μια κανονική στρατιωτική μονάδα, αλλά πιστεύοντας ότι η γυναίκα του, Μαρούσια, και η κόρη του, Νάντια, έχουν πεθάνει σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, αποφασίζει να παραμείνει με τους συμπολεμιστές του. Όμως στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά– οι δύο γυναίκες είναι ζωντανές. Η Νάντια είναι πλέον στρατιωτική νοσοκόμα και, πεπεισμένη ότι ο πατέρας της ζει, αποφασίζει να κινήσει γη και ουρανό για να τον βρει. Ανάμεσα στους βομβαρδισμούς και το μακελειό, κι ενώ ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε τους βήμα, η επιθυμία τους να συναντηθούν ξανά τους δίνει τη δύναμη για να επιβιώσουν.
Το 1994, ο «Ψεύτης Ήλιος» του Νικίτα Μιχάλκοφ απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών. Ο ιδιόρρυθμος αλλά ταλαντούχος Ρώσος σκηνοθέτης είχε εξ αρχής αποφασίσει να επιστρέφει στο σύμπαν και στους χαρακτήρες της αριστουργηματικής αυτής ταινίας για να ολοκληρώσει την ιστορία τους και να κλείσει τους λογαριασμούς με το παρελθόν. Το σχέδιο ήταν να περιμένει οκτώ χρόνια μέχρι να το κάνει έτσι ώστε να φαίνεται φυσική η γήρανση των χαρακτήρων του έργου, τελικά όμως του πήρε πάνω από 15 χρόνια και του έφερε κακή φήμη, οικονομική αποτυχία και πλήθος διαμαρτυριών από οπαδούς του παλαιού σοβιετικού καθεστώτος. Το δίπτυχο Έξοδος και Οχυρό του 2010-2011 ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και πέρασε στην ιστορία ως η ακριβότερη ρωσική παραγωγή όλων των εποχών με κόστος 55 εκατομμύρια δολάρια. Υπήρξε όμως και η πιο αποτυχημένη εμπορικά, παρά την πρεμιέρα της με τυμπανοκρουσίες και επισημότητες μέσα στο ίδιο το Κρεμλίνο στις 17 Απριλίου 2010.
Τρεις είναι οι άξονες αυτού του πρώτου sequel: μεγάλο θέαμα, καταγγελία του σταλινισμού και παλινόρθωση του ενός και αληθινού Θεού, είτε του Χριστού είτε του Αλλάχ, αδιάφορο. Η ταινία είναι οργανωμένη σε μεγάλες και επιβλητικές σεκάνς που περιλαμβάνουν τα πολεμικά γεγονότα της εποχής αλλά και τις έρευνες του ανακριτή Μίτια που ψάχνει εν μέσω του πολέμου τα ίχνη του Κότοφ και της κόρης του Νάντια. Ωστόσο η σύνδεση των ιστοριών γίνεται με ένα δραματουργικά αυθαίρετο, σχεδόν παραληρηματικό τρόπο που είναι βέβαιο ότι θα ξενίσει και θα κουράσει το μη ρωσόφωνο κοινό. Και μέσα σε όλα η εικόνα της Παναγίας να στέκει όρθια και παρηγορητική ανάμεσα στα ερείπια μιας χώρας που ισοπεδώθηκε από την στρατηγική ανικανότητα του ψεύτικου ήλιου που την διαφέντευε.
Ένα αφηγηματικό χάος, μια τρικυμία εν κρανίω για έναν πάλαι ποτέ μεγάλο σκηνοθέτη που όπως οι πρωταγωνιστές της ιστορίας του κάηκε και ο ίδιος στη συναναστροφή του με τους ψεύτικους ήλιους της εξουσίας…Με τρίωρη αρχική διάρκεια, η ταινία προβλήθηκε στο εξωτερικό ξεκινώντας από το Φεστιβάλ Καννών σε μια συντομότερη βερσιόν δυόμιση ωρών. Η προβολή της πάντως σήμερα στη χώρα μας, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία της, δεν είναι σαφές ποιο κοινό αφορά.
Διανομή: Weird Wave
Στις αίθουσες από 21.04.16
