The Glass Castle – Το Γυάλινο Κάστρο

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2017    

Διάρκεια: 127 λεπτά 

Βαθμολογία: _{* * ½} 

Είδος: Δράμα 

Σκηνοθεσία: Destin Daniel Cretton 

Πρωταγωνιστούν: Brie Larson, Woody Harrelson, Naomi Watts, Josh Caras, Ella Anderson, Max Greenfield, Charlie Shotwell, Robin Bartlett, Chandler Head, Iain Armitage, Sarah Snook, Sadie Sink, Olivia Kate Rice, Brigette Lundy-Paine, Shree Crooks, Eden Grace Redfield. 

Υπόθεση: Η Τζανέτ Γουόλς είναι σήμερα μια πάμπλουτη συγγραφέας και δημοσιογράφος, διάσημη και δημοφιλής για την κουτσομπολίστικη στήλη που διατηρούσε μεταξύ 1987 και 1993 στο New York Magazine. Κανείς όμως δεν γνώριζε το πώς έφθασε εκεί μέχρι που το 2005 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της και έκανε πάταγο. Η οικογένεια Γουολς πέρασε πολλά χρόνια στο περιθώριο της κοινωνίας, ζώντας νομαδικά και με στερήσεις, αφού ο επιβλητικός πατέρας της Τζανέτ και των τριών αδελφών της αρνούνταν να εγκαταστήσει την οικογένειά του σε ένα τόπο και να σπουδάσει τα παιδιά του συμβατικά. Στο πλευρό του και η αγαπημένη του σύζυγος, ζωγράφος και πνεύμα ελεύθερο, που έβλεπε με ενθουσιασμό τη μποέμικη αυτή ζωή παρά τις δυσκολίες και τις στερήσεις. Από την άλλη ο παρορμητικός χαρακτήρας του πάτερ φαμίλια, ο αλκοολισμός του και η δυσκολία προσαρμογής δεν άργησαν τελικά να ωθήσουν την οικογένεια στο χείλος της καταστροφής και τα παιδιά να ξεχάσουν το ρομαντισμό και την αίσθηση περιπέτειας και να δραπετεύουν για να γλυτώσουν από την ανέχεια.

Μια από εκείνες τις ταινίες που τελειώνουν με ντοκιμαντερίστικο υλικό με τους αληθινούς χαρακτήρες, τους οποίους  μόλις παρακολουθήσαμε να ενσαρκώνονται στην οθόνη, να προκαλούν το θεατή σε συγκρίσεις και αναδρομές. Αυτή τη φορά η αίσθηση που αφήνει το φινάλε είναι της μη δικαίωσης της ιστορίας που έπρεπε να ειπωθεί αλλά και του εξωραισμού και εξιδανίκευσης κάποιων καταστάσεων που εμπίπτουν στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας.

Άνθρωπος εκτός κοινωνίας ή Θεός ή θηρίο κατά τον Αριστοτέλη που προφανώς δεν είχε υπόψη του την περίπτωση του κυρίου Γουόλς, ενός χαρισματικού ανθρώπου που κατασπαταλήθηκε στις εμμονές του και κατέληξε να γίνει ένα αξιολύπητο ακοινώνητο θηρίο. Και θα πει ο μέσος θεατής: τα παιδάκια τι φταίγανε; Και ένα δίκιο θα το έχει. Παρόλα αυτά αυτό το θηρίο αγαπούσε πραγματικά τα παιδιά του και τη γυναίκα του μόνο που αυτή η αγάπη ήταν τόσο απόλυτη και πιεστική που είχε το αντίθετο αποτέλεσμα.

Η ταινία θα ήταν πιο ισορροπημένη αν παρουσίαζε πιο σφαιρικά την κοινωνική άνοδο της Τζανέτ και την πολυετή «έχθρα» της με τον αποξενωμένο πατέρα της ωστόσο οι καλές ερμηνείες και η αίσθηση μιας ειλικρινούς διάθεσης στην όλη σκηνοθετική σύλληψη σκεπάζουν τα μειονεκτήματα. Όμως θα μιλούσαμε για μια μεγάλη ταινία αν ο Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον τολμούσε να βάλει τους χαρακτήρες του στο σωστό τους πλαίσιο. Η αγαπημένη Μπρι Λάρσον είναι από μόνη της ικανός λόγος θέασης της ταινίας αν και την παράσταση κλέβουν τόσο η απρόβλεπτη Ναόμι Γουότς ως μητέρα όσο και η μικρή Έλα Άντερσον στο ρόλο της έφηβης Τζανέτ. Όσο για τον Γούντι Χάρελσον στο ρόλο του πατέρα μπορούμε να πούμε ότι είναι πειστικά επιβλητικός χωρίς να ξεφεύγει κάποιες φορές από κλισέ υπερβολές. Ίσως επειδή ερμηνεύει έναν bigger than life  χαρακτήρα.

Συνολικά η ταινία έχει πιθανότητες να διακριθεί στα επερχόμενα Oscar και φυσικά αξίζει, παρά τις ατέλειές της, την προσοχή του σινεφίλ κοινού. Captain Fantastic δεν το λες αλλά πλησιάζει αρκετά. 

Διανομή: Spentzos Films

Στις αίθουσες από 14.09.17