Joueurs – Παιχνίδια Φωτιάς

Παραγωγή: Γαλλία – 2018 

Διάρκεια: 105 λεπτά 

Είδος: Δράμα    

* * ½ 

Σκηνοθεσία: Marie Monge 

Πρωταγωνιστούν: Tahar Rahim, Stacy Martin, Bruno Wolkowitch, Karim Leklou, Marie Denarnaud, Jean-Michel Correia, Henri-Noël Tabary. 

Η Έλλα δουλεύει στο καφέ ρεστοράν του πατέρα της, μια δουλειά που μοιάζει να περικλείει όλη της τη ζωή. Σε αυτό το δικό της βασίλειο εισβάλλει ένα βράδι ο Αμπέλ που σχεδόν αυτοπροσλαμβάνεται ως σερβιτόρος. Γοητευτικός και πειστικός ο Αμπέλ μπουκάρει στην τακτοποιημένη ζωή της Έλλα και την ανατρέπει δια παντός όταν δείχνει το άλλο του πρόσωπο, του τυχοδιώκτη, του μοιραίου εραστή, του Παίκτη. Η Έλλα παρασύρεται σε ένα κόσμο που δεν γνωρίζει, σε ένα κόσμο που τη γοητεύει, αυτόν των παράνομων παιχνιδιών του νυχτερινού Παρισιού, εκεί που η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Εκεί στα φωτισμένα με νέον υπόγεια όπου βρίσκεται το βασίλειο του Αμπέλ. Εκεί που η έλξη γίνεται πάθος και το πάθος καταστροφή…

Η Μαρί Μονζ, στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο στις ταινίες μεγάλου μήκους, έχει την τύχη να διευθύνει δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές και την ικανότητα να αποσπάσει την απαραίτητη ερμηνευτική τους χημεία για να διηγηθεί, χωρίς πολλές περιττές ηθικολογικές περιστροφές, μια ιστορία νουάρ πάθους όπου οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και η φαμ φατάλ έχει γίνει ομ φατάλ, μοιραίος άνδρας. Ο Ταχάρ Ραχίμ ερμηνεύει τον γοητευτικό παίκτη με μια μανιώδη υπερκινητικότητα που συνοδεύεται από μια σκοτεινή αίσθηση ακαθόριστου κινδύνου ενώ η σταρ του Nymphomaniac Στέισι Μάρτιν είναι η ιδανική επιλογή για το ρόλο της προσγειωμένης ηρωίδας που αισθάνεται τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια της και παρόλα αυτά ξεχύνεται να ζήσει το πάθος της ως τα άκρα. Ένα στοίχημα λοιπόν η ζωή, ένα ποντάρισμα κι όλα μοιάζουν φωτεινά, ένα ακόμη ποντάρισμα και ανοίγουν οι πύλες της κόλασης.

Σωστός ρυθμός, εξαιρετικές νυχτερινές λήψεις, νουάρ ατμόσφαιρα και ένα ακαταμάχητο πρωταγωνιστικό δίδυμο ζωντανεύουν μια ιστορία όχι πρωτότυπη αλλά πάντα ενδιαφέρουσα.  

Διανομή: Weird Wave 

Στους κινηματογράφους από 20.08.20 

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας:

Ο σπόρος για αυτή την ταινία πάει πίσω στο χρόνο, όταν ανακάλυψα στον τζόγο έναν συναρπαστικό σύμπαν, για το οποίο δεν είχα ιδέα. Αυτό που με έκανε να θέλω να τον κάνω ταινία, ήταν όλος αυτός ο ετερόκλητος κόσμος που τζογάρει, μια μίξη κοινωνικών κόσμων που δύσκολα θα μπορούσε να συνυπάρξει αλλιώς. Και με συγκινούσαν ιδιαίτερα οι παίκτες, σαν τον Άμπελ στην ταινία, που δεν ενδιαφέρονται τόσο για το χρήμα: για αυτούς  που ο τζόγος είναι μια περιπέτεια, ένας τρόπος ζωής. Για ανθρώπους “bigger than life”, που λένε ψέματα, χειραγωγούν, που ζουν έντονα σε ό,τι κάνουν, και θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να συνεχίσουν να παίζουν. Είναι απίθανοι: μπορούν να γλιτώσουν από τις πιο επικίνδυνες καταστάσεις, και ταυτόχρονα να είναι τελείως αταίριαστοι σε μια “κανονική” ζωή. Είναι καταστροφικοί; Είναι αυτοκαταστροφικοί; Μάλλον και τα δυο, αφού επικρατεί ο πειρασμός να δουν μέχρι πού μπορούν να φτάσουν κάθε φορά.

Όταν γράφαμε το σενάριο, αποφασίσαμε ο Άμπελ να είναι η φαμ φατάλ, που κάποιος πρέπει να σώσει από τον εαυτό του, και να αντιστρέψουμε τους ρόλους. Από την άλλη, η Έλλα είναι πάντα αυτή που κάνει τις επιλογές της, έχει τον έλεγχο στην επινόηση του νέου της εαυτού. Δεν ήθελα να “την μυήσουν”, αλλά να μυηθεί σε αυτόν τον νέο κόσμο χωρίς εξαναγκασμό, ή εξαπάτηση, ή κάποια άλλη ψευδοψυχολογική ερμηνεία. Ήταν πολύ σημαντικό να έχουμε το πρότυπο του “Μπόνι και Κλάιντ” στο μυαλό μας: από την αρχή της ταινίας δείχνουμε μια κοπέλα που περιμένει να συμβεί κάτι, και ίσως αυτό να είναι ό,τι ακριβώς περίμενε. Έτσι, αρπάζει την ευκαιρία.